Καυτά μαγιό, προσούτο, προσέκο και οι ευχές στην Ιουλιέτα!

Σου υπόσχομαι πως στα επόμενα λεπτά θα γεμίσουν τα μάτια σου μαγιό ώστε να τσεκάρεις αυτό που θα σε συνοδεύσει στην παραλία και θα μοιραστώ μαζί σου μια προσωπική μου στιγμή… (όχι με μαγιό, μη φοβάσαι!)

Όλα ξεκίνησαν ένα μεσημέρι. Ένα κανονικό μεσημέρι. Κάπως έτσι δεν σε βρίσκει η καταστροφή; Εκεί που δεν το περιμένεις. Ε, κάπως έτσι σε βρίσκει και η ευτυχία…
Δουλεύω. Κατευθύνομαι προς το ατελιέ. Στο κεφάλι μου κάνουν πάρτυ τα “to do” και χτυπάει το τηλέφωνο. Η Τζίνα! Communication manager στα Calzedonia. Η επαγγελματική συναναστροφή μας έκανε φίλες. Μέσα στους ρυθμούς της ημέρας -έχω μάθει πια να κωδικοποιώ τις πληροφορίες- συγκράτησα τις λέξεις κλειδιά. Βερόνα, fashion show, μαγιό. Μπορείς; Μπορώ!

Και κάπως έτσι, καθώς πήγαινα προς το ατελιέ με τους γραφίστες, βρέθηκα λίγες μέρες μετά 4 τα ξημερώματα στο Ελευθέριος Βενιζέλος με τη βαλιτσούλα μου και πανέτοιμη να ταξιδέψω στην Ιταλία.

Φυσικά και δεν κοιμήθηκα καθόλου. Γνωστή νυχτερίδα εδώ και πολλά χρόνια. Καφές, οι τελευταίες εκκρεμότητες στη δουλειά, ντουζάκι, ελαφρύ μακιγιάζ, sneakers, βαλιτσούλα και βουρ! Τρεις η ώρα το ραντεβού κάτω από το σπίτι μου. Η Τζίνα. Και οι δυο με τρελά κέφια νυχτιάτικο.

Απογείωση, προσγείωση στη Ρώμη. Ευχαριστιέσαι καφέ. Στυλώνεσαι χωρίς να παθαίνεις νευρικό κλονισμό. Μια βόλτα στα μαγαζιά. Απογείωση. Προσγείωση. Ξενοδοχείο. Ντουζάκι, ελαφρύ μακιγιάζ, αλλαγή ρούχων, φαγητό, ταξί, βόλτα στη Βερόνα! Περιορισμένος χρόνος αλλά άξιζε τον κόπο. Η Βερόνα είναι φα-ντα-στι-κή! Και είναι μικρή. Δεν χρειάζεσαι και πολλή ώρα για να τη δεις ολόκληρη. Εκεί μέσα στα πόδια σου είναι όλα. Η αρένα και τα μνημεία αναμειγνύονται τόσο σωστά με τα καφέ και τα εστιατόρια που διατηρείται η ισορροπία. Ο πολιτισμός είναι εμφανής χωρίς να επισκιάζει την ιστορία. Και οι ρυθμοί… από αυτούς που σε κάνουν να ξεκινάς συζητήσεις για ποιότητα ζωής.

Φυσικά, πρώτο στην “to do” list ήταν να δω το μπαλκόνι της Ιουλιέτας. Εκεί που σκαρφάλωνε ο Ρωμαίος. Σε λίγα λεπτά θα βρισκόμουν στο σύμβολο του ρομαντισμού. Πέρασα τη στοά με τα χιλιάδες ερωτικά μηνύματα γραμμένα το ένα πάνω στο άλλο και βρέθηκα να ατενίζω το μπαλκόνι. Και την πόρτα με τα λουκέτα. Αγοράζεις λουκέτο, γράφεις τα αρχικά (τα δικά σου και του αγαπημένου σου) βάζεις το λουκέτο μαζί με τα άλλα λουκέτα και “κλειδώνεις” τον έρωτά σου. Κι αν δεν έχεις έρωτα; Γράφεις την ευχή σου, βάζεις το λουκέτο και περιμένεις να πιάσει η ευχή σου! Εννοείται πως αγόρασα λουκέτο. Από το μαγαζάκι που είχε εκεί. Μη γελάς. Κι εσύ θα το έκανες. Με συνεπήρε η διαδικασία. Ήταν τόσο όμορφα. Εμπορευματοποιημένα, αλλά όμορφα εμπορευματοποιημένα. Σωστά. Με μέτρο και γούστο.

Κάπου εκεί και το άγαλμα της Ιουλιέτας. Για να τη φωτογραφίσεις, για να φωτογραφηθείς μαζί της. Κάποιοι τουρίστες -αρσενικοί- πόζαραν πιάνοντάς της το στήθος. Τι βίτσιο κι αυτό, πείτε μου! Γιατί; Γιατί ένιωσε την ανάγκη να χουφτώσει το σύμβολο του ρομαντισμού. Να το φιλοσοφήσω; Να αρχίσω να αναρωτιέμαι για το πόσο έχει εμποτίσει τον εγκέφαλό μας το σεξ που χάσαμε τα ρομαντικά μας στοιχεία ή να μην το βαρύνω τόσο; Να πω απλά ότι έτυχε να πέσω πάνω σε μερικούς άξεστους που ήθελαν να διακωμωδήσουν μια γυναίκα που θυσιάστηκε για τον έρωτά της ή η Ιουλιέτα δεν ήταν τίποτα για αυτούς παρά ένα topless άγαλμα; Δεν ξέρω…

Και δεν μπορούσαν σκεφτώ και παραπάνω. Βιαζόμουνα για το show! Έβαλα το λουκέτο μου, πήρα και μια κούπα για να πίνω τον καφέ μου και να θυμίζω στον εαυτό μου να μην ξεχνάει το ρομαντισμό του βουτώντας στον κυνισμό του και ξαναμπήκα στο ταξί, αφού φυσικά απόλαυσα άλλον έναν ιταλικό καφέ. Σας είπα ήδη πόσο μου αρέσει ο καφές στην Ιταλία, ε;

Ξενοδοχείο. Ντουζ. Αλλαγή ρούχων, μακιγιάζ (λίγο πιο έντονο αυτή τη φορά) και σαφώς τακούνια! Κατευθυνθήκαμε προς τα γραφεία της Calzedonia. Και ναι, μπορείς να μείνεις speechless αν τα δεις. Και μετά βουτήξαμε στο βυθό. What? Βυθός ήταν το concept του gallery όπου μέσα του είχε τοποθετηθεί η summer collection. Δελφίνια, θησαυροί, μαγιό, beachwear, εμείς, οι άλλοι από τις άλλες χώρες, ανδρικά, γυναικεία, χρώματα και η αίσθηση ότι κολυμπάς. Και με ένα μακροβούτι βρεθήκαμε backstage…

Εκεί που τα μοντέλα ετοιμάζονται για το show που θα ξεκινούσε σε λίγη ώρα. Μακιγιάζ, μαλλιά, ψαλίδια, βούρτσες, πινέλα… Καλλονές, ψηλές με τέλεια σώματα και η Sara Sampaio. Συγχωρέστε με που δεν μπορώ να παραμείνω αντικειμενική και να δώσω σε όλα τα κορίτσια τις αράδες που πραγματικά τους αξίζουν, αλλά η Πορτογαλλίδα top model ήταν για μένα μια πρωτόγνωρη εμπειρία.

Δεν μπορούσα να ξεκολλήσω τα μάτια μου από πάνω της. Ευτυχώς δεν με πήρε χαμπάρι. Θα με περνούσε για τρελή. Από τα ωραιότερα πλάσματα που έχω δει στη ζωή μου. Δεν τόλμησα καν να τη ζηλέψω. Αποδέχτηκα ότι ο Θεός μερικές φορές έχει τρελά κέφια, την έβγαλα μερικές φωτογραφίες και εξαφανίστηκα. Να σου πω; Είναι τόσο όμορφη που δεν πτοήθηκε καν η αυτοπεποίθησή μου. Ήταν κάτι που το μυαλό μου δεν συνέλαβε καν. Με ξεπερνούσε.

Κάθισαμε first row -η Calzedonia πραγματικά μας περιποιήθηκε- και ξεκίνησε το fashion show. Μια οπτικοακουστική υπερπαραγωγή που διέγραψε όλη την κούρασή μου και μύρισε καλοκαίρι. Μαγιό, χρώματα και ανεβασμένη διάθεση.

Επιφωνήματα ενθουσιασμού, μπικίνι, ολόσωμα, καλοκαιρινή διάθεση, prints, ιππόκαμποι, φιλιά, μεταλλικά υφάσματα, πουά, μπλε, κόκκινα, κίτρινα…

Σέξι καλοκαιρινή διάθεση, μυστηριώδες μαύρο, επιβλητικές εμφανίσεις…

…και εντυπωσιακά αγόρια! Αμ πως;

Ένα συναρπαστικό show, ένα εκρηκτικό καλοκαιρινό cocktail που μας μέθυσε και μας έστειλε κατευθείαν για χορό.

Γιατί μετά το show… it’s party tiiiiiiime!!!! Εκατοντάδες κόσμου από διαφορετικές χώρες αφού απόλαυσαν τον προκλητικό -ομολογουμένως- μπουφέ παραδόθηκαν στις μουσικές. Προσούτο, προσέκο και χορός. Αυτά είχε το δικό μου μενού. Cause it’s Italy babe!

Εσύ ξέρεις πότε ένα party είναι απολύτως επιτυχημένο; Όταν αλλάζουν οι προτεραιότητες. Η φιλαρέσκεια μπαίνει στην άκρη, τα τακούνια παρκάρουν κάτω από τα τραπέζια και αρχίζει ο αληθινός χορός. Όταν νιώθεις ελεύθερη να γυρίσεις στο δωμάτιό σου με τα παπούτσια στο χέρι. Ξυπόλυτη. Κι όχι γιατί είσαι μεθυσμένη, αλλά γιατί “έτσι”…

Αναζωογονητικός ύπνος. Αεροδρόμιο. Απογείωση, προσγείωση… Απογείωση, προσγείωση… Επιστροφή στην πραγματικότητα. Κάπου εδώ θα μπορούσε κάποιος να νομίζει ότι όλα αυτά τα είδα στον ύπνο μου. Έχω όμως μάρτυρες. Τις πατούσες μου… 😉

Kisses,
Ξένια