Ελεονώρα Μελέτη: Ανεβάζει selfie από το κρεβάτι και γράφει τον πόνο που νιώθει!

Στα όρια μου.

Έχω ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.

Αύριο θα σηκωθώ.

Και σήμερα σηκώθηκα. Πήγα μία βόλτα μέχρι το κανάλι, αλλά δεν τα κατάφερα να βγω στον αέρα. Τελευταία αγαπιέμαι με τα πατώματα.

Καθόλου δεν μου αρέσει η πρόταση «δεν τα κατάφερα».

Αύριο θα τα καταφέρω.

Μου τη δίνει που αρρωσταίνω.

Γιατί αρρωσταίνω δημόσια, που σημαίνει πως δίνω δικαιώματα και αυτό με κάνει να νιώθω ενοχές, γιατί όταν αρρωσταίνω δεν θέλω να το ξέρει κανείς.

Με κάνει και νιώθω ανύμπορη και να λυπάμαι τον εαυτό μου. Στα μάτια μου θέλω να είμαι μόνο σκυλί.

Πόσο θα ήθελα να θέλω να είμαι και σκύλα. Θέλω δουλειά.

Τα τελευταία 5 χρόνια δεν με λες και περδίκι έτσι;

Μέχρι τα 30 δεν είχα αρρωστήσει ποτέ. Ποτέ!

Ακόμα και σαν παιδί, έτριβα θερμόμετρο όπως η Αλίκη στο «Χτυποκάρδια στο θρανίο», μήπως και γλιτώσω καμία μέρα από το σχολείο.

Εκεί ανακάλυπτα και το ταλέντο μου στην υποκριτική. Έτριβα θερμόμετρο και έμενα κρεβάτι βλέποντας «Ρόδα τσάντα και Κοπάνα», και βίντεο κλιπ στο MTV. (Μαμά συγγνώμη που το μαθαίνεις έτσι, αλλά ήμουν γερή κράση η άτιμη.)

Αυτή η κράση κράσαρε. Εκεί γύρω στα 30. Κάποιοι ίσως τα θυμάστε.

2008 με Β -αιμολυτικό στρεπτόκοκκο, και μπες βγες στα νοσοκομεία για κάνα χρόνο… Τότε που λέγανε ότι το κάνω επίτηδες για να φύγω βελούδινα από τον Πρωινό Καφέ…

Μετά πάλι στα 33 ένα χειρουργείο έτσι για τη ρουτίνα. Γυναικολογικής φύσης. Μία καισσαρική τομούλα, αλλά στις 2 μέρες ήμουν πίσω… Ήταν τότε που λέγανε ότι θέλω να κάνω παιδί … Βέεεεεεεεβαια, ήταν τέεεεετοια η κάψα μου, που πήγα να δω αν είναι όλα στη θέση τους. Τελικά ήταν. Για παιδί ούτε λόγος. Για πολύ ακόμα.