Ταξιδεύοντας με ιστιοπλοϊκό στα νησιά των Βόρειων Σποράδων

Τα μικρά νησάκια είναι η Περιστέρα, η Κυρά Παναγιά, η Ψαθούρα, το Πιπέρι (αποτελεί τον πυρήνα του πάρκου και είναι εκεί που ζουν τα αγαπημένα μου φωκάκια), τα Σκάτζουρα και τα Γιούρα και μπορείς να τα προσεγγίσεις μόνο με πλοιάριο. Και όχι όλα! Εμείς, βρεθήκαμε με τον «Πλανήτη» σε κάποια από αυτά τα ερημονήσια.

Μια ευκαιρία που δεν πρέπει να χάσεις αν βρεθείς για διακοπές στην Αλόννησο γιατί και μόνο το ταξίδι με ιστιοπλοϊκό είναι από μόνο του εμπειρία. Αλήθεια, ποια ήταν η τελευταία φορά που έκανες κάτι για πρώτη φορά; Θυμάσαι το συναίσθημα της ανανέωσης που αυτό φέρνει μαζί του; Αξίζει! Και μην σκεφτείς ότι είναι διακοπές πολυτελείας γιατί πραγματικά το ποσό που δίνεις για όλες τις παροχές που έχεις είναι μικρό και αξίζει μέχρι και το τελευταίο ευρώ σου!

Η πρώτη στάση της θαλάσσιας εκδρομής είναι στη Μπλε Σπηλιά. Η στιγμή που οι φωτογραφικές μηχανές παίρνουν φωτιά γιατί το τοπίο είναι πραγματικά έργο τέχνης. Έργο της φύσης για την ακρίβεια γιατί μιλάμε για σημεία που το ανθρώπινο χέρι -ευτυχώς- δεν έχει παρέμβει. Η χαρά του instagram! Και η δική μου βέβαια, αφού για ακόμη μία φορά το καλοκαιρινό μου album γέμισε με το αγαπημένο μου μπλε της θάλασσας.

Η όλη διαδρομή κρατάει αρκετές ώρες -βέβαια εσύ νομίζεις ότι δεν κράτησε παρα μόνο λίγα λεπτά- και περιλαμβάνει πολλές στάσεις για βουτιές στις καταπράσινες παραλίες είτε πέφτοντας από το σκάφος είτε δένοντας στην ακτή. Ναι, σαν τις σκηνές που βλέπεις στις ταινίες!

Από τις πιο όμορφες παραλίες, που συναντήσαμε και κολυμπήσαμε στα νερά τους, ήταν ο Άγιος Πέτρος και τα Λαδάδικα που βρίσκεται στο κάτω μέρος της Περιστέρας.

Το αποκορύφωμα της ξενάγησης όμως είναι η Κυρά Παναγιά ή αλλιώς Πελαγονήσι. Είναι το μεγαλύτερο ακατοίκητο νησί των Βόρειων Σποράδων με έκταση 25 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Θα χρειαστεί να εξασκήσεις λίγο τις ορειβατικές σου ικανότητες για να φτάσεις στην κορυφή αλλά αυτό που θα δεις φτάνοντας θα σε αποζημιώσει…

Για την ιστορία, κατά τη Βυζαντινή περίοδο το νησί αυτό αποτελούσε σταθμό διερχόμενων πλοίων και λέγεται ότι κάποιο ναυάγησε εκεί. Παρόλα αυτά το ναυάγιο δεν έχει εξερευνηθεί ακόμα. Το 963 μ.Χ. ο Άγιος Αθανάσιος Αθωνίτης το αγόρασε από τους Βυζαντινούς άρχοντες, για να αποτελέσει μετόχι της Μονής της Αγίας Λαύρας. Μέχρι σήμερα λοιπόν ανήκει στο Άγιο Όρος.

Νοτιοανατολικά του νησιού βρίσκεται το μοναστήρι που χτίστηκε το 1100 και οι εγκαταστάσεις του. Ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει πάνω σε αυτό με την πάροδο του χρόνου αφού έχει γίνει μονάχα και σταδιακά μία μικρή ανακαίνιση. Όλα τα υπόλοιπα παραμένουν ίδια με την εποχή που πρωτοχτίστηκε.

Εκεί, ζει και ο μοναδικός άνθρωπος του νησιού που δεν είναι άλλος από τον πάτερ Χαρίτωνα. Ο πιο γήινος μοναχός που θα συναντήσεις ποτέ και θα σε υποδεχτεί και θα σου μιλήσει για την ιστορία του νησιού αλλά και την καθημερινότητά του στο Μοναστήρι. Και θα σε κάνει να θες να ξαναπάς ακόμα κι αν η σχέση σου με την θρησκεία δεν είναι τόσο έντονη.

Ο “Πλανήτης” αραγμένος στο ομώνυμο λιμάνι στην Κυρά Παναγιά

Το μέρος αυτό σε κάνει να ξεχάσεις τα πάντα, να αδειάσει το μυαλό σου ενώ παράλληλα η τοποθεσία του προσφέρει μία μοναδική θέα στα γύρω νησάκια. Κάπου εκεί κοντά θα βρίσκεται και ο Παράδεισος, σκέφτεσαι.

Γυρνώντας στο Πατητήρι, λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα, είσαι άλλος άνθρωπος! Γεμάτος και ευτυχισμένος. Την ευτυχία σου αυτή θα ολοκληρώσει μια βόλτα στο Παλιό Χωριό και στο ιδανικότερο μέρος για να δεις τον ήλιο να χάνεται μέσα στη θάλασσα και να δίνει τη σκυτάλη στο φεγγάρι, που δεν είναι άλλο από το Χαγιάτι.

Ένα υπέροχο piano bar που φέτος ενισχύθηκε μουσικά με την υπέροχη φωνή του νεαρού Ιορδάνη Σιδηρόπουλου. Κράτα το όνομά του γιατί σίγουρα στο μέλλον θα τον συναντήσεις! Αν κάνεις ένα google search θα δεις ότι έχει βγάλει ήδη και τον πρώτο του δίσκο.

P.S. Το μόνο τραγούδι που ταιριάζει σε αυτό το post και πρέπει οπωσδήποτε να ψάξεις στο YouTube είναι το “Βυθισμένες άγκυρες” του Μίλτου Πασχαλίδη.