Ένα ρομπότ που διαβάζει συναισθήματα; Τρεις μαθήτριες από την Πάτρα το έκαναν πραγματικότητα και έγιναν Ολυμπιονίκες!

Οι προσπάθειές τους θα προβληθούν σε ένα ντοκιμαντέρ από την COSMOTE με τίτλο, «The Real Robokids»

Όσο και αν το στερεότυπο των εφήβων που είναι εγκλωβισμένα στην επικράτεια των social media παραμένει ισχυρό, η αλήθεια είναι ότι οι έφηβοι περισσότερο παρά ποτέ στην Ελλάδα μας εκπλήσσουν ξανά και ξανά. Αδράζουν τις ευκαιρίες της τεχνολογίας, τις κάνουν κτήμα τους και δημιουργούν ένα ιδανικό μέλλον με εφαρμογές ρομποτικής μέσα στα σχολεία τους! Τα εργαστήρια εκπαιδευτικής ρομποτικής που παρακολουθούν δεκάδες χιλιάδες παιδιά σε όλη τη χώρα για να συμμετάσχουν στους διαγωνισμούς εκπαιδευτικής ρομποτικής που διοργανώνει ο WRO Hellas με στρατηγικό συνεργάτη την COSMOTE τα τελευταία έξι χρόνια, γεννούν διαρκώς νέες ιδέες και εφαρμογές που στόχο έχουν την ευημερία του ανθρώπου αλλά και την ισότητα, την πρόσβαση παντού για όλους, τη δημιουργία κοινών δυνατοτήτων για τους πολλούς και όχι για τους λίγους.

Κάπως έτσι η Εύα, η Μαρία και η… Μαρία από την Πάτρα, τρεις μαθήτριες Γυμνασίου, ένωσαν τις δυνάμεις τους, τα υπέροχα μυαλά τους και με την καθοδήγηση του καθηγητή και μέντορά τους Παναγιώτη Βέρρα δημιούργησαν την ομάδα τους “Smartbitrds” και τον «Θαλή». Ένα ρομπότ που κοιτά στην ψυχή των πολιτών, εντοπίζει συναισθήματα, σπεύδει να βοηθήσει όπου υπάρχει ανάγκη. Ο Θαλής που δημιούργησαν οι τρεις υπέροχες έφηβες, πλοηγείται στους δρόμους της πόλης, προσεγγίζει τους ανθρώπους και καταγράφει σημαντικές μετρήσεις για τα συναισθήματα τους. Αν κάποιος παρουσιάζει κάποια διαταραχή, κάποια ιδιαίτερη φόρτιση που μπορεί να γίνει επικίνδυνη για τον ίδιο, το ρομπότ σπεύδει να βοηθήσει ή και να ενημερώσει τις αρμόδιες υπηρεσίες.

Ρομπότ με συναισθήματα για έναν κόσμο πιο ανθρώπινο

Ο Θαλής, είναι ένα ρομπότ με αισθήματα εκεί έξω, στους δρόμους. Ένα ρομπότ που έφερε στα κορίτσια και στην Ελλάδα το ασημένιο μετάλλιο στην κατηγορία Open στην Ολυμπιάδα Ρομποτικής 2019 που πραγματοποιήθηκε στην Ουγγαρία. Η ελληνική σημαία κυμάτισε, όλα τα βλέμματα στράφηκαν στις τρεις μαθήτριες. «Μπράβο σας κορίτσια, που καταφέρατε να κάνετε ένα άψυχο αντικείμενο να αντιλαμβάνεται τα συναισθήματά μας», τους είπε μια κριτής, όπως θυμάται η Μαρία Παπαδοπούλου από εκείνη την ημέρα όπου η κούραση, η εντατική εργασία, η αγωνία, οι χιλιάδες ώρες δημιουργικής σκέψης και μελέτης των κοριτσιών τις έστεψαν ολυμπιονίκες του αύριο.

Συνολικά 423 παιδιά από 73 χώρες συμμετείχαν στην Ολυμπιάδα δημιουργώντας την ιδανική κοινότητα του μέλλοντος, εκεί όπου οι ήρωες της δημιουργούν, ξεπερνούν όρια, σκέφτονται τολμηρά και στέκουν αλληλέγγυα πλάι στους συναγωνιστές τους. Την διαδρομή των SmartBirds από την γέννηση της ιδέας μέχρι την εντατική εργασία, την αγωνία, τη δημιουργικότητα και τη διάκριση στους αγώνες θα παρακολουθήσουμε στο ντοκιμαντέρ της COSMOTE «Robokids» που κάνει πρεμιέρα στο κανάλι της στο YouTube στις 17 Ιανουαρίου 2020. Αντίστοιχα θα δούμε όλες τις ελληνικές ομάδες που συμμετείχαν στην Ουγγαρία. «Ένα από τα πιο ξεχωριστά σχόλια που άκουσα και θα μου μείνει αξέχαστο είναι σε μια κουβέντα μου με ένα παιδί το οποίο μου είπε πως πιστεύει πως θα τα πάω πολύ καλά στη ζωή μου αν αποφασίσω να ασχοληθώ με τη ρομποτική και ότι πιστεύει πολύ σε μένα. Μου είναι πολύ σημαντικό να ακούω τέτοια σχόλια γιατί μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω, ανεβάζοντας το ηθικό μου και βοηθώντας στο κομμάτι της αυτοπεποίθησης», θυμάται η Εύα Λαμπροπούλου.

Κάθε πρόβλημα έχει μια λύση

Κοιτάζοντας την μεγαλύτερη εικόνα, πέρα από τη δημιουργία εφαρμογών για ένα καλύτερο μέλλον, διαπιστώνουμε ότι η εκπαιδευτική ρομποτική γίνεται οδηγός για τη διαμόρφωση των προσωπικοτήτων των παιδιών. «Μέσω της εκπαιδευτικής ρομποτικής ο τρόπος που σκέφτομαι και δρω γενικότερα έχει αλλάξει πολύ», μας λέει η Μαρία Στεφανίδη. «Εάν τύχει ένα πρόβλημα που φαίνεται άλυτο στην καθημερινή μου ζωή, θα καθίσω κάτω και θα σκεφτώ πως μπορώ να το λύσω με τον πιο λογικό τρόπο. Η ρομποτική μου έμαθε να μην τα παρατάω και μου έδειξε πως κάθε πρόβλημα έχει μια λύση, όσο δύσκολο και αν φαίνεται. Φτάνει να επιμείνεις για να την βρεις».

Η Γιώτα Παπανικολάου, μητέρα της Μαρίας Παναγοπούλου περιγράφει πώς έχει δει την κόρη της να αλλάζει από τότε που μπήκε στον κόσμο της εκπαιδευτικής ρομποτικής. «Έχει θετική επίδραση στον τρόπο που η ίδια αντιμετωπίζει τα προβλήματα που αναφύονται στην καθημερινότητά της. Δείχνει πιο ώριμη και συγκροτημένη. Προσεγγίζει ένα πρόβλημα από πολλές πλευρές και πάντα ενεργοποιεί τη φαντασία της για να το επιλύσει καθώς και για να δημιουργήσει κάτι από την αρχή. Αξιοποιεί όλες τις γνώσεις και τις δυνατότητές της και δεν «τα παρατάει» αν δε φτάσει στη λύση».

Το περίφημο «ναι, γίνεται» γίνεται μότο για αυτά τα υπέροχα τρία κορίτσια, μαθήτριες Γυμνασίου στην Πάτρα που είναι πλέον και ολυμπιονίκες. «Η ρομποτική τώρα για μένα αποτελεί τρόπο ζωής. Εννοείται πως δε σταματάμε εδώ και θέτουμε νέους στόχους» λέει η Μαρία Παπαδοπούλου μετά το ασημένιο μετάλλιο. «Επειδή με θλίβει βαθιά, όταν αντικρίζω άτομα και ιδιαίτερα παιδιά και νέους ανθρώπους καθηλωμένους σε αναπηρικό καροτσάκι, θα ήθελα να κατασκευάσω ένα ρομποτικό σύστημα που να βοηθάει στην αποκατάσταση των βλαβών και να δίνει ξανά στα άτομα αυτά την πλήρη κινητική λειτουργία».

Θυσίες αλλά και συγκίνηση για όλη την οικογένεια

Ο Θαλής ανοίγει τον δρόμο. Αποτέλεσε ένα πρότζεκτ τολμηρό στον πυρήνα του -ρομπότ και συναισθήματα έγιναν ένα. Μαζί συμμετείχαν με τον δικό τους τρόπο οι οικογένειες των κοριτσιών. «Μετά την πρόκριση της ομάδας από τον πανελλήνιο στον παγκόσμιο διαγωνισμό, τα συναισθήματα μας ήταν ανάμεικτα. Από τη μια πλευρά ήμασταν πολύ χαρούμενοι και περήφανοι αλλά από την άλλη νιώσαμε “το βάρος της διάκρισης” δηλαδή ότι έπρεπε να γίνουν πολλές θυσίες προκειμένου να πετύχουν τους στόχους τους» εξηγεί η Σίσσυ Παντελοπούλου, μητέρα της Εύας.

«Ο γονιός παίζει πολύ σημαντικό ρόλο σε όλη αυτή τη διαδικασία, καθώς πρέπει να είναι αρωγός στην προσπάθεια του παιδιού με έναν πολύ διακριτικό τρόπο. Να βοηθάει στην οργάνωση του χρόνου του και στη δημιουργία ενός προγράμματος, που να διευκολύνει το παιδί να ασχοληθεί απερίσπαστο με το πρότζεκτ» λέει η κυρία Παπανικολάου. «Επίσης, πολλές φορές θα χρειαστεί να υποστηρίξει το παιδί ψυχολογικά και να το εμψυχώσει, καθώς κατά τη διάρκεια αυτής της πορείας υπάρχουν σίγουρα και δύσκολες στιγμές που έχουν να κάνουν με την ολοκλήρωση των διάφορων σταδίων του πρότζεκτ. Κάποιες φορές, όταν η κούραση είναι μεγάλη και ορισμένα κομμάτια του πρότζεκτ δε λειτουργούν όπως θα ΄πρεπε, το παιδί χρειάζεται ενθάρρυνση και στήριξη προκειμένου να συνεχίσει».

Προκλήσεις, προσωπικές θυσίες αλλά και συγκινήσεις μεγάλες μέσα από τη δημιουργία μοναδικού ομαδικού κλίματος. «Ένα ιδιαίτερα συγκινητικό περιστατικό που συνέβη καθ’ όλη αυτή τη διαδικασία ήταν η βράβευση των κοριτσιών. Είμαι σίγουρη πως και οι υπόλοιποι γονείς ένιωσαν αρκετά συγκινημένοι που τα παιδιά τους μετά από τόσο κόπο που έκαναν, επιτέλους δικαιώθηκαν. Τα κορίτσια ανέβαιναν στο βάθρο κλαίγοντας από συγκίνηση όπως με διαβεβαίωσε έπειτα και η κόρη μου και το καλύτερο σημείο ήταν η ομαδική αγκαλιά της ομάδας και του προπονητή κρατώντας γερά την ελληνική σημαία» λέει η Έφη Βασιλά, μητέρα της Μαρίας Στεφανίδη.

Πέντε λέξεις συνδέουν την ψυχή με την εκπαιδευτική ρομποτική

Δεν υπάρχουν όρια, δεν υπάρχουν αποκλεισμοί, δεν υπάρχουν πρϋποθέσεις για την είσοδο των παιδιών στον υπέροχο κόσμο της εκπαιδευτικής ρομποτικής. Εκεί όπου αυτό που φαίνεται μαγικό είναι στην πραγματικότητα η εφαρμογή της γνώσης και των επιστημών. «Όλα τα παιδιά μπορούν, και κατά την άποψη μου πρέπει, να ασχοληθούν με το STEM και την εκπαιδευτική ρομποτική. Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγος χρόνος και πολύ όρεξη και όλα τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους», λέει ο Παναγιώτης Βέρρας καθηγητής και προπονητής της Μαρίας, της Εύας και της Μαρίας. «Μυστικό για την επιτυχία δεν θα έλεγα πως υπάρχει. Η επιτυχία, είτε αυτή φέρει ένα μετάλλιο είτε όχι, έχει πάντοτε ένα συστατικό … την αγάπη για αυτό που κάνεις!»

Προσκαλέσαμε τα τρία κορίτσια να παίξουν μαζί μας το παιχνίδι των λέξεων. Τις ρωτήσαμε ποιες πέντε λέξεις εκφράζουν ιδανικά τη σχέση τους με τη ρομποτική, αυτό που τους προσφέρει συναισθηματικά, ψυχολογικά, βιωματικά; Ένα παιχνίδι στο οποίο για μια ακόμα φορά βγήκαν πρωταθλήτριες και μας συγκίνησαν. «Πάθος, Φαντασία, Πειθαρχία, Όνειρα, Υπομονή», λέει η Εύα Λαμπροπούλου. «Προβληματισμός, Πρόκληση, Διέξοδος, Δημιουργικότητα, Πάθος» αποφασίζει η Μαρία Παπαδοπούλου. Και η Μαρία Στεφανίδη υπογραμμίζει «Οργάνωση, επιμονή, ομαδικότητα, δημιουργία, αυτοπεποίθηση».

«Μέσα από τη συμμετοχή τους, αλλά και τις σημαντικές διακρίσεις που κατέκτησαν απέναντι στις παραδοσιακά «μεγάλες δυνάμεις» της εκπαιδευτικής ρομποτικής, τα παιδιά αποδεικνύουν τις δυνατότητες της χώρας μας στον τομέα του STEM και την εξέλιξη που σημειώνεται τα τελευταία χρόνια» υπογράμμισε με αφορμή την επιτυχία των παιδιών ο Παναγιώτης Γαβριηλίδης, Chief Marketing Officer Οικιακών Πελατών του Ομίλου ΟΤΕ». «Νιώθουμε περήφανοι που είμαστε από τους πρώτους ιδιωτικούς φορείς που επένδυσαν στο STEM και την ανάπτυξη των ψηφιακών δεξιοτήτων των νέων, συμπράττοντας με τον εκπαιδευτικό φορέα WRO Hellas. Τα τελευταία έξι χρόνια μέσα από τις δράσεις μας έχουμε βοηθήσει χιλιάδες παιδιά να ασχοληθούν με την εκπαιδευτική ρομποτική, καλλιεργώντας την ομαδικότητα και δημιουργικότητά τους.»

Περισσότερες πληροφορίες για το ντοκιμαντέρ “The Real Robokids” που καταγράφει την πορεία των ομάδων που εκπροσώπησαν την Ελλάδα στη φετινή Ολυμπιάδα -αποδεικνύοντας τις δυνατότητες της χώρας μας στον τομέα του STEM- και τη συναρπαστική τους εμπειρία στην κορυφαία αυτή διοργάνωση, μπορείτε να βρείτε και στο www.therealrobokids.gr