Εγκλωβισμένη σε έναν αποτυχημένο γάμο

Η στήλη “Οι δικές σας ιστορίες” είναι μια από τις πιο αγαπημένες σας. Γράφετε εσείς μια ιστορία που σας απασχολεί και οι άλλες φίλες-αναγνώστριες του TLIFE σας λένε τη γνώμη τους για το πως πρέπει να πράξετε. Τελικά, αποδεικνύεται πραγματικά χρήσιμο, να ακούς την άποψη ανθρώπων αντικειμενικών, που βλέπουν την κατάσταση απέξω. Κρίνουν και λένε την άποψή τους μόνο για τα γεγονότα. Καθαρή λογική και γυναικεία αλληλοβοήθεια.

Αυτό θα “χρησιμοποιήσω” κι εγώ για άλλη μία φορά, για μια φίλη που ο ρεαλισμός την έχει εγκλωβίσει σε έναν γάμο που δεν έχει πια τίποτα να της προσφέρει παρά μόνο οικονομική ασφάλεια.

Είναι μια γυναίκα όμορφη, δυναμική. Από εκείνες τις γυναίκες που τις ζηλεύεις για τον τσαμπουκά τους. Τη βλέπεις και νομίζεις πως δεν μασάει σε τίποτα και σε κανέναν. Κι όμως. Παντρεμένη χρόνια, με δύο παιδιά, γνώρισε τον άντρα της σε νεαρή ηλικία. Λίγο μεγαλύτερος, αλλά νεαρός κι εκείνος τότε. Στην αρχή της καριέρας του, στα πρώτα βήματα μιας επιχείρησης που με τη βοήθεια της έξυπνης και δυναμικής συζύγου κατάφεραν να την κάνουν μια μεγάλη και πολύ κερδοφόρα δουλειά.

Το οικονομικό επίπεδο ανέβηκε. Ο κόπος τους εξαργυρώθηκε σε ποιότητα ζωής και οι κοινές προσπάθειες και δραστηριότητες τους προσέδωσαν ένα κοινωνικό status που όλοι αναγνώριζαν. Ένα ζευγάρι αξιοθαύμαστο. Ένα ζευγάρι ικανό. Ένας γάμος που έδειχνε και ήταν -τότε- επιτυχημένος.

Κάπου εκεί, ξεκίνησαν τα προβλήματα. Εκείνος ένας άντρας με αδυναμίες. Μία από αυτές και η αδυναμία του στο αντίθετο φύλο. Του άρεσαν οι γυναίκες. Έπαιζε το μάτι του. Και οι απιστίες από ένα σημείο και μετά ήταν ένα δεδομένο σε αυτόν τον γάμο που άρχιζε να δείχνει το άσχημο πρόσωπό του. Εκείνη ακόμα ερωτευμένη μαζί του ερχόταν αντιμέτωπη καθημερινά με τον εαυτό της, με τη σκληρότητά του, με την προδοσία, με τον πόνο, με την απόρριψη…

Φυσικά, συναισθηματικά απομακρύνθηκαν. Ο θυμός μέσα της συνεχώς μεγάλωνε. Τα ξεσπάσματά της πολλές φορές δεν κατάφερνε να τα συγκρατήσει ούτε μπροστά σε φίλους. Δεν τη γέμιζε τίποτα πια. Μόνο τα παιδιά της. Αλλά σαν γυναίκα, ένιωθε “χαμένη”. Καμία επαφή. Ένας σύζυγος οικονομικά παρών και συναισθηματικά απών.

Το διαζύγιο μοιάζει μονόδρομος. Για εκείνη όμως δεν είναι. Εξακολουθεί και παραμένει σε έναν γάμο που δεν την καλύπτει, το αντίθετο μάλιστα, την ταλαιπωρεί. Της στερεί τη ζωντάνια της, της στερεί τη θηλυκότητά της, τη γεμίζει οργή, νεύρα… Από την άλλη, δουλεύουν μαζί, οι επαγγελματικές τους ζωές είναι άρρηκτα συνδεδεμένες και η κοινωνία το “μάτι” ενός κριτή που ρίχνει τη σκιά του. Όλοι τους θαυμάζουν σαν ζευγάρι. Όλοι συζητάνε για την ευτυχία τους. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι, δυστυχώς.

Κι όσο πάνε και χειροτερεύουν μιας και εκείνος δεν αρκείται πια στις σχέσεις της μιας βραδιάς και σε “επιπόλαια” φλερτ, αλλά -σε κάποιο από τα πολύ συχνά ταξίδια του- έχει κάνει σχέση με άλλη γυναίκα. Είναι ερωτευμένος δηλαδή. Και εκείνη το ξέρει. Ξέρει ότι δεν την αγαπά πια. Ότι και οι τελευταίες ελπίδες της για να επιβιώσει ή να αναβιώσει ο έρωτάς τους έσβησαν…

Θέλει να φύγει, θέλει να απελευθερωθεί, αλλά -όσο σκληρό κι αν ακούγεται- πρόκειται για μια γυναίκα που “εξαρτάται” οικονομικά και επαγγελματικά από το σύζυγό της και από την επιχείρηση που μαζί με τόσο κόπο έχτισαν και έκαναν τόσο επιτυχημένη. Αν φύγει, νιώθει ότι πετάει τον κόπο της, ότι παραιτείται από τα κεκτημένα της… Ξέρει πως αν κάνει το μεγάλο βήμα η ζωή της θα αλλάξει πολύ, τα παιδιά της θα αναγκαστούν να ζήσουν σε διαφορετικό πια περιβάλλον…

Και μετά τι; Αυτό το τι είναι που την κρατάει εγκλωβισμένη μέσα σε έναν τελειωμένο γάμο… Η οικονομική εξάρτηση από έναν άντρα που δεν την αγαπάει, δεν είναι τρυφερός μαζί της και απιστεί συνεχώς. Τι θα τη συμβουλεύατε να κάνει εσείς;

Τατιάνα