Laurelhurst Residence: Η μεταμόρφωση μιας 60s μονοκατοικίας στο Seattle σε “ναό” του σύγχρονου design

Αν κοιτάζοντας αυτό το σπίτι αισθάνεσαι δέος και θαυμασμός για την εκπληκτική αρχιτεκτονική και τον ξεχωριστό σχεδιασμό του, τότε ετοιμάσου να νιώσεις πολλά περισσότερα μόλις σου πως πως είναι μια μονοκατοικία που χτίστηκε το 1961 και μάλιστα από τον κορυφαίο αρχιτέκτονα της εποχής, Ibsen Nelsen! Και ενώ μπορεί το όνομα να μην σημαίνει πολλά για εσένα, ωστόσο η πολιτισμική αξία του κτιρίου είναι -έστω σημειολογικά- πολύ μεγάλη! Στην περιοχή Laurelhurst του Seattle (από όπου πήρε και το όνομά του το εν λόγω αρχιτεκτονικό project), η ιστορική πλέον υπερπολυτελής κατοικία δια χειρός του μεγαλύτερου αρχιτέκτονα της πόλης χρειάστηκε να υποστεί αρκετές αλλαγές ώστε να υποδεχθεί τους νέους ιδιοκτήτες της, κρατώντας όμως ζωντανό το “πνεύμα” του δημιουργού της.

Κάπως έτσι, το αρχιτεκτονικό γραφείο mw|works Architecture + Design κλήθηκε να επέμβει δημιουργικά στο εμβληματικό κτίριο, επεκτείνοντας τους χώρους του και αυξάνοντας την επαφή του με το εξωτερικό περιβάλλον, χωρίς να αλλάξει ούτε στο ελάχιστο τον αρχικό σχεδιασμό και την αύρα του! Στα συνολικά 445 τ.μ. του Laurelhurst Residence και στα τρία επίπεδα που διαθέτει είναι ευδιάκριτο το στυλ των 60s -οπότε και χτίστηκε-, ωστόσο μετά την ανακατασκευή του οι χώροι έχουν πάρει περισσότερο contemporary κατεύθυνση, “αγκαλιάζοντας” σύγχρονα αλλά και παραδοσιακά ρεύματα, όπως ο ασιατικός μινιμαλισμός και ο αφαιρετικός λειτουργισμός των Σκανδιναβών. Παρά τις εκτενείς αλλαγές και προσθήκες που έγιναν, όπως η επέκταση ορισμένων χώρων, η αύξηση του επιμέρους εμβαδού και η αντικατάσταση των περισσότερων παραθύρων και τζαμαριών, το σπίτι παραμένει “πιστό” στις αρχιτεκτονικές καταβολές του, δίχως να αποχωρίζεται το εμβληματικό και easy-going feel του!

Στόχος της ανακαίνισης υπήρξε εξαρχής η διόρθωση των φθορών που είχε υποστεί η οικία με το πέρασμα των χρόνων, αλλά και η εφαρμογή πιο σύγχρονων και “σταθερών” τεχνικών και τεχνοτροπιών, ώστε να ενισχυθεί η κατασκευή, αλλά και να πάρει τη stylish μορφή που ταιριάζει σε μια οικογένεια του “σήμερα”. Βασικά στοιχεία, όπως το τζάκι της κουζίνας, αλλά και του σαλονιού, τα πολλαπλά επίπεδα και η σχεδόν δαιδαλώδης κατατομή του χώρου, διατηρήθηκαν σταθερά, εντάσσοντας νέα στοιχεία, όπως το βασικό αίτημα των ιδιοκτητών για μεγαλύτερη επαφή των χώρων μεταξύ τους, αλλά και του εσωτερικού με το εξωτερικό περιβάλλον! Επιπλέον, τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν και πλέον μεσουρανούν στο χώρο -πέρα από τις εκτενείς γυάλινες μπαλκονόπορτες που σε κάποιες περιπτώσεις “αντικαθιστούν” και ολόκληρους τοίχους- είναι το φυσικό ξύλο, το βιομηχανικό μπετόν και η πέτρα που συμπληρώνονται από τη “ζεστή” και ταυτόχρονα φωτεινή neutral χρωματική παλέτα που υιοθετήθηκε.

Στις φωτογραφίες που ακολουθούν μπορείς να πάρεις μια γεύση από την εκπληκτική Laurelhurst Residence!

Το κεντρικό σαλόνι του σπιτιού μοιάζει “βυθισμένο” σε σχέση με τους διαδρόμους που το περιτριγυρίζουν, αποτίοντας φόρο τιμής στην ιδέα του κλασικού conversation pit (“χωνευτό” σαλόνι) που μεσουράνησε στην Αμερική του ’60.

Το δεύτερο καθιστικό του σπιτιού έχει σχεδιαστεί με περισσότερο cozy και comfy διάθεση, με τις υφές και τις αποχρώσεις να γίνονται πιο “ζεστές” και fluffy.

Η σύνδεση μεταξύ των χώρων έχει μεγιστοποιηθεί, προσφέροντας καλύτερο flow στη διάθεση του σπιτιού και δίνοντας έμφαση στο μινιμαλιστικό χαρακτήρα του.

Η επαφή του εσωτερικού της μονοκατοικίας με το φυσικό περιβάλλον και τον κήπο που την περιτριγυρίζει ήταν κύριο αίτημα των ιδιοκτητών και αποτέλεσε μεγάλο μέρος της συνολικής ανακατασκευής.

Το ηλιακό φως, η βλάστηση και το υγρό στοιχείο είναι μερικά από τα βασικά φυσικά στοιχεία που δίνουν στη μονοκατοικία ακόμη πιο έντονη “προσωπικότητα”.

Η κουζίνα σχεδιάστηκε από την αρχή, αποκτώντας open plan διάταξη, και επενδύθηκε με φυσικό ξύλο.

Η τραπεζαρία του σπιτιού επιπλώθηκε με μοναστηριακό τραπέζι από ακατέργαστο ξύλο και Danish design καθίσματα, ενώ η θέση της στο σπίτι είναι ένα από τα μεγαλύτερα προτερήματά της.

Στα μπάνια χρησιμοποιήθηκαν τα βασικά υλικά που κυριαρχούν και στο υπόλοιπο σπίτι, όπως ξύλο, τσιμέντο και πέτρα, ενώ η open air οροφή αφήνει το φυσικό φως να “αγκαλιάσει” το χώρο.