Εβελίνα Παπούλια: Ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τον έρωτα και η περηφάνια που νιώθει για την κόρη της, Αφροδίτη Λιάντου!

Η Εβελίνα Παπούλια ολοκλήρωσε τα γυρίσματα για την δημοφιλή σειρά “Τατουάζ” και σε λίγο καιρό ξεκινάει καλοκαιρινή περιοδεία στην Κύπρο, με την θεατρική παράσταση «Δείπνο με φίλους». Η αγαπημένη ηθοποιός μετά την τεράστια επιτυχία που γνώρισε με την δραματική σειρά του Ανδρέα Γεωργίου στον Alpha είναι έτοιμη για τα νέα της επαγγελματικά βήματα. Η Εβελίνα Παπούλια παραχώρησε συνέντευξη στο Down Town Κύπρου και μίλησε για τον έρωτα και τις σχέσεις αλλά και φυσικά για την κόρη της Αφροδίτη Λιάντου, η οποία έχει ξεκινήσει την δική της καριέρα στο τραγούδι.

Έχεις υπάρξει σε σχέση που να μην υπήρχε ποτέ αυτή η μεγάλη αγάπη;

Νομίζω ότι ο έρωτας δεν δίνεται με «συνταγή γιατρού». Οι δοσολογίες πάντα αλλάζουν. Ναι μεν σου δίνει ζωή, αλλά δεν είναι κάτι που θα κρατήσει για πάντα. Στην πραγματικότητα, ο έρωτας είναι ένας ενθουσιασμός και ο μύθος που πλάθεις για τον άνθρωπο που ερωτεύεσαι ή που θες να ερωτευτείς. Όταν φύγει ο μύθος, βλέπεις αυτόν τον άνθρωπο ως έχει, και τότε καταλαβαίνεις αν έχεις κάνει τη σωστή επιλογή ή απλά σε τύφλωσε ο έρωτας.

Παίζουν ρόλο σε μια σχέση οι υποχωρήσεις;

Οι υποχωρήσεις παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο σε μια σχέση, αλλά το βασικό είναι να μην τις εκλαμβάνεις ως «υποχωρήσεις» αλλά να τις αντιλαμβάνεσαι ως κατανόηση της θέσης του άλλου και γιατί αντιδρά έτσι σε μια κατάσταση.

Τι διαχωρίζει έναν καλό συνάδελφο από το να γίνει φίλος;

Το κοινό χιούμορ, μια κοινή άποψη για τα πράγματα και τη ζωή, μια κοινή αισθητική, μπορεί να κάνει δύο ανθρώπους φίλους. Έχω φίλους γενικώς, όχι μόνο από τον χώρο. Θα σου πω την ιδιαιτερότητά μου: Έχω φίλους που μπορεί να μηn τους βλέπω συχνά, και να τους βλέπω δύο φορές τον χρόνο και, κάθε φορά που τους βλέπω, είναι σαν το πιάνουμε από εκεί που το είχαμε αφήσει. Δεν ξέρω τι σημαίνει φιλία 24 ώρες το 24ώρο με δέκα τηλέφωνα την ημέρα ή να βγαίνουμε καθημερινά. Δεν είχα ποτέ τέτοιου είδους φιλίες στη ζωή μου. Υπάρχει μια ελευθερία γύρω από αυτό το κομμάτι, που λέγεται φιλία για εμένα. Δεν είχα ποτέ αυτοκόλλητη φίλη – αυτό το «κολλητή» πάντα με άγχωνε. Έχω φίλους που μπορεί να τους βλέπω σπάνια ή κάποιους να τους βλέπω συχνότερα, αλλά αυτό δεν αλλάζει κάτι στο πώς αισθάνομαι για εκείνους ή πόσο τους αγαπάω.

Εβελίνα, πριν από τρεις μήνες έγινε viral στα social media το video clip του τραγουδιού της κόρης σου, Αφροδίτης. Πόσο υπερήφανη ένιωσες;

Συγκινούμαι όταν η Αφροδίτη ολοκληρώνει κάτι και το μοιράζεται… Είναι πάρα πολύ σημαντικό να νιώθεις ότι έχεις φέρει ένα παιδί στον κόσμο και αυτό το παιδί κάνει τα πρώτα του βήματα για να καταφέρει τα όνειρα του. Ως μαμά νιώθω περήφανη, αλλά για εμένα το σημαντικότερο δεν είναι τι θα κάνει στη ζωή της επαγγελματικά, αλλά τι άνθρωπος είναι, πώς έχει διαμορφωθεί ο χαρακτήρας της, και με ποιους τρόπους παλεύει για να τα καταφέρει.

Τώρα που η Αφροδίτη έχει πια μεγαλώσει έχεις περισσότερη ανησυχία για εκείνη;

Όχι, δεν έχω μεγαλύτερη ανησυχία. Ίσως σε αυτό με έχει βοηθήσει ότι είναι στην Αγγλία για τις σπουδές της. Έχω τη φυσιολογική ανησυχία. Όταν, όμως, είναι στην Ελλάδα, νομίζω ότι την παίρνω πιο συχνά τηλέφωνο από όταν είναι στο Λονδίνο (γελάει).

Αν κλείσεις τα μάτια σου, πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 15 χρόνια;

Έχω μάθει να μην ονειρεύομαι. Δεν μπορώ να σκεφτώ την ζωή μου σε 15 χρόνια. Κάθε φορά που βάζω ένα πλάνο, κάτι άλλο συμβαίνει, πολύ πιο συνταρακτικό και πολύ πιο ενδιαφέρον από αυτό που είχα σκεφτεί. Φυσικά προγραμματίζω το σήμερα, αλλά αφήνω τη ζωή μου στο θέλημα του Θεού και έτσι όπως μου το έχει προγραμματίσει. Νομίζω ότι όταν δεν πιέζουμε τα πράγματα, οι ανατροπές είναι πάντα ευχάριστες. Όταν πιέζουμε τα πράγματα, είναι το σημείο που εμείς βάζουμε το εμπόδιο και τη δυσκολία στον εαυτό μας. Αυτό μας τρώει και μας αγχώνει περισσότερο. Όταν το αφήνουμε να τσουλήσει, χωρίς να μας τρώει η αγωνία, θα γίνουν πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα, γιατί είναι σαν να ανακαλύπτεις την κάθε ημέρα.