Γεια σας!
Η ιστορία μου άρχισε πριν 2 μήνες…

Μου άρεσε πολύ ένα παιδί το οποίο το ήξερα μόνο από το Facebook. Δεν είχε τύχει να μιλήσουμε ποτέ, απλά τον είχα φίλο! Έτυχε μια μέρα όμως να μιλήσουμε. Από εκείνη τη μέρα αρχίσαμε και μιλούσαμε όλο και πιο πολύ και πραγματικά ένιωθα τόσο χαρούμενη, όχι μόνο επειδή μου αρέσει, αλλά κι επειδή πίστευα πως ίσως γίνει και κάτι ανάμεσά μας… Με το άκουσμα ενός μόνο τηλεφώνου και μηνύματός του, ένιωθα η πιο χαρούμενη κοπέλα του κόσμου.

Πέρναγαν οι μέρες και αποφασίσαμε να βρεθούμε επιτέλους. Βρεθήκαμε και να μην τα πολυλογώ τα φτιάξαμε. Ένιωθα τόσο υπέροχα και όμορφα μαζί του. Ίσως κι επειδή είχα περάσει κι έναν χωρισμό πιο πριν πολύ δύσκολο, είχα ανάγκη για μια τέτοια σχέση και όντως ήταν κάτι που με έκανε κι ένιωθα καλά και χαρούμενη. Δεν σκέφτηκα ποτέ ότι ήταν λάθος. Τα λόγια του, όλα αυτά που μου έλεγε, μου έδειχνε ότι ήρθε για να μείνει… Πίστεψα πολύ σε “εμάς” με όλη μου την καρδιά.

Κάποια πράγματα όμως δεν γίνεται να τα νιώθουν και οι δύο. Αν και ήμασταν μόνο 2,5 μήνες μαζί, μου έδειχνε ότι ήρθε για να μείνει, αλλά ίσως ήταν όλα αυτά μέσα στο μυαλό μου. Δεν βλεπόμασταν σχεδόν καθόλου. 2,5 μήνες μόνο 4 φορές, αν και δεν μέναμε και πολύ μακριά, στην ίδια πόλη. Δεν ήθελα να τον πιέσω. Εξάλλου αυτός που θέλει βρίσκει το χρόνο και τα πάντα για να έρθει να σε δει.

Δεν διέκρινα κάτι που μπορώ να πω ότι είχε συμβεί κάτι άλλο, ούτε έβγαινε και πολύ. Και ήταν πολύ σωστός απέναντί μου. Το μόνο πρόβλημα ήταν αυτό με την “απόσταση”. Έλεγε ότι έχει τα δικά του: σχολή κτλ. Προσπάθησα να του εξηγήσω πως μια σχέση θέλει πολλά, όχι μόνο λόγια όμορφα, αλλά και πράξεις -αλλά τίποτα.

Την τελευταία φορά που βρεθήκαμε ήμασταν πολύ καλά και πίστευα πως θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε όλα αυτά που μας έκαναν να τσακωνόμαστε τόσο καιρό, από κοντά. Λοιπόν, του εξήγησα πως θέλω περισσότερο χρόνο να τον βλέπω και μέσες άκρες του είπα πως το βλέπω σοβαρά μαζί του, ότι ήθελα κάτι σταθερό, αυτό!

Είμαι ένας άνθρωπος που μπορώ να καταλάβω τον άλλον κοιτώντας τον στα μάτια κι εκείνη την ημέρα κατάλαβα πως ήταν και η τελευταία φορά που τον είδα. Το ένιωθα από το βλέμμα του. Κι έτσι λοιπόν, ακριβώς την επόμενη μέρα ήταν ψυχρός απέναντί μου και απότομος.

Προσπάθησα να καταλάβω τι έχει να μείνω δίπλα του, αλλά 4 μέρες δεν μου μίλαγε και ήταν εντελώς άλλος άνθρωπος. Η προσπάθειά μου έληξε όταν κατάλαβα πως δεν μπορώ να παλεύω μόνη μου για μια σχέση και αυτή η σχέση ήταν ήδη “νεκρή”.

Χωρίσαμε. Ή μάλλον εγώ χώρισα. Δεν έκανε την παραμικρή προσπάθεια να μου εξηγήσει τι είχε συμβεί. Τίποτα απολύτως. Και όλα αυτά τα “δεν θέλω να σε χάσω” κατέληξαν σε ένα απλό αντίο. Κατάλαβα λοιπόν ότι σκέφτηκε αυτά που του είπα (γιατί μου το είπε κιόλας). Δεν ήταν μάλλον διατεθειμένος για κάτι άλλο μαζί μου. Από τη μία να είσαι τόσο ωραία μαζί με κάποιον και την άλλη μέρα να κάτσει να σκεφτεί…

Αν και δεν ήμασταν πάρα πολύ καιρό μαζί, αυτά που ένιωθα δεν τα έκρυβα. Πέρασα δύσκολο χωρισμό. Τώρα θα μου πείτε: “Πότε πρόλαβες να νιώσεις έτσι;”, αλλά η καρδιά δεν ρωτάει. Ήταν βιαστικό, αλλά αληθινό -για μένα τουλάχιστον. Δεν ήθελα να βγαίνω, κάθε βράδυ έκλαιγα, σκεφτόμουν όλα αυτά που λέγαμε και θύμωνα με τον εαυτό μου και μόνο επειδή ένιωσα.

Ώσπου ήρθε αυτή η μέρα, η μεγάλη λύτρωση, που αποφάσισα να γυρίσω μόνη μου σελίδα ή καλύτερα, να κλείσω αυτό το κεφάλαιο μια για πάντα. Κατάλαβα ότι με το να πονάω δεν βγαίνει κάπου. Εξάλλου αν ήθελε δεν θα με άφηνε για κανένα λόγο. Αυτό σκέφτηκα. Αυτό σκεφτόμουν συνέχεια. Σταμάτησα να τον βλέπω στα social media και όντως βοήθησε πολύ.

Δεν αναζητούσα να τον ξεπεράσω με κάποιον άλλον. Όοοχι (αν και παλιότερα, αρκετά μικρή που ήμουν, αυτός ήταν ένας εύκολος δρόμος για μένα, να μιλούσα με άλλους). Αυτήν τη φορά ήθελα μόνη μου να ξεπεράσω αυτόν τον επώδυνο χωρισμό. Μόνη μου με τον εαυτό μου. Κι εκεί κατάλαβα τα λάθη μου, αλλά και τα λάθη του άλλου… Σταμάτησα να στεναχωριέμαι, γιατί έδωσα πολλά για να κρατήσω αυτήν τη σχέση, αλλά πώς μπορεί ένας άνθρωπος μόνο να κρατήσει μια σχέση μόνος του;

Για μένα σαν Ελπίδα έχει τελειώσει σίγουρα. Όμως είναι μια πληγή που ακόμα με πληγώνει. Όταν το σκέφτομαι το μυαλό μου γυρίζει πίσω σε αυτόν. Ξέρω ότι μου λείπει, αλλά δεν θα άφηνα ξανά κάποιον να μπει στη ζωή μου αν δεν είναι σίγουρος για το τι θέλει.

Θέλω να έρθει η μέρα που δεν θα νιώθω τίποτα απολύτως. Δυσκολεύομαι να εμπιστευθώ ξανά, εξαιτίας του πλέον.

Ελπίδα

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;

Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη. ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ