Μου χτύπησε ένα λυτρωτικό… καμπανάκι!

Θέλω να σας μεταφέρω τα συναισθήματα μου και τις σκέψεις μου, μετά από μια κουβέντα που είχα χθες βράδυ με μια γυναίκα από το χώρο του θεάτρου, που πέρασε πριν λίγους μήνες τον εφιάλτη του καρκίνου. Και τον αποκαλώ εφιάλτη γιατί αισθάνομαι ότι εκείνη έτσι θέλει να το βλέπει. Σαν ένα κακό όνειρο που ήρθε κι έφυγε.

Είναι μια γυναίκα πολύ κοκέτα. Μια γυναίκα φιλάρεσκη, που δίνει μεγάλη σημασία στη θηλυκότητά της. Ο καρκίνος έριξε τα βέλη του στο στήθος της. Στο σύμβολο της γυναικείας υπόστασης. Στο μέρος του σώματος που συνδέεται άμεσα με τον έρωτα και τη μητρότητα.

Πέρασε δια πυρός και σιδήρου. Έκανε επέμβαση και χημειοθεραπείες. Τα πέρασε όλα μόνη της. Ολομόναχη. Στο σπίτι. Ο μονάκριβος γιος της, ηθοποιός κι εκείνος, λείπει στο εξωτερικό για σπουδές. Δεν ήθελε να τον επιβαρύνει. Δεν ήθελε να σταθεί η ασθένειά της εμπόδιο στη ζωή και στην καριέρα του. Τον κράτησε μακριά της. Με πολύ πόνο. Τον είχε πολύ ανάγκη.

Η συζήτηση μαζί της χθες βράδυ ήταν ένα πολύ δυνατό μήνυμα για μένα. Σαν να την έστειλε κάποια ανώτερη δύναμη να μου χτυπήσει καμπανάκι.

” Δεν πρέπει να στενοχωριέται κανείς για τίποτα” έλεγε και ξανάλεγε. ” Μόνο για την υγεία”. ” Στην πρώτη μου μεγάλη στενοχώρια – συνέχισε- έπαθα θυρεοειδή, στη δεύτερη πέθανε το παιδί που κυοφορούσα στον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης. Η τελευταία φορά ήταν τώρα. Με την τελευταία στεναχώρια έπαθα καρκίνο. Λέω τελευταία στεναχώρια γιατί αυτό ήταν επιτέλους το μεγαλύτερο μάθημα ζωής για μένα. Για να καταλάβω ότι δεν πρέπει να στενοχωριέμαι για τίποτα στη ζωή. Όταν δεν ξέρεις αν θα ζήσεις την επόμενη μέρα αλλάζεις τελείως τον τρόπο που
σκέφτεσαι.”

Στενοχωριέμαι κι εγώ εύκολα. Θυμώνω, πληγώνομαι, πιέζομαι για πράγματα που δεν θα έπρεπε. Η ζωή, κυλά και φεύγει γρήγορα. Προσπάθησα σήμερα να σκεφτώ ότι η ζωή μου και η υγεία μου, δεν είναι δεδομένα που μπορώ εγώ να τα ορίσω. Ένιωσα ευγνωμοσύνη που είμαι καλά. Εγώ κι οι άνθρωποι που αγαπώ . Χαμογέλασα κι ένιωσα αμέσως χαρούμενη και ήρεμη.

Πείτε μου αλήθεια, εσείς για πόσα πράγματα στενοχωριέστε καθημερινά; Με πόσα νεύρα, πίεση και αρνητική διάθεση ξεκινήσατε κάποιοι από εσάς τη μέρα σας ; Αν ανήκετε σε αυτήν την κατηγορία, ακούστε κι εσείς το καμπανάκι που μου χτύπησε εκείνη χθες βράδυ.

Τατιάνα