Γιάννης Ζουγανέλης: «Δυσκολεύτηκα πολύ όταν έφυγε ο Σάκης»

Πληθωρικός. One man show. Ασυγκράτητος. Ταλαντούχος σε όλα. Απολαυστικός πάνω στη σκηνή. Είτε στο θέατρο, είτε στην πίστα. Ο Γιάννης Ζουγανέλης είναι ο λόγος για να δει κανείς ένα έργο και, δεν είναι τυχαίο, που όπου κι αν εμφανίζεται, οι παραστάσεις του είναι πάντα sold out. Μιλώντας στο κυπριακό περιοδικό Down Town και την Βένια Καραγιάννη αναφέρεται σε αυτή την ανταπόκριση που βρίσκει στον κόσμο, στην κόρη του Ελεωνόρα αλλά και στον καλό του φίλο Σάκη Μπουλά που η απώλειά του τον δυσκόλεψε πολύ.

Τις τελευταίες σεζόν, με το ρόλο του σεξολόγου στο έργο της Δήμητρας Παπαδοπούλου, το «Sugar» στο Παλλάς και τώρα στην παράσταση του Θοδωρή Αθερίδη «Πράματα και Θάματα» γίνεται και πάλι πολύς θόρυβος γύρω από το όνομά σας… Είναι που είχατε λείψει τα προηγούμενα χρόνια από το θέατρο;
Σκέψου ότι έχω παίξει σε πάνω από 50 παραστάσεις στο θέατρο και έχω συνεργαστεί με εξαιρετικούς ανθρώπους όπως είναι ο Μίνως Βολανάκης, ο Δημήτρης Ποταμίτης, άνθρωποι που έχουν γράψει στην ψυχή μου και για τον τρόπο που σκέφτομαι διαφορετικά στο θέμα της υποκριτικής και για τη στάση απέναντι στη ζωή. Εκεί συνειδητοποίησα ότι η υποκριτική δεν έχει καθόλου υποκρισία. Το 1995 που έπαιζα στο «Θέατρο Μινώα», ο κόσμος έφευγε μόνο με την αστυνομία. Ήταν τρεις μουσικές παραστάσεις που είχα γράψει και είχα σκηνοθετήσει: το «Έλα ντε», το «Συγνώμη που με πάτησες» και «το Καζίνο η Ελλάς». Και το λέω χωρίς καμία έπαρση και καμία ματαιοδοξία. Όμως, εγώ δεν πάω να κλέψω τις εντυπώσεις. Πάω να αποσπάσω με πολύ σεβασμό την αγάπη από τον αποδέκτη και κάθε φορά καταθέτω την ψυχή μου σε αυτό.

Έχει τύχει να παίξετε σε κείμενα που δεν συμφωνείτε;
Ναι, βεβαίως. Μου έχει συμβεί κι αυτό. Έχω παίξει σε παράσταση που εκ των υστέρων διαπίστωσα ότι ήταν αλλιώς από ό,τι τη φανταζόμουνα. Και την υποστήριξα με όλη μου τη δύναμη γιατί δεν μπορώ να βλέπω τον κόσμο να μην περνάει καλά, δεν με αφήνει αδιάφορο η παρουσία του κόσμου. Κινδυνεύοντας να χαρακτηριστώ και ως ματαιόδοξος είμαι στο χώρο πάνω από 40 χρόνια, έχω δημιουργήσει ο ίδιος τη σχολή μου και αυτό συστήνω και στους νέους: να δημιουργήσουν τις λογικές της έκφρασής τους, να μην περιμένουν να τους ανακαλύψουν και να μην ασχολούνται με τους άλλους. Δεν μου έχει συμβεί να κάνω αποτυχία. Όμως έχω αποτυχίες τις οποίες αγαπάω: στο τραγούδι.

Υπήρξαν οντισιόν από τις οποίες σας είχαν απορρίψει;
Η μόνη οντισιόν που έχω περάσει ήταν από το Μάνο Χατζιδάκι που έκανε τον Πολύτροπο, 40 χρόνια πριν. Εκεί γνώρισα και τον Σάκη Μπουλά. Πέρασα. Ο Σάκης δεν πέρασε, όχι γιατί δεν ήταν καλός, αλλά γιατί δεν ταίριαζε η φυσιογνωμία του με το ρόλο ενός gay. Ο Μάνος ήθελε εκτός από το να τραγουδάμε, να παίζουμε κι ένα όργανο. Ο Σάκης τραγούδησε εκπληκτικά «Το αστέρι του βοριά» και όταν τον ρώτησε ο Μάνος «τι όργανο παίζεις;», εκείνος είπε «πίκολο φλογέρα». Σκέψου ότι ο Σάκης ήταν θεόρατος – δεν του ταίριαζε καθόλου αυτό το όργανο. Όταν τον είδα, κατουρήθηκα στα γέλια. Από τότε γίναμε αχώριστοι. Δεν έχω ξαναπεράσει οντισιόν έκτοτε. Μόνο σε έναν Αμερικανό σκηνοθέτη, τον Τζορτζ Μπράουν, για να υποδυθώ σε ταινία τον μεγάλο μαέστρο, τον Μητρόπουλο, του οποίου έμοιαζα. Ήταν να γίνει στην όπερα της Φρανκφούρτης. Τελικά, ούτε αυτός το σκηνοθέτησε, ούτε στην όπερα έγινε. Έγινε η ταινία με τον Μάλκοβιτς. Με επέλεξαν, παρόλο που τα αγγλικά μου δεν είναι καλά και έκανα δοκιμαστικό με την Κάμερον Ντίαζ.

Με τον Σάκη συνέβη αυτό που λέμε «κεραυνοβόλος έρωτας»;
Από εκείνη την ημέρα της οντισιόν, γίναμε φίλοι. Με γοήτευσε το εκτόπισμα της καλλιτεχνικότητάς του, το θάρρος που είχε απέναντι στη ζωή και η κοινή ιδεολογική στάση απέναντι στα πράγματα. Δεν ήμασταν οι ίδιοι άνθρωποι, δεν συμφωνούσαμε σε όλα. Αλλά η ζωή δεν πάει με τις συμφωνίες. Δεν είχαμε τσακωθεί, δεν είχαμε λογοφέρει ποτέ. Ούτε μια φορά. Γενικά, δεν είμαι άνθρωπος που τσακώνομαι. Αποχωρώ. Κι άμα είχαμε διαφωνία δεν συμπράτταμε.

Ποια ιστορία με τον Σάκη θυμάστε ακόμα έντονα;
Ιστορίες πολλές! Ο Σάκης ήταν τρομερός μίμος και φαρσέρ. Μια φορά, λοιπόν, είχε πάρει τηλέφωνο πολλούς ηθοποιούς ως Παπαγιαννόπουλος και τους είπε ότι κάνει μια οντισιόν στο «Αθήναιον» για ένα έργο του Χουρμούζη. Έδωσε ραντεβού συγκεκριμένη ώρα σε όλους και εμείς ήμασταν απέναντι και βλέπαμε ποιοι ήρθανε. Και, πίστεψέ με, ήρθε πάρα πολύς κόσμος! Τον πίστεψαν όλοι!

Σας λείπει;
Ναι. Και δυσκολεύτηκα πολύ. Και όταν ασθένησε και μετά που έφυγε. Σκέψου ότι με τον Σάκη ήμασταν στην «Ακτή» επτά χρόνια. Και ο Διονύσης Σαββόπουλος πρέπει να πω ότι σεβάστηκε πολύ τον Σάκη.

Πώς εξηγείται ότι είστε ο μοναδικός που μπορεί να κάνει σάτιρα στο κοινό και κανείς ποτέ να μην παρεξηγείται;
Δεν έχει αντιδράσει κανένας, γιατί το κάνω με πολλή αγάπη. Δεν έχω κοροϊδέψει ποτέ κανένα. Και ο κόσμος καταλαβαίνει τη διάθεσή σου. Δεν έχει πει κανείς τίποτα. Μόνο μια φορά που τραγουδούσα τον «Μακρυμάλλη», ήταν ένας από μια παρέα που του άρεσε πολύ το τραγούδι. Τον κοιτάω και του λέω: «μιλάς εσύ που φοράς περούκα;» Και φόραγε! Είδα την παρέα που κιτρίνισε και το κατάλαβα… Πού να το φανταστώ;

Θα έλεγα ότι είστε μάλλον καλομαθημένος με την επιτυχία, όλα αυτά τα χρόνια…
Όχι, δεν είμαι. Ενεργώ πολύ. Εργάζομαι και δεν δουλεύω. Και δεν περιμένω από τρίτους. Ας πούμε το «Αχ Μαρία» ή το «Σούσουρο» το ξεκινήσαμε εγώ και ο Νικόλας Άσιμος. Και γινόταν χαμός από την πρώτη νύχτα. Όπου παίζω έχει κόσμο. Και ευχαριστώ και τρέμω, γιατί δεν είναι εύκολο…

Με την κόρη σας, την Ελεωνόρα, θα συνεργαζόσασταν;
Το έχουμε συζητήσει. Εγώ ήθελα η κόρη μου να αυτοδυναμωθεί κι εγώ να μην είμαι «ο μπαμπάς από πίσω». Άλλωστε κι εκείνη, ό,τι έχει κάνει, το έχει κάνει έξω από τη λογική της οικογένειας. Τώρα θα μπορούσα να συνεργαστώ, έχει τη δική της υπόσταση. Δεν μπορεί να πει κάποιος ότι το κάνω για να τη βοηθήσω. Μάλλον, τώρα θα γίνει το αντίθετο.

Οι γυναίκες, αλήθεια, τι ρόλο έχουν παίξει στη ζωή σας;
Πολύ μεγάλο. Πρώτα από όλα με επηρέασε η μητέρα μου – και ως νοικοκυρά και ως μάνα και ως μαγείρισσα. Ήταν πολύ έξυπνη γυναίκα. Εγώ κατάλαβα ότι ήταν αναλφάβητη όταν πήγαινα τρίτη δημοτικού. Μετά, η Ισιδώρα έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο στη ζωή μου. Μου χάρισε την Ελεωνόρα και έχει μια σοφία της συγκρότησης, της δημιουργίας, της συντροφικότητας, της συμπαράστασης. Και επέλεξε να μην τραγουδάει πια, παρόλο που ο Χατζιδάκις είχε μιλήσει για την ιδιαίτερη ποιότητα της φωνής της. Δεν μπορούσε να μπει στη διαδικασία των εμφανίσεων και αυτό το πήρε οριστική απόφαση από τότε που έλαμψε η κόρη μας. Εκφράζεται μέσα από την Ελεωνόρα και είναι πάντα δίπλα της.

Διάβασε περισσότερα στο Down Town Κύπρου που κυκλοφορεί