Ρούλα Πατεράκη: ”Ο Σάκης έχει να μάθει πολλά”

Η Ρούλα Πατεράκη έχει γύρω της ένα πέπλο μυστηρίου το οποίο προσπάθησε να ξετυλίξει στη συνέντευξλη της στο περιοδικό People και τον Άρη Βασιλειάδη. Αφορμή για να μιλήσει είναι η συμμετοχή της στην παράσταση Ηρακλής, οι 12 άθλοι όπου ενσαρκώενι το ρόλο του Ευρυσθέα.

Όσα δεν ξέρουμε για εκείνη
Σε ηλικία 10 ετών έπαιξε ως παιδί-θαύμα τον Ισαάκ στη Θυσία του Αβραάμ στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλο­νίκης. Αμέσως μετά, από προτροπή των γονιών της, παρακολούθησε τη σχολή υποκριτικής του Κυριαζή Χαρα­τσάρη. Ο πατέρας της ήταν διευθυντής της Τράπεζας της Ελλάδος, η μητέρα της σπούδασε νομικά και ήταν από οι­κογένεια πολιτικών. Στα 13 της, έπαιζε August Strindberg. 18 χρόνων έγινε μη­τέρα. Γέννησε το γιο της, Κωνσταντίνο. Στα 19 χώρισε. Στα 21 της τελείωσε την αγγλική φιλολογία. Στα 22 σκηνοθέ­τησε το πρώτο της έργο. Από τότε η ζωή της είναι στο θέατρο. Μόνο στο θέατρο. Με ατελείωτα χιλιόμετρα στη σκηνή και αμέτρητους ρόλους.

Η συνεργασία της επί σκηνής με τον Σάκη Ρουβά ξάφνιασε πολλούς. Και στις Βάκχες, πριν από δύο χρόνια, και τώρα, στον Ηρακλή. «“Τα έχεις χάσει;” μου λένε οι φίλοι μου. Εγώ, όμως, τον έχω ζήσει τον Σάκη. Βλέπω τη σεμνότητά του, την απαίτηση από τον εαυτό του, το πώς λει­τουργεί σε ένα θίασο. Το ότι δεν χώνεται, δεν συναλλάσσεται, δεν ανακατεύεται, δεν κινείται παρασκηνιακά. Βέβαια, έχει να μάθει πολλά. Όπως όλοι μας. Όπως κι εγώ. Εγώ πιο λίγα, εκείνος περισσότερα. Έχει, όμως, και κάποια πλεονεκτήματα. Ξέρει να αναπνέει, να μιλάει. Έχει τεχνική και επικοινωνεί πολύ καλά με τον κόσμο. Είναι άδικο να του επιτίθενται, θαρρείς και όλοι τους έχουν παίξει μόνο στην Επίδαυρο».

Εκείνη έχει παίξει ποτέ στην τηλεόραση; «Δεν θα ήταν καλό για μένα. Νομίζω ότι θα χαλούσα ως ηθοποιός. Πάντα αισθανόμουν ότι ήμουν ταγμένη στο θέατρο».

Πώς μπορεί να είναι τόσο αυστηρή με τον εαυτό της, αλλά ελα­στική με τους άλλους; «Δεν είμαι ελα­στική. Είναι εύκολο να κατακρίνουμε και δύσκολο να αποδεχόμαστε. Άλλωστε, έχουμε δει τέρατα στο θέατρο. Ο Σάκης τους πείραξε; Εδώ σκηνοθετούν ενώ δεν έχουν τελειώσει ακόμη τη σχολή».

Άραγε έχει σκεφτεί μήπως λειτουργεί ως άλλοθι για να χαρακτηριστούν ποιοτικές οι πα­ραστάσεις που παίζει; «Δεν μου έχει πε­ράσει από το μυαλό, αλλά και να με χρησιμοποιούν δεν με ενδιαφέρει. Κι εγώ δεν τους χρησιμοποιώ; Αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι. Ο Θουκυδίδης, του οποίου τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, το πρώτο μέρος, σκηνοθέτησα το καλοκαίρι, λέει πως το συμφέρον είναι πριν απ’ όλα. Οπότε δεν με νοιάζει ούτε με πληγώνει μια τέτοια πρόθεση, όταν και αν συμβαί­νει. Το μεγάλο, πάντως, όφελός μου στον Ηρακλή είναι τα παιδιά και το πώς συ­μπεριφέρονται. Είχε πολλά χρόνια να μου μάθει κάποιος κάτι. Γιατί δεν είναι μόνο αυστηροί οι θεατές, αλλά και παρά­λογοι. Και τελικά μόνο ένας τρελός μπο­ρεί να σε επαναφέρει στην τάξη. Μου σπάνε κάθε κανονικότητα. Διαλύουν τα όριά μου. Τα παιδιά είναι μεγάλος δάσκα­λος για μένα».

Διάβασε περισσότερα στο People που κυκλοφορεί