Χρειάζομαι τη βοήθειά σας επειδή νιώθω να πιέζομαι τελευταία και δεν ξέρω τι να κάνω. Είμαι σε μια σχέση λίγων μηνών με έναν 29χρονο. Εγώ είμαι 24 και μένω με την αδερφή μου επειδή έχουμε μετακομίσει μαζί σε ξένη πόλη, οπότε είναι και πρακτικό και τα πάμε καλά μαζί.

Με τη σχέση μου είμαστε επίσης πολύ ωραία, είμαι φουλ ερωτευμένη, αλλά πιέζομαι μερικές φορές γιατί εκείνος πιστεύει ότι εγώ θέλω να το πάμε χαλαρά, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι. Να σας εξηγήσω. Του αρέσει πολύ να περνάμε χρόνο μαζί, να έρχομαι όσο θέλω σπίτι του και μου πρότεινε να μένω εκεί όσα βράδια θέλω. Μου αρέσει να βρίσκομαι εκεί μεν (μένει μόνος του σε στούντιο) αλλά δεν θέλω να το κάνω κατάχρηση γιατί θεωρώ πολύ σημαντικό να έχει ο καθένας μας το χώρο του. Μου αρέσει κι εμένα να περνάμε χρόνο μαζί (έρχεται και σπίτι μου, αλλά προτιμά να με φέρνει στο δικό του), αλλά θα ήθελα να κάνω και πράγματα για μένα ή να βλέπομαι και με την αδερφή μου και με τις παρέες μου και θα ήθελα το ίδιο και για εκείνον.

Εκείνος λέει ότι του δίνω την εντύπωση πως δεν είμαι ενθουσιασμένη για τη σχέση μας επειδή καμιά φορά τυχαίνει, ας πούμε, να βρεθούμε μόνο 2 ή 3 φορές σε μια βδομάδα αντί για πιο πολλές φορές, μα αυτό γίνεται όχι επειδή δεν θέλω, αλλά επειδή συνήθως δεν βολεύει χρονικά ή επειδή έχω κάποια στάνταρ πράγματα στο πρόγραμμα (π.χ. σεμινάρια, γυμναστήριο). Και δεν ξέρω πώς αλλιώς να του εξηγήσω ότι στα αλήθεια κι εγώ θέλω να βλεπόμαστε τακτικά, απλώς είναι κάποιες μέρες που θέλω να αφιερώσω και στις φίλες μου, στα χόμπυ μου όπως και στον εαυτό μου.

Στο δεσμό μου αρέσει περισσότερο να κάθεται σπίτι, σπάνια βγαίνει, ούτε έχει κάποια αγαπημένη ασχολία, και μάλλον για αυτό δεν καταλαβαίνει το φορτωμένο ωράριό μου μερικές φορές. Μου προσάπτει ότι δεν έχω αρκετή θέληση να βλεπόμαστε. Πιστεύω ότι και θέληση να υπάρχει, 24 ώρες έχει η μέρα και αν δεν βγαίνει να ιδωθούμε 4 φορές την εβδομάδα που είναι συνήθως το στάνταρ, δεν χάθηκε ο κόσμος. Αν θέλαμε να βλεπόμαστε όσο πολύ θέλουμε, θα έπρεπε να μέναμε μαζί, αλλά για την ώρα δεν είμαι έτοιμη για ένα τέτοιο βήμα γιατί και οικονομικά δεν μπορώ να το υποστηρίξω και θεωρώ ότι θα έπρεπε να γίνει γιατί θέλουμε να προχωρήσουμε μαζί στη ζωή, όχι απλά και μόνο γιατί είναι βολικό. Οπότε, είναι πάρα πολύ νωρίς να μετακομίσουμε μαζί.

Μου λέει ότι τον ξενερώνει αν δεν βρισκόμαστε στάνταρ 5 φορές τη βδομάδα, κάτι που για μένα θα σήμαινε να ξεχάσω τις φιλίες μου και τις ασχολίες μου, και θα με πίεζε πολύ. Ούτε, φυσικά, θα ήταν ωραίο να βλεπόμαστε μόνο 1-2 φορές τη βδομάδα, αλλά για μένα 3-4 είναι πάρα πολύ καλά, χωρίς να θέλω, όμως να το κάνω και συμβόλαιο (άμα τύχει, ας βρεθούμε και 7 μέρες σερί, αρκεί να μην υπάρχει πίεση).

Πώς να του εξηγήσω όλο αυτό; Δεν θέλω να με περάσει για εγωίστρια αν διεκδικήσω “το χώρο και το χρόνο μου” κι από την άλλη δεν μπορώ να κολλήσω πάνω του ξεχνώντας όλα τα υπόλοιπα. Οι ασχολίες που έχω δεν τον ενδιαφέρουν για να τις κάναμε μαζί, ενώ εντάξει, κοινές παρέες έχουμε μεν, αλλά αν βγω με μια – δυο φίλες μου για οφθαλμόλουτρο έξω, θα ήταν άκυρο να είναι μαζί μου, όπως κι εγώ στην αγοροπαρέα του για ματς. Και όποτε περνάμε μαζί χρόνο, πιστεύω ότι και ποιοτικά τον περνάμε και του δείχνω όλα όσα νιώθω. Τον περιποιούμαι όσο μπορώ, σπίτι του ψωνίζω πράγματα να μαγειρέψουμε, βρίσκω μέρη να πάμε για να βγαίνουμε κι εκτός σπιτιού μαζί, κατεβάζω ταινίες να βλέπουμε, αλλά φαίνεται να τον πειράζει πολύ όταν περνώ χρόνο μακριά του. Δεν καταλαβαίνω, γιατί μπορεί να υπάρχει τέτοια ανασφάλεια;

Καίτη

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;

Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη. ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ