Στέφανος Μιχαήλ: Η προσωπική του ζωή, το μεγάλο όνειρό που έχει και η επιθυμία για οικογένεια!

Ο Στέφανος Μιχαήλ, ο αγαπημένος Κύπριος πρωταγωνιστής της νέας σειράς του Ανδρέα Γεωργίου, «8 λέξεις», αυτές τις μέρες κάνει διακοπές, ξεκουράζεται και -κυρίως- αφουγκράζεται τον εαυτό του. Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που παραχώρησε στον Αλέξανδρο Πρίφτη για το Down Town Κύπρου μίλησε για όλα χωρίς ενδοιασμούς.

Ένιωσες ότι κουράστηκες πολύ τη σεζόν που μας πέρασε;
Πάρα πολύ. Τα τελευταία δύο χρόνια, που ήμουν στη σειρά «Το Τατουάζ», ήταν εξοντωτικά. Ήταν μία σειρά με πολλές απαιτήσεις – και σε ωράρια, αλλά και σε συντονισμό. Ειδικά ο πρώτος χρόνος, μέχρι να βρούμε τα πατήματά μας, τον συντονισμό μας, ήταν πολύ δύσκολος. Σκέψου πως κάναμε γυρίσματα στην Αγγλία, στην Κύπρο, στα Μετέωρα. Θυμάμαι ότι, μία μέρα, έφυγα ξημερώματα από το γύρισμα της Αθήνας και μέσα σε δύο ώρες είχα άλλο γύρισμα στην Κύπρο. Ήταν πιεστικό, αλλά κι ένα μεγάλο στοίχημα που έπρεπε να βγάζουμε οκτώ επεισόδια την εβδομάδα. Ε, πώς να μην κουραστούμε;

Ψυχολογικά πώς ήσουν τότε;
Δεν ήταν τόσο η σωματική κούραση. Τη σωματική κόπωση την αντιμετωπίζεις με λίγο ύπνο και είσαι εντάξει. Η ψυχολογική κούραση, όμως, ήταν πολύ μεγάλη: Τρέχαμε να προλάβουμε να βγάλουμε το πρόγραμμα και, παράλληλα, να είμαστε εντάξει στις υποχρεώσεις μας. Ήταν κουραστικό, αλλά και διασκεδαστικό.

Πρόσφατα είπες ότι βίωνες κρίσεις πανικού τότε…
Δεν καταλαβαίνω γιατί πήρε τόση μεγάλη έκταση όλο αυτό… Μία φορά που είχαμε γύρισμα στην Αγγλία, στο Λονδίνο, από το πήγαινε έλα, την πίεση και το άγχος μου να τα προλάβω όλα, αλλά να είμαι ταυτόχρονα και καλός στις απαιτήσεις του ρόλου μου, έπαθα μία μικρή κρίση πανικού. Όμως ήταν αντιμετωπίσιμη, δεν κινδύνεψα. Γράφτηκαν υπερβολές! Από την κούραση το έπαθα. Δύο τρεις ώρες ήμουν ταραγμένος, κάθισα, ηρέμησα και μου πέρασε. Η τρίχα έγινε τριχιά πάλι! (γελάμε).

Την επόμενη σεζόν, τελικά, τι θα κάνεις;
Θα είμαι στο νέο σίριαλ του Ανδρέα Γεωργίου, που θα έχει τον τίτλο «8 λέξεις». Αλλά δεν θα μπω από την αρχή σ’ αυτό. Θα ξεκινήσω τα γυρίσματα τον Οκτώβριο και, τον επόμενο μήνα, λογικά, θα με δείτε. Ήταν να μπω στη σειρά τον Ιανουάριο, αλλά αποφασίστηκε τελικά να το κάνουμε πιο νωρίς.

Θα ένιωθες ανασφάλεια αν έμενες εκτός τηλεόρασης για έναν χρόνο;
Δεν έχω τέτοια θέματα, ούτε τέτοιες ανασφάλειες. Είναι λογικό να φοβάσαι ότι μπορεί να ξεχαστείς, αν απέχεις, όμως μπορεί, επιστρέφοντας, να κάνεις και πάλι το μεγάλο «μπαμ». Αυτό κανείς δεν το ξέρει. Όμως, αν έκρινα ότι θα είχα ανάγκη την αποχή κι έβλεπα ότι όντως το χρειαζόμουν, θα έπαιρνα το ρίσκο και θα αποφάσιζα να απέχω. Δεν έχω τέτοια κολλήματα τού να φοβάμαι μήπως με ξεχάσει ο κόσμος. Δεν με πειράζουν αυτά. Προς το παρόν, θέλω να χορτάσω τις διακοπές μου, μέχρι να πω: «Φτάνει, βαρέθηκα, πάμε να δουλέψουμε ξανά!».

Τώρα που ξεκουράζεσαι, με ποιους τομείς της ζωής σου θα ήθελες να ασχοληθείς περισσότερο;
Η αλήθεια είναι ότι, όταν δουλεύεις τόσο πολύ, κάπου παραμελείς τον εαυτό σου και τις ανάγκες σου. Θέλω να ασχοληθώ περισσότερο με τους φίλους και την οικογένειά μου. Να τους ζήσω λίγο παραπάνω. Επίσης, θέλω να δουλέψω και με τον εαυτό μου – εννοώ να ασχοληθώ μαζί μου. Θέλω να κάνω ό,τι θα έκανα, χωρίς να έχω κάποια υποχρέωση. Από έναν απλό καφέ που μπορεί να κρατήσει δύο και τρεις ώρες, μέχρι ψάρεμα κλπ.

Δεν θα ήθελες να επενδύσεις περισσότερο στην προσωπική σου ζωή;
Το να κάνω μία σχέση είναι κάτι που το θέλω πολύ – εννοώ ότι είμαι ανοιχτός σ’ αυτό το ενδεχόμενο. Δεν θα σου έλεγα «όχι δεν θέλω» ή «δεν το χρειάζομαι». Από την άλλη, είτε είσαι χαλαρός, είτε δουλεύεις πολύ, είμαι της άποψης πως, όταν σου προκύψει κάτι, πρέπει να είσαι δεκτικός και να το ζήσεις. Απλά, τόσο καιρό, δεν μου έχει προκύψει κάτι, όπως ένας έρωτας. Ωστόσο, πρέπει να παραδεχτώ -και από προσωπική εμπειρία, αλλά και από αυτά που βλέπω γύρω μου- ότι είναι πολύ δύσκολο με τους ρυθμούς που είχα φέτος, να είχα και μία σχέση. Δημιουργούνται τριγμοί και προβλήματα. Καλείσαι να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας, αλλά επαγγελματίας. Ξέρεις, το μεγάλο πρόβλημα στις σχέσεις, είναι η έλλειψη κατανόησης. Η άλλη μπορεί να μην κατανοεί, για παράδειγμα, ότι εγώ θα γυρίσω μία ερωτική σκηνή και πως αυτή θα είναι στα πλαίσια της δουλειάς. Ή, επίσης, ότι θα γυρίσω αργά το βράδυ και το πρωί θα πρέπει να φύγω πάλι νωρίς, για να πάω στα γυρίσματά μου. Αυτά δεν τα κατανοεί κανείς εύκολα και το καταλαβαίνω απόλυτα. Μου αρέσει να μπαίνω και στη θέση του άλλου και να μην μένω μόνο στη δική μου. Οι σχέσεις είναι δούναι και λαβείν. Αυτή είναι η άποψή μου.

Τι είναι αυτό που σε ενοχλεί στη σημερινή εποχή;
Η αποξένωση. Έχουν παλαβώσει όλοι με την τεχνολογία και με τα κινητά. Όλοι είναι με ένα κινητό στο χέρι, λες και όλη τους η ζωή είναι μέσα σ’ αυτή την οθόνη. Τρομακτικό δεν είναι; Ο ένας θέλει να φάει τον άλλον. Κάποτε υπήρχε η ευγενής άμιλλα. Τώρα πια υπάρχει κακός και σκληρός ανταγωνισμός μεταξύ των ανθρώπων. Δες γύρω μας τι γίνεται, τσακώνονται για το ποιος θα πάρει τα πιο πολλά likes στο Instagram, για το ποια θα γδυθεί στις φωτογραφίες περισσότερο, ώστε να αποκτήσει ακόμα πιο πολλούς followers και να της δώσουν σημασία. Έχουμε ξεφύγει και πιστεύω πως η κοινωνία μας έχει εξευτελιστεί πια. Το διαδίκτυο παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτό, γιατί το χρησιμοποιούμε λάθος. Αντί να είναι η πηγή των πληροφοριών, της γνώσης, αλλά και τις μόρφωσης, το χειριζόμαστε λανθασμένα. Αυτό κάνει κακό στο σύνολο. Όλοι έχασαν το νόημα πια, στέκονται μόνο στην επιφάνεια, την ομορφιά, στην εμφάνιση κι είναι γεμάτοι κόμπλεξ και ανασφάλειες.

Εσένα σε ενοχλεί όταν σε προσεγγίζουν μόνο για την εξωτερική σου εμφάνιση;
Όταν με προσεγγίζουν «μόνο», όπως είπες, ναι. Αυτό είναι επιφανειακό. Αν άλλαζες τη λέξη και μου έλεγες ότι «σε προσεγγίζουν, αρχικά, λόγω της εμφάνισης», θα σου απαντούσα διαφορετικά. Δεν με ενοχλεί, επειδή όλοι, μα όλοι, το πρώτο πράγμα που κοιτάζουμε σε κάποιον είναι η εμφάνιση. Το πρώτο. Κι αυτό δεν είναι κακό. Από εκεί και πέρα, όμως, για να προχωρήσει μία σχέση, μία οποιαδήποτε είδους σχέση, υπάρχουν άλλα πράγματα, που δεν έχουν καμία σχέση με την εμφάνιση. Αλλά, όπως σου είπα, όλοι έχουν γεμίσει πια ανασφάλειες. Φοβούνται ακόμη και να παραδεχτούν τα αισθήματά τους για έναν άνθρωπο. Φοβούνται την έκθεση.

Έχεις νιώσει μόνος, μέσα σε παρέες ή κάνοντας «αναγκαστικές» συναναστροφές, ακόμα και στη δουλειά;
Στη δουλειά, όχι. Αλλά, άλλες φορές, σε νέες παρέες ή συναθροίσεις, ναι, έχω νιώσει μόνος. Ένιωθα ότι δεν κολλούσα.

Ποιο είναι το πιο τρελό σου όνειρο;
Δεν μου αρέσει να κάνω ούτε μεγάλα, ούτε τρελά όνειρα. Προτιμώ να επιλέγω πράγματα και βήματα που επιτυγχάνονται. Να πηγαίνω εκ του ασφαλούς, δηλαδή, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα κερδίσω.

Μα, και το ρίσκο έχει μεγάλη ηδονή…
Δεν ξέρω, για μένα δεν έχει. Εγώ βαδίζω εκ του ασφαλούς. Δηλαδή, δεν ονειρεύομαι σπουδαία πράγματα. Το μεγαλύτερό μου όνειρο, να το πω έτσι, είναι να κάνω στη δουλειά μου αυτό που αγαπώ και να ανοίξω «σπίτι».

Τι εννοείς;
Εννοώ να παντρευτώ και να κάνω οικογένεια και παιδιά. Θέλω να ζω μία ήρεμη ζωή.