Λ. Καλφαγιάννης: Το Κάτω Παρτάλι, ο έρωτας και η σκέψη του να αλλάξει δουλειά!

Ο Λεωνίδας Καλφαγιάννης είναι ένας από τους πιο πολυσυζητημένους ηθοποιούς τώρα! Και μπορεί να τον γνωρίσαμε μέσα από διάφορες διαφημίσεις, αλλά βλέπουμε το ταλέντο του να ξεδιπλώνεται μέσα από τον ρόλο του Θανάση στο νέο σήριαλ του Mega, το Κάτω Παρτάλι. Ο ηθοποιός μίλησε στο κυπριακό περιοδικό Down Town και τον Αλέξανδρο Πρίφτη για τα πάντα χωρίς δισταγμό: τις σχέσεις, τον έρωτα, την υποκριτική και αποκάλυψε ότι υπήρξε περίοδος που σκεφτόταν να αλλάξει επάγγελμα καθώς τα χρέη έτρεχαν κι εκείνος δεν είχε δουλειά.

Ξαφνιάστηκες με την τόσο μεγάλη επιτυχία του σίριαλ;
Κοίτα, όταν πήραμε τα σενάρια στα χέρια μας, όλοι οι ηθοποιοί ενθουσιαστήκαμε. Η γραφή του Λευτέρη Παπαπέτρου ήταν τόσο αφοπλιστική που, εξ αρχής, δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία για την επιτυχία της. Κι η πλάκα ήταν πως, όταν βρεθήκαμε όλοι μαζί για την πρώτη ανάγνωση, γελούσαμε με τις ίδιες ατάκες που γελούσε ο καθένας μόνος του όταν το πρωτοδιάβασε. Εσείς έχετε δει ακόμη μέχρι το τρίτο ή τέταρτο επεισόδιο της σειράς, εμείς γυρίζουμε το ένατο και, μπορώ να σας πω, πως ακόμη δεν έχετε δει τίποτα. Η δυναμική της σειράς ξεδιπλώνεται σιγά-σιγά. Τα νούμερα τηλεθέασης που πετυχαίνει, δεν μου ακούγονται υπερβολικά – κάθε άλλο. Θεωρώ ότι η σειρά μπορεί να πάει ακόμα καλύτερα γιατί είναι απόλυτα ολοκληρωμένη, με φοβερές δυνατότητες και προοπτικές.

Τι είναι αυτό που μπορείς να «προδώσεις» για τη συνέχεια του «Κάτω Παρτάλι»;
Το βασικό μυστικό της σειράς είναι ότι, ούτε εμείς που παίζουμε δεν ξέρουμε πολλά, για το τι θα ακολουθήσει. Ο καθένας ξέρει μόνο πέντε πράγματα για τον ρόλο του – όχι για τους υπόλοιπους. Αυτό που ξέρω είναι ότι ο «Θανάσης» που υποδύομαι, είναι ένας άντρας παλαιάς κοπής, αγροτόπαιδό, λαϊκός, αθώος, ρομαντικός, που θα έκανε τα πάντα για τη γυναίκα που αγαπάει, που είναι μυστήριος, αλλά έχει αίσθηση των πραγμάτων γύρω του. Όμως, δεν είναι αυτό που φαίνεται! Τουλάχιστον, όχι μόνο αυτό. Στην πορεία θα αποκαλυφθούν πολλά…

Εσύ είσαι το ίδιο ρομαντικός, αθώος και άντρας παλαιάς κοπής, όπως ο «Θανάσης» στο «Κάτω Παρτάλι»;
Ναι, ναι, έχω αρκετά στοιχεία από τον Θανάση. Δεν είναι εντελώς ξένος ο ρόλος για μένα. Νιώθω πολύ καλά με τον Θανάση -έχω κι εγώ παρόμοιες αξίες, ηθική- και βαθύτερα πιστεύω πως είμαι κοντά στον τρόπο σκέψης του ρόλου μου – χωρίς βέβαια την τάση της υπερβολής. Θεωρώ πως έχω γερές βάσεις. Από την άλλη, δεν είμαι άντρας παλαιάς κοπής ή συντηρητικός. Κάθε άλλο! Έχω ανοιχτά μυαλά και από νωρίς έχω αποτινάξει από πάνω μου όλα αυτά τα κλισέ που χαρακτηρίζουν έναν άντρα. Πρώτα είμαι άνθρωπος -όπως όλοι- και μετά άντρας. Έτσι αντιμετωπίζω και τους γύρω μου.

Τι σπούδασες;
Προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών, αμέσως μετά έδωσα στη σχολή του Εθνικού και όταν τελείωσα μπήκα στη Φιλοσοφική Αθηνών.

Επέλεξες, λοιπόν, τρεις διαφορετικούς κλάδους, στο τέλος όμως έγινες ηθοποιός. Γιατί;
Τελικά τα πιο ωραία πράγματα έρχονται όταν δεν τα σκέφτεσαι. Τυχαία. Σαν τους μεγάλους έρωτες. Έρχονται στο δρόμο σου, όταν δεν τους κυνηγάς. Από μικρός μου άρεσαν τα μαθηματικά, αυτό με έφερε στον κόσμο της λογοτεχνίας και του θεάτρου και, εκεί, ανακάλυψα ότι υπήρχαν άλλοι κόσμοι. Μέσα μου μπορεί και να το ήξερα. Άλλωστε, από μικρός ασχολούμουν με τη ζωγραφική, τα εικαστικά, τη φωτογραφία.

Πριν μίλησες για μεγάλους έρωτες. Έζησες πολλούς;
Όλοι μου οι έρωτες ήταν μεγάλοι. Δεν υπήρξα ποτέ τσιγκούνης στα συναισθήματά μου και όσες ήταν δίπλα μου ήταν γενναιόδωρες με μένα. Στα 33 μου, μπορώ να σου πω πως είμαι τυχερός για όσα έχω ζήσει στις προσωπικές μου σχέσεις.

Δεδομένου ότι η δουλειά που κάνεις είναι αρκετά ασταθής, πέρασες ποτέ δύσκολες οικονομικά περιόδους;
Ε, βέβαια. Πριν κάνω τη διαφήμιση του «ΟΤΕ» και της «Lacta», σκεφτόμουν να αλλάξω δουλειά, γιατί χρωστούσα αρκετά χρήματα. Είχα πολλές υποχρεώσεις. Χωρίς κλάματα, ιστορίες, γκρίνιες και μιζέριες, θα έκανα άλλη δουλειά από ανάγκη. Δεν είναι ντροπή. Η δουλειά δεν με φόβισε ποτέ. Άλλωστε, δεν πιστεύω ότι θα πεθάνω πάνω στο σανίδι. Μακάρι να έχω τέτοια διάρκεια βέβαια. Τώρα, αν δεν τύχαιναν οι διαφημίσεις και το «Παρτάλι», κάτι θα έβρισκα να έκανα. Το να γινόμουν καθηγητής στα 33 μου, χωρίς να έχω κάνει διδακτορικό, θα ήταν δύσκολο, θα χρειαζόμουν άλλα δύο χρόνια, προγραμματιστής ουδέποτε με ενδιέφερε να γίνω, οπότε κάπου αλλού θα έβρισκα την άκρη μου.

Ο έρωτας σού δημιουργεί ανασφάλειες;
Όχι. Μπορεί στο παρελθόν να πέρασα κάποιες στιγμές που αναρωτήθηκα, αλλά γενικά δεν είμαι ανασφαλής. Δεν μου αρέσει να δεσμεύω τον άλλον παραπάνω από όσο πρέπει. Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει. Μόνο όταν είσαι ελεύθερος μπορείς να αγαπήσεις με δύναμη και πάθος τον άλλον, όχι όταν σε βάζει σε ψυχοφθόρες διαδικασίες. Αν με αγαπάει κάποιος και τον αγαπάω κι εγώ, εκεί θα μείνω.

Η αναγνωρισιμότητά σου επηρεάζει τον τρόπο που λειτουργείς σε μία σχέση; Για παράδειγμα, θα το σκεφτόσουν δύο και τρεις φορές, αν πρέπει να φιλήσεις την κοπέλα σου σε δημόσιο χώρο;
Κοίτα, γενικά ως άνθρωπος είμαι πολύ συγκρατημένος στις εκφράσεις μου. Ειδικά δημόσια που δεν υπάρχει λόγος. Μπορώ να φιλήσω την κοπέλα μου σε ιδιωτικό χώρο, όχι μέσα στον κόσμο. Πόσες φορές έχουμε βρεθεί μέσα σε τρένα, εστιατόρια, οπουδήποτε, και βλέπουμε ζευγάρια να κάνουν σαν παλαβά; Δεν το κρίνω αυτό, αλλά με φέρνει σε αμηχανία γιατί είναι κάτι που δεν θα έκανα.

Η σχέση σου με τις γυναίκες ποια είναι; Τις προσεγγίζεις εύκολα;
Δεν υπάρχει εύκολο ή δύσκολο. Ο κάθε άνθρωπος θέλει τον δικό του τρόπο προσέγγισης. Από εκεί και πέρα πολλά παίζουν ρόλο: σε τι μέρος βρίσκεσαι, ποια η διάθεση σου και άλλα. Γενικά, αν κάτι μου αρέσει πολύ δεν θα το σκεφτώ δεύτερη φορά και με όμορφο τρόπο -και όσο μου επιτρέπεται- μιλάω και εκφράζομαι. Τα πράγματα είναι απλά. Εμείς τα κάνουμε δύσκολα.

Διάβασε περισσότερα στο Down Town Κύπρου που κυκλοφορεί