Πως συμπεριφερόμαστε σε μια φίλη που χωρίζει; Τι πρέπει να προσέξουμε;

Εκείνη η δύσκολη στιγμή για την καλύτερή μας φίλη, αλλά και για εμάς που τη βλέπουμε να πονάει. Τι πρέπει να κάνουμε; Τι πρέπει να πούμε; Τι δεν πρέπει να πούμε; Η ψυχοθεραπεύτρια, Μαρίνα Μόσχα, μας βοηθάει να συμπαρασταθούμε στη φίλη μας σωστά…

Η φίλη σου περνάει δύσκολες στιγμές, χωρίζει και σκέφτεσαι πως έχει την ανάγκη σου. Παρόλα αυτά, δεν ξέρεις πώς να αντιδράσεις. Αναρωτιέσαι τι πρέπει να της πεις; Τι πρέπει να κάνεις για να απαλύνεις τον πόνο της…

Ναι, όταν η φίλη σου αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα, άσχετα αν πρόκειται για χωρισμό ή άλλου είδους δύσκολη κατάσταση, το μόνο σίγουρο είναι πως σε έχει ανάγκη. Όπως άλλωστε λέμε, οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται, αν και εγώ θα συμπλήρωνα και στις χαρές μας, αλλά αυτό είναι για άλλο άρθρο.

Προσπάθησε λοιπόν να είσαι δίπλα της, χωρίς να περιμένεις να σε καλέσει εκείνη. Ρώτησέ την πως αισθάνεται, τι σκέφτεται, τι την πληγώνει περισσότερο. Μην μπεις στη διαδικασία να την παρηγορήσεις με λόγια του στιλ: “Εκείνος έχασε…, θα το μετανιώσει…” και άλλα τέτοιου είδους σχόλια. Αντίθετα, άκουσέ την απλά. Πολλές φορές χρειαζόμαστε ένα αυτί να μας ακούσει μόνο, χωρίς να μας πει τι πρέπει να κάνουμε ή να μην κάνουμε. Συνήθως ξέρουμε τι “πρέπει” να κάνουμε, απλά δεν συμφωνεί και ο συναισθηματικός μας κόσμος με τη λογική. Το συναίσθημα είναι αυτό που πονάει, είναι αυτό που κλαίει για την απώλεια. Ο κάθε χωρισμός είναι ένα μικρό πένθος, περνάμε σχεδόν τα ίδια στάδια καθώς θρηνούμε την απώλεια αυτού που είχαμε. Μάλιστα, ερχόμαστε και αντιμέτωποι με υπαρξιακούς μας φόβους, όπως αυτόν της μοναξιάς, της εγκατάλειψης, της απόρριψης -αυτοαπόρριψης. Στάσου δίπλα της λοιπόν, έχε την αγκαλιά σου ανοιχτή και άφησέ την να “λουφάξει” μέσα της. Αν θέλει να κλάψει μην προσπαθήσεις να της το κόψεις. Στην πραγματικότητα, όταν κάποιος πονάει, προσπαθούμε να “τον κάνουμε καλά, να μην πονάει” επειδή δεν αντέχουμε εμείς τον πόνο του, δεν ξέρουμε πώς να αντιδράσουμε, νιώθουμε όμως έντονη την ανάγκη, την υποχρέωση -ένα μπερδεμένο συναίσθημα- πως “πρέπει να κάνουμε κάτι”. Ναι, πρέπει πράγματι να κάνουμε κάτι, τίποτα άλλο παρά να είμαστε απλά εκεί…

“Δεν σου άξιζε, δεν ήταν για σένα…” Δεν είναι η ώρα για να της κάνεις κριτική ή να της πεις αν της άξιζε ή όχι και ας έχεις δίκιο. Αρκετά άσχημα νιώθει, δεν χρειάζεται να ακούσει ακόμα πιο άσχημα και σκληρά και από εσένα. Άλλωστε δεν είναι ώρα για να της κάνεις μαθήματα για τη σωστή σχέση και τις καλές επιλογές συντρόφου. Μην αρχίσεις επίσης να κάνεις την έξυπνη με το γνωστό: “Σου το έλεγα εγώ…, δεν με άκουγες…, τώρα να που την πάτησες!” και άλλες τέτοιες κακόγουστες παρατηρήσεις. Ούτε να αρχίσεις την παρηγοριά με το ότι θα βρει άλλον, καλύτερο, εξυπνότερο και ομορφότερο! Εκείνη πονάει για τον συγκεκριμένο!

Μην της ξύνεις την πληγή επίσης αν τον είδες με άλλη, άστο καλύτερα και εκείνη το σκέφτεται αυτό αλλά δεν χρειάζεται να της το επιβεβαιώσεις! Βέβαια μπορεί να σκεφτείς πως αν της πεις ότι είναι ήδη με άλλη, μπορεί να θυμώσει και να καταλάβει ότι πρέπει να πάει παρακάτω. Και όμως και αυτό το ξέρει βαθιά μέσα της, όσο και αν γυρνάει το μυαλό της στον συγκεκριμένο. Μην αρχίσεις να μιλάς για εσένα και τους δικούς σου χωρισμούς, λέγοντάς της πως εφόσον το έχεις περάσει και εσύ πρέπει να νιώθει έτσι ή αλλιώς και ότι σε λίγο καιρό θα είναι καλύτερα και άλλα τέτοια, δείχνεις ότι δεν είσαι εκεί, απλά προσπαθείς να την “τακτοποιήσεις”. Μην την πιέζεις να βρεθεί με εκείνον το φίλο σου που του αρέσει, κάθε πράγμα στο καιρό του!

Γενικότερα, ας έχουμε στο μυαλό μας πως σε κρίσιμες στιγμές αυτό που θέλουμε είναι η στήριξη. Να γνωρίζουμε πως κάποιος είναι εκεί για εμάς, διακριτικά δίπλα μας, χωρίς να μας κάνει παρατηρήσεις, να μας κρίνει ή να μας λέει τι πρέπει να κάνουμε! Ανάγκη έχουμε από χρόνο -ο καλύτερος γιατρός- και μία μεγάλη και ζεστή αγκαλιά που θα μας προσφερθεί απλόχερα, να χωθούμε μέσα της και να …αποκοιμηθούμε! Όταν ξυπνήσουμε, θα είμαστε καλύτερα και θα έχουμε ξαναβρεί τις δυνάμεις μας να πάμε παρακάτω.