Δάκης: ”Είμαι 70 ετών και είναι τιμή μου και καμάρι μου!”

Με αφορμή τη συμμετοχή του στο «DanSing for you» του Mega Κύπρου, ο Δάκης μιλάει στο Down Town και τον Γιάννη Πουλόπουλο για την «ανακάλυψη» του Σάκη Ρουβά, τις φανατικές θαυμάστριες του, την «κόντρα» του με τον Πασχάλη και τον μύθο για την… ηλικία του. “Είμαι 70 ετών και είναι τιμή μου και καμάρι μου! Μακάρι όλοι οι εβδομηντάρηδες να είναι σαν κι εμένα και να μπορούν να τραγουδούν σαν κι εμένα”, τονίζει ο αγαπημένος τραγουδιστής που σημάδεψε με τις επιτυχίες του την ελληνική μουσική από τη δεκαετία του ‘70 διηγείται ιστορίες από την πολύχρονη καριέρα του.

Ο χρόνος σάς έχει φερθεί πολύ καλά, γιατί η ηλικία σας δεν φαίνεται καθόλου. Ποιο είναι το μυστικό σας;
Εκτός από μία ενυδατική κρέμα που βάζω, δεν κάνω τίποτα άλλο απολύτως! Φαίνεται ότι είναι το κύτταρο τέτοιο, γιατί και η μητέρα μου έδειχνε πάντα πολύ νεότερη.

Ένα στοιχείο επίσης που σας χαρακτήριζε πάντα ήταν η προσεγμένη εμφάνιση. Ξοδεύατε πολλά χρήματα για το ντύσιμό σας;
Όταν είχα χρήματα, τα ξόδευα. Έμπαινα στην μπουτίκ του Versace στη Ρώμη και έπαιρνα ό,τι μου άρεσε, χωρίς καν να κοιτάω την τιμή. Έχω δώσει 300.000 δραχμές για να αγοράσω ένα Versace πουκάμισο που φορούσα το 1991, όταν εμφανιζόμουν στο Rex. Αλλά αυτό έχω να το κάνω πολλά χρόνια, πριν ξεσπάσει η κρίση, γιατί η διασκέδαση άρχισε να αντιμετωπίζει πρόβλημα πολύ πιο νωρίς. Θυμάμαι τη δεκαετία του ‘90 και του 2000, παρακαλούσαμε τους επιχειρηματίες να μας δώσουν ένα ρεπό μέσα στην εβδομάδα και τις Παρασκευές και τα σαββατοκύριακα κάναμε ακόμα και τρεις εμφανίσεις την ημέρα, γιατί είχαμε και τις χοροεσπερίδες των συλλόγων. Τώρα θεωρείται τυχερός ο τραγουδιστής που εμφανίζεται σε ένα κέντρο δύο φορές την εβδομάδα. Δεν έχω παράπονο. Θα μπορούσα να έχω πολύ περισσότερα χρήματα αν δεν τα ξόδευα σε ρούχα, ταξίδια και έπιπλα, γιατί είχα μανία με τις αντίκες. Αλλά καθόλου δεν το μετανιώνω, γιατί έχω περάσει τόσο ωραία που μόνο τυχερός αισθάνομαι για όσα ήρθαν στη ζωή μου.

Αντιμετωπίσατε ποτέ οικονομικό πρόβλημα;
Όχι, γιατί είχα το μυαλό να προβλέψω τι θα γίνει και έκανα το κουμάντο μου. Αλλά ξέρω να ζω και με τα πολλά και με τα λίγα. Όταν το 1964 πρωτοήρθα από την Αίγυπτο στην Αθήνα, δεν είχα μία…Υπήρχαν βράδια που είχα στην τσέπη μου μόνο μία δραχμή και σκεφτόμουν: «να πάρω ένα κουλούρι να φάω και να πάω με τα πόδια στο σπίτι μου ή να αγοράσω εισιτήριο για το τρόλεϊ»;

Τη δεκαετία του ‘70, τα κορίτσια είχαν χωριστεί στις θαυμάστριες του Δάκη και του Πασχάλη. Εσείς είχατε καλές σχέσεις μεταξύ σας;
Όλοι πίστευαν ότι ήμουν σε κόντρα με τον Πασχάλη, κάτι που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Μάλιστα, όταν διαλύθηκαν οι Olympians και ο Πασχάλης ήρθε από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, επειδή παρακολουθούσα τη δουλειά του και μου άρεσε, πρότεινα στον επιχειρηματία των «Δειλινών» να τον προσλάβει για να δουλέψει μαζί μας. Και βγαίναμε μάλιστα στη σκηνή φορώντας τα ίδια ρούχα και κάναμε πολύ νόστιμα πράγματα. Αρκετά χρόνια μετά, συνεργαστήκαμε στο «On the Rocks», έχοντας μαζί μας τη Δέσποινα Βανδή. Τον εκτιμούσα και τον θαύμαζα πάντα!

Επίσης, πολύς κόσμος δεν γνωρίζει ότι εσείς ανακαλύψατε τον Σάκη Ρουβά…
Ναι. Το 1990 έτυχε να τραγουδήσω στην Πάτρα, σε ένα χορό που διοργάνωναν οι οδοντοτεχνίτες. Περιμένοντας να βγω, βλέπω στη σκηνή με κάτι χορεύτριες της κακιάς ώρας, ένα νεαρό αγόρι που φορούσε ένα λευκό φανελάκι και ένα τζιν και τραγουδούσε τα «Μαύρα εσώρουχα» του Νίκου Καρβέλα. Επειδή τότε στην Ελλάδα δεν υπήρχε κανένας που να μπορεί να χορεύει και να τραγουδάει, με εντυπωσίασε. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και του είπα: «Όταν έρθεις στην Αθήνα, έλα να με βρεις». Δεν επικοινώνησε μαζί μου, αλλά όταν τον επόμενο χειμώνα ψάχναμε μαζί με τον Δημήτρη Κοντολάζο συνεργάτες για το «Show Center», τον θυμήθηκα και του τηλεφώνησα. Στη συνέχεια, τον σύστησα στην πρώτη του εταιρία, την Polygram και το 1991 που ήμουν στην επιτροπή του Φεστιβάλ τραγουδιού της Θεσσαλονίκης, του πρότεινα να λάβει μέρος και του γνώρισα τον Νίκο Τερζή που του έγραψε το «Πάρτα».

Σας το αναγνώρισε;
Δεν ξέρω. Δεν τον ρώτησα ποτέ. Αλλά θα το καταλάβαινα, ακόμα και αν δεν το αναγνώριζε, γιατί κι εγώ όταν ήμουν στο απόγειο της δόξας μου και με ζητούσαν τα περιοδικά και οι τηλεοράσεις, δεν σκεφτόμουν ότι ο Μίμης Πλέσσας που μου έδωσε το «Τόσα καλοκαίρια» ήταν αυτός που έβαλε τα θεμέλια στην καριέρα μου. Το συνειδητοποίησα όταν ηρέμησα και έκτοτε το αναφέρω σε όλες τις συνεντεύξεις μου!

Έχετε κρατήσει επαφές με τον Σάκη;
Όχι. Έχουμε να μιλήσουμε από το 1992.

Το γυναικείο φύλο σάς είχε πάντα ιδιαίτερη αδυναμία. Ποια είναι η πιο ακραία εκδήλωση θαυμασμού που θυμάστε;
Έχω ζήσει διάφορα. Από το να μου αφήνουν λουλούδια και γράμματα στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου, μέχρι να με παρακολουθούν και να με κυνηγούν στο δρόμο! Θυμάμαι χαρακτηριστικά, όταν έμενα στο Παλαιό Φάληρο απέναντι από ένα σχολείο, να υπολογίζω τι ώρα κάνει διάλειμμα, για να προλάβω να φύγω χωρίς να με πάρουν χαμπάρι τα κορίτσια. Το πιο ακραίο που μου έχει τύχει, είναι να με πιάσει μία θαυμάστριά μου και να μου πει: «Όταν τραγουδάς, έρχομαι σε οργασμό τρεις φορές!» (γελάει).

Η καριέρα σας ήταν γεμάτη σουξέ. Ήταν το ίδιο επιτυχημένη η προσωπική σας ζωή;
Νομίζω ότι δεν ερωτεύτηκα ποτέ πραγματικά! Ήταν περισσότερο ενθουσιασμός και σεξουαλική έλξη, παρά έρωτας! Αν ήταν διαφορετικά τα πράγματα, ίσως και να είχα παντρευτεί, γιατί κάποιες σχέσεις μου, έφτασαν κοντά στο γάμο. Το 1967 μάλιστα, αν θυμάμαι καλά, ο Νίκος Μαστοράκης είχε δημοσιεύσει μία φωτογραφία με την τότε κοπέλα μου, την οποία αρραβωνιάστηκα κιόλας και πηγαίναμε σοβαρά! Αλλά, ευτυχώς που δεν παντρεύτηκα, γιατί θα είχα χωρίσει!

Γιατί το λέτε αυτό;
Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να αφιερωθώ και στην καριέρα και στην οικογένειά μου! Κάτι από τα δύο δεν θα το έκανα καλά. Άσε που είμαι πολυγαμικό ον και δεν θα μπορούσα να εγκλωβιστώ σε μία σχέση.