Τάμτα: «Ήμουν μια τυχερή μετανάστρια!»

Η Τάμτα της διεθνούς πλέον επιτυχίας «Unloved», στη σκηνή του «Cabaret Mykonos» όπου εμφανίζεται, «ξεγυμνώνεται» από τα περιττά και καταφέρνει να εντυπωσιάζει ακόμα και τους πιο απαιτητικούς με το «μέγεθος» της φωνής της. Είναι άραγε αυτό η απόλυτη επιτυχία;

Πώς βιώνει την εποχή της κρίσης μία τραγουδίστρια με ένα -όπως πολλοί φαντάζονται- καλό νυχτοκάματο;
Δεν ξέρω ο κόσμος τι ιδέα έχει για τη δουλειά μας. Βιώνω την εποχή με πολλές δυσκολίες, όπως όλος ο κόσμος. Τώρα οι δυσκολίες κορυφώθηκαν. Μην ξεχνάς ότι υπηρετώ τη διασκέδαση, την οποία οι άνθρωποι έχουν βάλει εδώ και καιρό σε δεύτερη μοίρα.

Περίμενες και εσύ με τις ώρες στο ATM για να κάνεις ανάληψη 60 ευρώ;
Αν δεν είχα το X-Factor της Γεωργίας αυτή τη στιγμή, θα χρειαζόταν να δανειστώ λεφτά για να ζήσω την οικογένειά μου. Είμαι τυχερή που είχα το project αυτό στη Γεωργία.

Μίλησέ μου για τη Γεωργία…
Αλλιώς την άφησα και αλλιώς τη βρήκα. Την είχα αφήσει πολύ φτωχή και «περίεργη». Όταν έφυγα, η Γεωργία περνούσε τεράστιες δυσκολίες. Τώρα τα πράγματα είναι αρκετά καλύτερα. Έχει πολύ δρόμο ακόμα για να γίνει ανεπτυγμένη χώρα.

Σε ενόχλησε που είδες μια διαφορετική Γεωργία;
Καθόλου. Ίσα-ίσα. Με χαροποιεί η εξέλιξη. Έχουν αλλάξει πολλά πράγματα: ο τρόπος ζωής, ο κόσμος. Όταν έφυγα από τη χώρα μου σκέψου, είχαμε ακόμα πρόβλημα με το ρεύμα και το νερό. Τα πολιτιστικά δρώμενα έχουν αναπτυχθεί πολύ επίσης.

Πώς είναι να γυρνάς στη χώρα σου και να σε αναγνωρίζουν στον δρόμο;
Είναι περίεργο συναίσθημα. Ευχάριστο μεν, περίεργο δε. Δεν μπορώ να το συνηθίσω.

Θυμάσαι τα συναισθήματά σου μέσα στο αεροπλάνο όταν ήρθες στην Ελλάδα για πρώτη φορά;
Όταν ήρθα στην Ελλάδα ήταν για να κάνω διακοπές και για να δω τη μαμά μου, δεν ήταν για να μείνω μόνιμα. Τα συναισθήματα στο αεροπλάνο ήταν συναισθήματα χαράς! Εξάλλου, η Ελλάδα ήταν και είναι γνωστή για τον φυσικό πλούτο, τις θάλασσες και το καλοκαίρι και ανυπομονούσα να επισκεφθώ τα ελληνικά νησιά. Θυμάμαι όταν αντίκρισα για πρώτη φορά τη Σαντορίνη από το πλοίο… Το συναίσθημα που είχα ήταν μαγικό!

Όταν αποφάσισες τελικά να μείνεις μόνιμα στην Ελλάδα τι άφησες πίσω;
Εκτός από τη μαμά μου, την οποία και βρήκα εδώ, άφησα τα πάντα μου: τους φίλους μου, μυρωδιές, φαγητά, χρώματα, συνήθειες…

Οι Έλληνες πλέον γίνονται οικονομικοί μετανάστες και κυνηγούν την τύχη τους και τα όνειρά τους αλλού. Εσύ έχεις υπάρξει σε τέτοια θέση…
Φυσικά, αλλά υπήρξα και τυχερή. Ήμουν μια τυχερή μετανάστρια. Εκτιμήθηκε αμέσως το ταλέντο μου σε έναν πολύ ανταγωνιστικό χώρο.

Πίστευες στο ταλέντο σου ή μήπως η μητέρα σου πίστευε περισσότερο σε σένα;
Δεν ήταν ότι δεν πίστευα στον εαυτό μου. Κλεινόμουν περισσότερο στον εαυτό μου, λόγω γλώσσας. Καταλάβαινα την ελληνική πραγματικότητα, ήξερα ότι πρέπει να μιλάω ελληνικά και να έχω ελληνικό ρεπερτόριο γι’ αυτό έκανα πίσω. Εκεί χρειάστηκα το σπρώξιμο της μαμάς μου.

Σου έλειψε η πατρική αγάπη στη ζωή σου;
Μόνο μεγαλώνοντας. Μικρή δεν αισθανόμουν την έλλειψή του. Είχα συνηθίσει να μεγαλώνω μόνο με τη μαμά μου. Υπήρξαν λίγες στιγμές που ήθελα πατρική αγάπη, όπως για παράδειγμα την περίοδο του χωρισμού με τον άντρα μου. Σε γενικές γραμμές, όμως, η μαμά μου έχει καλύψει την έλλειψή του όσο καλύτερα μπορούσε.

Τώρα σου λείπει;
Σπάνια, αλλά μου λείπει.

Θυμάσαι την πρώτη στιγμή που συνάντησες τη μαμά σου στο αεροδρόμιο;
Ένιωθα τεράστια χαρά! Είχα να τη δω χρόνια και μου έλειπε. Ειδικά όταν έγινα μαμά και δεν ήταν δίπλα μου. Ήμουν ανακουφισμένη.

Και όταν έγινες μαμά ποιος σου έμαθε όλα τα «μαμαδίστικα»;
Υπήρχε η μαμά του άντρα μου. Υπάρχει και το ένστικτο της μητρότητας που σε οδηγεί.

Πελάγωσες ποτέ με τη μητρότητα;
Όχι, πότε. Τώρα το σκέφτομαι και αναρωτιέμαι πώς τα κατάφερα σε τέτοια ηλικία.

Η μητρότητα στα 14 στη Γεωργία είναι συνηθισμένο φαινόμενο;
Τότε ήταν.

Πώς συνδύαζες τη μητρότητα με το σχολείο και μετέπειτα με το Πανεπιστήμιο;
Πρόλαβα. Αναγκαστικά πήγα τη μικρή στο προνήπιο. Τότε βρήκα χρόνο για να κάνω μαθήματα, να περάσω στο Πανεπιστήμιο.

Πιστεύεις ότι η κρίση είναι ανασταλτικός παράγοντας για νέους γονείς;
Η αγάπη είναι το πιο βασικό στοιχείο που πρέπει να υπάρχει. Σίγουρα ο έρωτας δεν είναι εύκολος στην εποχή μας.

Εσύ είχες εξασφαλισμένα τα αναγκαία στην κόρη σου;
Τα αναγκαία, ναι. Βοηθούσαν βέβαια και η οικογένειά μου και η οικογένεια του άντρα μου. Μου έστελνε και η μαμά μου χρήματα από την Ελλάδα.

Θα ήθελες να ζούσες διαφορετικά;
Όχι. Αν δεν είχα όλες αυτές τις εμπειρίες, δεν θα ήμουν ο άνθρωπος που είμαι ούτε θα είχα το μυαλό που έχω.

Θεωρείς ότι μεγάλωσες με πολλές ευθύνες; Ωρίμασες απότομα;
Δεν βγάζει πουθενά να αναρωτηθώ τι έπρεπε και τι δεν έπρεπε να γίνει. Ό,τι μου έχει συμβεί, μάλλον έπρεπε να μου συμβεί και σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να παραπονεθώ.

Ποια ήταν η πρώτη δουλειά που έκανες στην Ελλάδα;
Κρατούσα ένα παιδάκι. Τον Παναγιωτάκη. Τον έπαιρνα από το νηπιαγωγείο και τον κρατούσα μέχρι το απόγευμα που γυρνούσαν οι γονείς του από τη δουλειά. Μετά ήρθε το «Super Idol».

Πώς ένιωσες την πρώτη φορά που τραγούδησες σε αθηναϊκή πίστα;
Ήταν στο «Αθηνών Αρένα», στο σχήμα Νταλάρας- Ρέμος. Ήταν το πιο βαρύ σχήμα που έχω βρεθεί ως τώρα, αλλά παρόλα αυτά αισθάνθηκα φυσιολογικά.

Εκεί έκανες τους πρώτους καλούς φίλους;
Ναι.

Εκείνη τη χρονιά ερωτεύτηκες κιόλας!
Ναι.

Η κόρη σου, Άννυ, ήταν προϊόν έρωτα επίσης;
Αν μπορείς να ονομάσεις έρωτα το συναίσθημα που σε πιάνει στα 14…

Τι είναι έρωτας τελικά;
Πάθος.

Εσύ δείχνεις το πάθος σου ή το συγκρατείς;
Δύσκολα θα βγω από τους ρυθμούς μου και τα όριά μου. Σίγουρα, όμως, νιώθω κάτι να με γαργαλάει.

Πόσο καιρό έχεις να το ζήσεις;
Αρκετά χρόνια.

Αυτό σημαίνει ότι κάνεις κάτι λάθος ή ότι δεν έχεις βρει ακόμα τον κατάλληλο;
Αυτό σημαίνει ότι μεγαλώνω και όταν μεγαλώνω με γαργαλάει κάποιος δυσκολότερα.

Αν ξαναέκανες ένα παιδί θα ήταν αποκλειστικά προϊόν έρωτα;
Θα ήθελα να είναι προϊόν αγάπης! Η αγάπη υπερνικάει τον έρωτα.

Έχεις πάρει πολλή αγάπη στη ζωή σου;
Πάρα πολλή. Περισσότερη από αυτή που έχω δώσει. Περισσότερη από όση φανταζόμουν. Δεν είμαι εκφραστικός άνθρωπος. Έχω πολλή αγάπη μέσα μου και πολλές φορές δεν το δείχνω.

Έχεις μισήσει ποτέ κάποιον άνθρωπο;
Ποτέ. Υπάρχουν, όμως, άνθρωποι που δεν με ενδιαφέρουν καθόλου.

Γιατί;
Γιατί δεν έχουν τις αξίες που θέλουν να έχουν. Έχω απογοητευτεί από ανθρώπους.

Διάβασε περισσότερα στο Down Town Κύπρου