Κ. Λέχου: Μιλάει για την ομορφιά, την ηλικία της και τον γάμο!

Η απόλυτη μοναξιά, η επανάστασή της, οι εκρήξεις, το σοβαρό προφίλ και ο ναρκισσισμός του καλλιτέχνη. Όλα μέσα από την προσωπική οπτική της Κατερίνας Λέχου που μιλάει στο περιοδικό Hello και την Μαρένα Καδιγιαννοπούλου με αφορμή τον ρόλο της Εύας στην παράσταση “Χάρτινα λουλούδια”.

Τα έχετε βρει καλά με τον εαυτό σας;
Προσπαθώ. Δεν είναι ότι χάνω τις ισορροπίες μου, αλλά όταν κλυδωνίζομαι, ο σεισμός δεν είναι 8 ρίχτερ, αλλά είναι 5!

Κουβαλάτε τον ναρκισσισμό του καλλιτέχνη;
Καθόλου, δεν το είχα ποτέ, καθώς δεν είχα επίγνωση της εμφάνισής μου.

Παρόλο που το ακούγατε συνέχεια; Δεν μπορεί να μη σας έλεγαν συνεχώς το πόσο ωραία γυναίκα είστε;
Όταν το άκουσα δέκα χιλιάδες φορές, είπα στον εαυτό μου “Λες να λένε κάτι που να είναι σωστό”; Και μετά ένιωσα καλά. Όμως επειδή δεν έχω μεγαλώσει έτσι από το σπίτι μου, δεν στέκομαι στην καλή εμφάνιση. Άλλωστε με είδατε και στο θέατρο. Δεν με νοιάζει καθόλου αν θα τσαλακωθώ, αν το κοστούμι που θα φορέσω δεν μου κάνει ωραία μέση.

Η αλήθεια είναι πως είστε από τις λίγες γυναίκες ηθοποιούς που λέτε ανοικτά την ηλικία σας, κάνετε ρόλους μανάδων.
Για μένα η ομορφιά είναι πολύ ιδιαίτερο πράγμα, παρόλο που είμαι πολύ κοκέτα, θέλω να σας πω. Στην προσωπική μου ζωή, ακόμη και να κατέβω να πάρω τσιγάρα από το περίπτερο, θα είμαι φροντισμένη. Δεν θα πάω αχτένιστη και με τις πιτζάμες! Δεν το κάνω στον εαυτό μου, διότι εγώ νιώθω άσχημα.

Με τι θα γκρινιάξετε ή θα θυμώσετε;
Τώρα πια με πάρα πολλά! Θα σας πω κάτι το οποίο είναι λίγο κοινότυπο, όμως για μένα είναι πολύ βασικό, για να μπορέσουμε να συνυπάρξουμε με τους άλλους: την αγένεια. Όταν ο άλλος δεν είναι ευγενικός και μου λέει “Ε, βρε Κατερινάκι”, με θυμώνει. Το θεωρώ τρομερή αγένεια και δεν το εννοώ καθόλου με την έννοια του ενικού ή του πληθυντικού. Είναι σαν να υποτιμάς τον άλλον. Μα, “Κατερινάκι” με φωνάζει η μητέρα μου, η οποία μ’ αγαπάει και είναι ένδειξη τρυφερότητας, δεν δικαιούται να το κάνει κάποιος άλλος. Θέλω να τονίσω μ’ αυτό πως είναι τόσο ζόρικη η καθημερινότητά μας που τουλάχιστον μπορούμε να είμαστε ευγενείς, για να την ομορφύνουμε.

Έχετε βαρεθεί να σας ρωτούν γιατί δεν παντρεύεστε;
Πάρα πολύ, διότι τη βρίσκω άτοπη ερώτηση! Δεν ξέρω να την απαντήσω. Είναι σαν να με ρωτούν πώς πέρασα στο τελευταίο μου ταξίδι στο Διάστημα! Αφου δεν έχω πάει, πώς να ξέρω; Μου φαίνεται τόσο σουρεαλιστική. Επίσης, έχω βαρεθεί και το “πότε θα παντρευτείς;” και το “πότε θα κάνεις παιδιά;” Ξέρετε σε ποια ερώτηση θα μπορούσα να απαντήσω; Αν παντρευόμουν, θα ήξερα να απαντήσω, στο “γιατί παντρεύτηκες”.

Διάβασε περισσότερα στο Hello που κυκλοφορεί