Μαριάννα Τόλη: Όλα όσα εξομολογήθηκε σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις της – “Η δημιουργία είναι μία και διακτινίζεται παντού”

Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε το απόγευμα του Σαββάτου η είδηση της απώλειας της Μαριάννας Τόλη. Η αγαπημένη ηθοποιός έδινε τη δική της μάχη με τον καρκίνο και τελικά άφησε την τελευταία της πνοή, βυθίζοντας σε ανείπωτη θλίψη την οικογένειά της, τα αγαπημένα της πρόσωπα και τους χιλιάδες θαυμαστές της που την ακολουθούσαν όλα αυτά τα χρόνια.

Σε μία από τις τελευταίες της συνεντεύξεις στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, με αφορμή την παιδική παράσταση «Η πεντάμορφη και το τέρας» που ανέβασε στο θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου μίλησε για αυτό που αγαπάει περισσότερο… την τέχνη και τα παιδιά!

Τι ιδιαιτερότητες παρουσιάζει το ανέβασμα μιας παράστασης για παιδιά;

Θα μιλήσω για αγνότητα, ειλικρίνεια, λεπτότητα, σεβασμό, αίσθηση ρυθμού και θέαμα που να εξάπτει τη φαντασία, ξεκάθαρο κείμενο και γενναιοδωρία σε κάθε επίπεδο. Παράξενο να μιλάμε για ανθρώπινες αρετές όταν απλά μιλάμε για το ανέβασμα μιας παιδικής παράστασης που δεν την ξεχωρίζω προσωπικά από μια παράσταση για μεγάλους. Η δημιουργία είναι μία και διακτινίζεται παντού. Εκφράζεται προς τους θεατές, διαποτίζει τους ερμηνευτές και έχει την δυνατότητα να επιφέρει ψυχικές αλλαγές σε όποιον και σε ότι αγγίζει. Φτάνει να είμαστε ανοιχτοί να τις δεχτούμε. Αυτό είναι το χάρισμα της τέχνης και η τέχνη για τα παιδιά δεν διαφέρει σε τίποτα.

Σε μια σύγχρονη εποχή με αλλοτριωμένα πρότυπα ομορφιάς, σχέσεων και αλήθειας, πώς η ρομαντική ιστορία της πανέμορφης και του τέρατος, μπορεί να φαντάζει στα μάτια των παιδιών;

Μήπως η έκπληξη μιας αγάπης που αφορά ακριβώς την ψυχή και όχι το σώμα η μια εξωτερική εμφάνιση, το αίσθημα της θυσίας και της ψυχικής γενναιοδωρίας που προσφέρει αυτό το παραμύθι, την μεταστροφή του κακού σε καλό, καταφέρει να ξυπνήσει τις κοιμισμένες καρδιές των μικρών και το μεγάλων που βομβαρδίζονται καθημερινά με αυτά τα αλλοτριωμένα πρότυπα της ομορφιάς, όπως ακριβώς το είπατε; Μια ψυχή και μια καρδιά να ξυπνήσει, μετά από αυτή την παράσταση, μου φτάνει. Θα θεωρήσω πως έκανα το χρέος μου.

Πρόκειται για ένα παραμύθι πολύ ειπωμένο στις σκηνές. Ποια κατεύθυνση φιλοδοξείτε να του δώσετε ώστε να ξεχωρίζει;

Εκτός από την ξένη παράσταση που ήρθε αυθεντική στο Μπάντμινγκτον και ακόμα μία από γνωστή παιδική σκηνή των Αθηνών δεν το έχω δει να παίζεται συχνά. Εξ άλλου πάντα θα υπάρχει μια καινούρια θέαση, μια καινούρια ματιά που θα προσθέσει κάτι ακόμα. Αυτό το κάτι βγαίνει από την ζωή και τις εμπειρίες του εκάστοτε δημιουργού. Επίσης δεν αντιγράφω καμία παράσταση από τις παλαιότερες. Είναι μια εντελώς καινούρια άποψη που κρατάει αυτούσιο το παραμύθι αλλά σε ταξιδεύει μακριά μέσα από το απίστευτο ταλέντο, των ηθοποιών, τραγουδιστών και χορευτών που το υπηρετούν. Η ομορφιά της συγκινητικής και χαρούμενης μουσικής, με τις υπέροχες χορογραφίες τα ονειρικά σκηνικά και κουστούμια μου φέρνουν δάκρια στα μάτια κάθε φορά. Ίσως μεγαλώνω και είμαι όλο και πιο ευσυγκίνητη αλλά νομίζω αυτά τα δάκρια θα τα μοιραστούμε όλοι μαζί, μικροί και μεγάλοι!