H μουσική περνά απ’ το στομάχι! Ή αλλιώς όταν ταξιδεύεις με τη φαντασία…

Το φαγητό είναι ιεροτελεστία δεν λένε; Κρύβει σε κάθε μυρωδιά, σε κάθε μπουκιά, σε κάθε γουλιά μια μικρή ωδή στο Δημιουργό. Ειδικά όταν βρίσκεσαι στο κατάλληλο μέρος, τη σωστή στιγμή. Πήρα την κολλητή μου τη Σοφία από το χέρι και ανεβήκαμε στις παρυφές του Λυκαβηττού. Είμασταν καλεσμένοι σε ένα ξεχωριστό event που πάντρευε τη γεύση και την οινογνωσία με ζωντανή jazz μουσική.

Ο Ivan Ottaviani έχει το εστιατόριο του Sale e Pepe εκεί και μας προσκάλεσε σε μία από τις διάσημες βραδιές γευσιγνωσίας του. Το μενού απολαυστικό και απόλυτα ταιριαστό με την έξαψη και τα συναισθήματα που μπορεί να σου προκαλέσει η jazz μουσική. Οστρακοειδή και γαργαλιστικός αφρώδης οίνος…

Ο sommelier από την Ιταλία οργώνει κυριολεκτικά όλη τη χώρα, αλλά και την Ιταλία για να γνωρίσει και να επιλέξει τα καλύτερα κρασιά που θα προτείνει στους καλεσμένους του. Έπειτα από οκτώ χρόνια έχει γευτεί περισσότερες από 500 ετικέτες, από 100 ξεχωριστά οινοποιεία, ο Ivan θέλησε φέτος να προσθέσει μια ακόμη πινελιά στην γαστρονομία ως μορφή τέχνης και απόλαυσης. Να παντρέψει τη ζωντανή μουσική από αναγνωρισμένα σχήματα της εγχώριας μουσικής σκηνής με φίνες γεύσεις και μια από τις καλύτερες κάβες της Αθήνας.

O χορός των θαλασσινών…
Και ξεκίνησε η απόλαυση με θαλσσινό αέρα και αλμύρα που σε προκαλεί! Τα οστρακοειδή λένε είναι αφροδισιακά και η σαμπάνια φτιάχνει τη διάθεση. Γρήγορα λοιπόν μπήκαμε στο mood να απολαύσουμε ένα από τα πιο αισθησιακά είδη μουσικής. Την jazz μουσική φυσικά…

Μια εντυπωσιακή πιατέλα οστρακοειδών, που μη μου ζητήσεις να τα αναγνωρίσω – σε αυτά είναι καλά τα αδέρφια μου που το έχουν σπουδάσει το αντικείμενο της θάλασσας – γιατί θα σε γελάσω. Η γοητεία σε αυτά τα πιάτα είναι η φρεσκάδα που σου αφήνουν στο στόμα. Α, και μεταξύ μας είναι εκλεκτοί μεζέδες που δεν μπορούν να σε βαρυστομαχιάσουν!!

Ακολούθησε η πιο ευφάνταστη σούπα με θαλασσινά που έχω δοκομάσει. Για άλλη μια φορά ένας βυθός στο πιάτο, σιγοβρασμένος με κάθε λογής οστρακοειδή και ένα πικάντικο τελείωμα.

Το τελευταίο θαλασσινό πιάτο ήταν φυσικά ο βασιλιάς των ασπόνδυλων του βυθού, από γαστρονομικής απόψεως πάντα. Γαρίδες συνοδευμένες από πουρέ σελινόριζας.

Και όσο η θάλασσα ξέβραζε σαν παλίρροια στο τραπέζι μας έρρεε άφθονο το κρασί, πάντα με γαργαλιστικές φυσαλίδες.

Το επιδόρπιο όμως ήταν εκείνο που μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Παγωμένη κρέμα μασκαρπόνε με μια σάλτσα από φρούτα του πάθους. Το φρουτένιο σιρόπι έδενε υπέροχα με τη βελούδινη κρέμα και έκανε κάθε κουταλιά απολαυστική.

Το μενού όμως του ιταλικού εστιατορίου είναι ήδη διάσημο για τις γεύσεις του. Εκείνο που έκανε το βράδυ ξεχωριστό ήταν το trio jazz που συνόδευε τη βραδιά. Jazz κλασικά κομμάτια και πιο pop ή rock δημιουργίες διασκευασμένες σε πιο jazz μονοπάτια, ήρθα να αποδείξουν πως και η εναρμόνηση της μουσικής με το φαγητό είναι μεγάλη υπόθεση.

Ο ήχος που με ταξίδεψε από το trio jazz shadows που ερμήνευε live πλάι στο τραπέζι ήταν ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια, το οποίο για να είμαι ειλκρινής γνώρισα μέσα από την ταινία Moulin Rouge!

Το τραγούδι πρωτοηχογραφήθηκε το 1947 και έγινε έκτοτε ένα από αυτά που θα αποκαλούσαμε χωρίς ενδοιασμούς “κλασικό”! Και φυσικά εκείνο που με κάνει να το λατρεύω είναι ο υπέροχος στίχος…

Καταλαβαίνεις πως η νύχτα ήταν ταξιδιάρα… κι είναι τόσο ωραία να ταξιδεύεις χωρίς εισιτήριο. Εκεί που θες εσύ, χωρίς να σε περιορίζει τίποτα!

Ο κύριος Ottaviani θα κρατάει το πηδάλιο σε τέτοιες βραδιές μουσικής και γευσιγνωσίας κάθε Πέμπτη, όλο το Φλεβάρη και το Μάρτιο. Κι αν η jazz δεν σε συγκινεί ίσως το δικό σου moto χτυπά στους ρυθμούς της παριζιάνικης swing, της ισπανικής κλασικής κιθάρας ή των τσιγγάνικων μελαγχολικών ακουσμάτων.