Μαριάννα Τουμασάτου: Ο λόγος που δεν κρύβει την ηλικία της και η αποκάλυψη για την 8χρονη κόρη της!

Η τηλεοπτική «Κάτια», στην επιτυχημένη σειρά του ΑΝΤ1 «Γυναίκα χωρίς όνομα», ανέκαθεν πρόσεχε την έκθεση και τη δημοσιότητα – τόσο, όσο. Ίσως, τελικά, να ήταν κι αυτός ο λόγος που την αγάπησε τόσο πολύ το κοινό, όλα αυτά τα χρόνια. Η Μαριάννα Τουμασάτου παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό TV Mania και, μεταξύ άλλων, μίλησε στον Αλέξανδρο Πρίφτη για τον ρόλο της και αποκάλυψε αν θα την ενδιέφερε να δοκιμαστεί σε νέα τηλεοπτικά μονοπάτια, όπως αυτό της παρουσίασης. Ακόμα, εξήγησε τον λόγο που δεν διστάζει να μιλάει ανοιχτά για την ηλικία της, ενώ εξομολογήθηκε πώς καταφέρνει όλα αυτά τα χρόνια να κρατάει την προσωπική της ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Είστε από τις ηθοποιούς που αντιλαμβάνονται εξ’ αρχής την επιτυχία μiας σειράς – από το πρώτο κιόλας σενάριο;
Όχι, βέβαια! Λυπάμαι που σας το χαλάω, αλλά δεν υπάρχουν τέτοιοι ηθοποιοί που να αντιλαμβάνονται τι θα αγαπηθεί από τον κόσμο και τι όχι. Απόδειξη, το ότι δεν θα έπαιζε ποτέ κανείς σε καμία «αποτυχία». Αν ήταν έτσι, θα κάναμε όλοι επιτυχίες. Απλά, διαβάζοντας τα σενάρια, είδα ότι είχαν τεράστιο ενδιαφέρον.

Η «Κάτια» που υποδύεστε είναι μiα δυναμική γυναίκα, σκληρή κι ενίοτε ευαίσθητη και ευάλωτη. Έτσι είστε κι εσείς στη ζωή σας;
Η Κάτια είναι όλα αυτά που λέτε, όμως, υπερτερεί η σκληρότητα. Είναι ανάλγητη, με σπάνιες στιγμές ευαισθησίας. Δεν γνωρίζω πώς θα εξελιχθεί στη συνέχεια, προς το παρόν ξέρω ότι βγαίνει προς τα έξω μόνο η σκληρότητά της.

Είστε πολύ αγαπητή στο κοινό… Αναρωτιέμαι: Θα θέλατε να δοκιμαστείτε και σε άλλα τηλεοπτικά μονοπάτια; Στην παρουσίαση, για παράδειγμα;
Όχι, γιατί να το κάνω;

Φοβάστε την έκθεση;
Θεωρείτε ότι φοβάμαι την έκθεση όταν κλαίω, κοπανιέμαι, γδέρνομαι, στραβομουτσουνιάζω και κάνω όλα αυτά τα τραγικά πράγματα στη σειρά; Μάλλον, το αντίθετο. Δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι για όλα. Γνωρίζω και τις ικανότητές μου και τα όρια μου. Δεν είμαι γι’ αυτό εγώ. Προτιμώ να συνεχίσω να κάνω τη δουλειά μου. Και δεν το λέω επειδή φοβάμαι να κάνω κάτι άλλο, αλλά επειδή δεν έχω λόγο να διαφοροποιηθώ από αυτό που κάνω.

Υπήρξε περίοδος στη ζωή σας που ζούσατε με την έλλειψη του φόβου και του κινδύνου;
Α, ναι, μέχρι να γίνω μητέρα είχα παντελή άγνοια κι αίσθηση κινδύνου. Δεν καταλάβαινα τίποτα. Δεν φοβόμουν ποτέ να περπατήσω μόνη μου στο κέντρο τα μεσάνυχτα. Έχω κάνει και το εξής κορυφαίο εγώ. Μία φορά, τότε που ήμουν 25 χρονών, περπάτησα στην Καβάλας. Τη διέσχισα με τα πόδια στις 2 η ώρα τα ξημερώματα. Σας επαναλαμβάνω, ήμουν μόλις 25 χρονών κι έβλεπα όλες τις νταλίκες και τα φορτηγά να σταματούν. Δεν είχα καμία αίσθηση του κινδύνου. Είμαι τυχερή, γενικά!

Στη ζωή σας λειτουργείτε περισσότερο με τη λογική ή το συναίσθημα;
Ως επί το πλείστον επιλέγω το συναίσθημα, όμως, δεν παύει να υπάρχει ένας καλός συνδυασμός με τη λογική. Γι’ αυτό και πάντα μιλάω ειλικρινά στις συνεντεύξεις μου, κι ας γίνομαι κάποιες φορές αντιπαθής.

Κάθε άλλο! Θεωρώ πως είστε πολύ συμπαθής! Επιλέγετε πάντα την ειλικρίνεια κι ας θεωρείται υπερτιμημένη αρετή;
Είναι πολύ σημαντική αρετή για μένα και τη ζωή μου. Είμαι ένας άνθρωπος που επιζητεί την αλήθεια κατά πρόσωπο, στη μούρη. Αλλά αυτό που θέλω εγώ να μου πεις, δεν σημαίνει ότι θα στο πω κι εγώ με τον ίδιο τρόπο, αν βλέπω ότι δεν το αντέχεις. Χρειάζεται τρόπος, επειδή οι άνθρωποι δεν είμαστε ίδιοι. Ακούστε με που σας λέω, είμαι γραία, μεγάλη γυναίκα και γνωρίζω κάποια πράγματα (γελάει).

Σε πολλές συνεντεύξεις σας, λέτε την ηλικία σας ανοιχτά και μάλιστα αυτοσαρκάζεστε. Ξορκίζετε το βάρος του χρόνου έτσι;
Όχι, καθόλου. Είμαι μiα γυναίκα, μεγάλη θα έλεγα, που έχει ζήσει και ζει μισό αιώνα. Γιατί σας φαίνεται παράξενο που το λέω; Θεωρώ το γήρας ευλογία. Το να μεγαλώνει κανείς είναι πολύ όμορφο πράγμα και αισθάνομαι ευλογημένη. Ξέρετε τι είναι άδικο; Το να πεθαίνει κανείς νέος και να μην προλαβαίνει να γεράσει. Το να δω μία ρυτίδα το πρωί στον καθρέφτη, είναι κάτι που το έχω συνηθίσει. Ε, και; Βλέπω ρυτίδες στο πρόσωπό μου, δεν χαίρομαι, αλλά πρέπει να σας πω ότι δεν βλέπω μόνο ρυτίδες. Το πέρασμα του χρόνου, με έκανε να δω και πολλά ηλιοβασιλέματα… Να ζήσω όμορφες στιγμές στη δουλειά μου, στην οικογένειά μου, με τους φίλους μου, με ανθρώπους που αγαπώ. Είμαι ευγνώμων για όλα αυτά! Επίσης, όσο μεγαλώνω αλλάζω προτεραιότητες και ισορροπίες στη ζωή μου. Αν και το μόνο που παραμένει σταθερό είναι η αφηρημάδα μου.

Είστε αφηρημένη;
Πολύ! (γελάει). Να σκεφτείτε, μπορεί να σας πω μια ιστορία, ότι, για παράδειγμα, «η Τασία πήρε ένα φόρεμα πανάκριβο, 1.500 ευρώ», την επόμενη μέρα να πω σε κάποιον άλλον την ίδια ιστορία κι επειδή δεν θα θυμάμαι την οικονομική λεπτομέρεια, να πω «2.000 ευρώ». Κι αν με ακούσετε και στις δύο εκδοχές, θα πείτε μέσα σας «πω, πω, τι ψέματα που λέει αυτή!». Αλλά δεν μπορώ να πω ψέματα, γιατί καρφώνομαι επειδή ξεχνάω.

Αλήθεια, εσείς ξοδεύετε πολλά χρήματα σε ρούχα, κοσμήματα και κρέμες;
Μπα, όχι! Σε ρούχα και κοσμήματα, δεν ξοδεύω τίποτα. Πιο πολλή ώρα μπορεί να περάσω σ’ ένα βιβλιοπωλείο για να πάρω ένα μολύβι καινούριο ή μαρκαδόρους για την κόρη μου, παρά στα μαγαζιά για να πάρω ρούχα. Ναι, παίρνω μια καλή κρέμα για το πρόσωπό μου. Αλλά επειδή τη χρησιμοποιώ για το πρόσωπό μου, που είναι η δουλειά μου, και δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Κατά τ’ άλλα, δεν κάνω περιττές σπατάλες. Προτιμώ να πηγαίνουν στην οικογένειά μου.

Τόσα χρόνια που σας ξέρουμε, δεν έχετε εκθέσει ποτέ την προσωπική σας ζωή – ειδικά την κόρη σας, Χρυσηίδα. Ελάχιστες αναφορές βρήκα σε παλαιότερές σας συνεντεύξεις. Πώς το καταφέρατε μέχρι σήμερα; Οι δημοσιογράφοι επιμένουν, όπως καταλαβαίνετε…
Απλά απέχουμε και προστατεύουμε το παιδί από τη δημοσιότητα. Μία φορά μόνο, όταν ήταν δύο ετών και την κρατούσε αγκαλιά ο πατέρας της, τους έβγαλαν μαζί φωτογραφία. Εννοείται ότι κινηθήκαμε νομικά! Κατά τ’ άλλα, και οι φωτογράφοι και οι δημοσιογράφοι, μας έχετε σεβαστεί.

Έχει καταλάβει η κόρη σας, που σήμερα είναι πλέον 8 ετών, ότι οι γονείς της είναι αναγνωρίσιμοι;
Ναι, όταν έρχεται κόσμος και μας ζητούν να βγάλουμε μία φωτογραφία απορεί. Όχι πια τόσο, στο παρελθόν όμως με ρωτούσε: «Γιατί, μαμά, έρχονται και βγάζουν φωτογραφία;». «Γιατί είμαι μεγάλη σαν την Ακρόπολη!», της έλεγα (γελάμε). Εντάξει, της εξήγησα και κατάλαβε.

Πώς είναι μία ιδανική ημέρα για εσάς;
Το να πάω στη δουλειά μου και να γυρίσω καλές σκηνές, χωρίς να ταλαιπωρηθώ και να ταλαιπωρήσω κανέναν. Μία όμορφη και ιδανική ημέρα, περιλαμβάνει στιγμές με την κόρη και τον άντρα μου. Είτε είναι μία εκδρομή, είτε μία σχολική εκδήλωση της μικρής. Το να πάμε να δούμε μία παράσταση… Γενικά, στιγμές που θα είμαστε όλοι μαζί και θα τις ζούμε καλά.

Υπάρχει κάτι που να μην αντέχετε στον χαρακτήρα σας;
Ω, ναι! Την ξεροκεφαλιά μου. Πρέπει να δουλέψω κι άλλο μ’ αυτό. Δυστυχώς, είμαι απόλυτη σε κάποια πράγματα και δεν κάνω εύκολα πίσω.