Μπορεί ένα “Μπλε Τρακτέρ” να είναι κόκκινο και να πίνεται; Αμέ!

Κρασί. Πόσες αναμνήσεις έχω συνδέσει μαζί του! Βραδινά γέλια, βραδινά γλέντια, βραδινές συντροφιές, βραδινές μοναξιές. Άλλοτε κόκκινο, άλλοτε λευκό, άλλοτε ροζέ. Απογεύματα στα νησιά, στην πόλη, στα ηλιοβασιλέματα. Χειμώνα, καλοκαίρι. Cheers! Όταν με κυνηγούσε κάποιο dead-line κι έπρεπε να γράψω εμπνευσμένα -ένα ποτήρι, εκεί δίπλα στο laptop, όταν επέστρεφα κουρασμένη από το γραφείο και χρειαζόμουν κάτι να μου φτιάξει τη μέρα, να μου πάρει το στρες. Οίνος. Κι αυτή η γλυκιά ζάλη που σε χαλαρώνει, σε κάνει να ανοίγεσαι, να αφήνεσαι, να παραδίδεσαι, να χαμογελάς, να γελάς δυνατά. Πόσες όμορφες στιγμές υπάρχουν εκεί, κεντημένες πάνω του. Σε πόσες στεναχώριες μου κράτησε συντροφιά! Με πόσους καινούριους φίλους δέθηκα γύρω από ένα τραπέζι και ένα μπουκάλι κρασί. Και πόσο, μα πόσο, ταιριάζει με το τζάκι μου. Σταφύλια όλο το χρόνο. Αμπελώνες. Ορίζοντας ανοιχτός και γευστικός.

Εκεί κάπου, ανάμεσα στον ουρανίσκο μου και στα αμπέλια του Κυρ Γιάννη, έχω παρκάρει το Μπλε Τρακτέρ. Και το βάζω μπροστά σήμερα, πρώτη του Οκτώβρη. Είναι κόκκινο. Γιατί μου αρέσει το κόκκινο όταν είναι μπλε (όπως λέει και η φίλη μου η Έφη, παρασυρμένη από τον Αντρέ Μπρετόν). Γιατί μου αρέσει το κόκκινο όταν είναι χαρμάνι τριών γαλλικών ποικιλιών -Cabernet Sauvignon, Syrah, Merlot, Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης Μακεδονίας. Γιατί μου αρέσει το κόκκινο όταν είναι ισορροπημένο, μαλακό, γεμάτο και φρουτώδες. Με αρώματα μαύρων φρούτων, μπαχαρικών και βανίλιας. Σέξι. Καθημερινό και ευχάριστο.

Όχι, δεν είμαι μεθυσμένη. Το Μπλε Τρακτέρ είναι το νέο κρασί της Κυρ-Γιάννη και ταξίδεψα μέχρι τη Νάουσα για να το δοκιμάσω πρώτη. Πήγαμε 30 δημοσιογράφοι και γυρίσαμε 30 φίλοι. Αυτό κάνει ένα διήμερο γεμάτο ποιοτικό κρασί και κομψούς ανθρώπους.

Οικοδεσπότης ο Στέλλιος Μπουτάρης. Μας ταξίδεψε στα αμπέλια, μας κέρασε κρασί, μας φίλεξε τοπικά καλλούδια, μας φιλοξένησε στην κυριολεξία. Με ήθος, ευγένεια, κομψότητα και σημασία στη λεπτομέρεια. Για συμπεριφορές μιλάω, για αισθητική στην εικόνα και όχι μόνο. Όλα προσεγμένα, όλα φινετσάτα. Οι λέξεις, οι πράξεις, οι γεύσεις. Όλα. Τίποτα δεν γρατζούνισε την Παρθενίσια εμμονή μου με τις λεπτομέρειες που συνηθίζουν να είναι λάθος. Σε αυτό το ταξίδι τίποτα δεν ήταν λάθος. Ήταν όλα σωστά. Ολόσωστα. Γενναιόδωρα και ανθρώπινα. Ελληνικά.

Περπάτησα στους αμπελώνες, έκοψα σταφύλια. Και επιτέλους πάτησα σταφύλια. Κι αυτό είναι ένα όνειρο που μόλις έγινε πραγματικότητα. Απωθημένο που μόλις διαγράφηκε από τη λίστα μου. Μαγική εμπειρία. Στον Τρύγο του 2018 λοιπόν ήμουν κι εγώ εκεί. Στη Νάουσα με τον κ.Μπουτάρη να κατανοεί τον ενθουσιασμό μας. Άλλωστε όπως υπογράμμισε κι ο ίδιος “ένα καλό κρασί γίνεται το οινοποιείο, ένα μεγάλο κρασί γίνεται στο αμπέλι”. Εκεί μας πήγε λοιπόν. Εκεί που φτιάχνεται το μεγάλο κρασί. Και γνωρίσαμε μεγάλους ανθρώπους.

Οι περισσότερες ετικέτες της Κυρ-Γιάννη παράγονται από σταφύλια που προέρχονται από τους ιδιόκτητους αμπελώνες στη Νάουσα και στο Αμύνταιο, δύο από τις πιο σημαντικές αμπελουργικές ζώνες της Μακεδονίας. Δίπλα, βρίσκονται οι αμπελώνες των επαγγελματιών αμπελουργών με πολλούς από τους οποίους η εταιρία Κυρ-Γιάννη συνεργάζεται. Δεν ανταγωνίζεται. Συνεργάζεται. Γιατί “οι άνθρωποι της Κυρ-Γιάννη έχουμε καταλάβει ότι μόνο δουλεύοντας ομαδικά, συστηματικά και με κοινό αμοιβαίο όφελος θα κατορθώσουμε να κάνουμε καλύτερα κρασιά και να εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο μέλλον” τονίζει ο Στέλλιος Μπουτάρης. Για να τιμήσουν λοιπόν αυτή τη σχέση, το νέο κρασί, το “Μπλε Τρακτέρ”, είναι αφιερωμένο στον Έλληνα Αμπελουργό. Στην υγειά μας! Είναι βράδυ, βρισκόμαστε στη Νάουσα, στο wine party που έχει οργανώσει ο κ.Μπουτάρης και μαζί μας και όλοι οι τοπικοί οινοπαραγωγοί. Για να δοκιμάσουμε και τα κρασιά τους. Ω ναι! Και αυτό ακριβώς λέγεται κομψότητα. Μια λέξη που άκουσα να χρησιμοποιείται συχνά από τον Στέλλιο Μπουτάρη. Και οι λέξεις, ξέρεις, που χρησιμοποιούμε, μαρτυρούν τον τρόπο που σκεφτόμαστε, το ζητούμενό μας. Ευχαριστώ.

Κάθομαι κάτω από έναν πλάτανο. Ο ουρανίσκος μου κάνει πάρτυ. Το Μπλε Τρακτέρ παρκαρισμένο στον οπτικό μου ορίζοντα, αλλά και στο ποτήρι μου. Το μικρό, αμπελουργικό, μπλε τρακτέρ που είχε ο Γιάννης Μπουτάρης, όταν φύτεψε το Κτήμα Κυρ-Γιάννη στη Νάουσα τη δεκαετία του ’70, παίρνει ακόμα μπροστά και κατηφόρησε στα αμπέλια μέχρι τον πλάτανο. Βρίσκεται τοποθετημένο στην είσοδο του οινοποιείου και συμβολίζει την Αρετή και τη Σκληρή Δουλειά του Έλληνα Αμπελουργού. Στην υγειά του!

Πίνουμε μικρές γουλιές από το πρωί και δοκιμάζουμε τοπικά εδέσματα. Χαιρετάω τον πλάτανο. Περνάω υπέροχα. Το μαγευτικό Wine tasting που προηγήθηκε με έμαθε πολλά. Με ποιο κρασί να συνδυάζω το φαγητό μου, με ποιο φαγητό να συνδυάζω το κρασί μου. Δοκίμασα σχεδόν όλα τα κρασιά της Κυρ-Γιάννη και νομίζω έχω καταλήξει στα αγαπημένα μου. Ναι! Και όχι, δεν είμαι μεθυσμένη. Όταν καλοπερνάς, όταν είσαι στη φύση, δεν μεθάς ποτέ! Είσαι απλά, πολύ απλά, ευτυχισμένη! Είπα, και χάθηκα, με το Μπλε Τρακτέρ μου στον ορίζοντα 😉