Μέσα στον πανικό της περασμένης Πέμπτης, το μήνυμα ελήφθη: “Το βράδυ μάλλον ανοίγουμε και θα μαζευτούμε για κρασί και φαγητό.” Άλλο που δεν θέλω, μετά από μια κουραστική μέρα, να βρεθώ επιτέλους για πρώτη φορά στο Ristorante Italia, να χαλαρώσω τρώγοντας χειροποίητη -και μόνο- pasta και να πιω ένα μπουκάλι (το ποτήρι θα’ ναι ψέμα) κρασί με καλή παρέα. Αυτό που με περίμενε όμως, ξεπερνούσε τις προσδοκίες μου.
Περπατώντας στους πάντα ζωντανούς δρόμους του Παγκρατίου, μία από τις πρώτες φθινοπωρινές νύχτες για φέτος και ψάχνοντας την οδό Ηρώνδα, έπεσα πάνω στο εστιατόριο που πραγματικά θύμιζε πρόσοψη ιταλικού σπιτιού, με μια πολλά υποσχόμενη αυλή, που σε προδιαθέτει για την ανακάλυψη γευστικών θησαυρών. Χαζεύοντας την απλωμένη μπουγάδα κατά την είσοδο και νομίζοντας ότι θ’ ακούσεις από το παράθυρο Ιταλίδα γιαγιά που μαγειρεύει και παιδιά που παίζουν, μπαίνεις σ’ ένα μοναδικό χώρο που θυμίζει σπίτι με παραδοσιακή φινέτσα και διακόσμηση που σε κάνει να θες να μείνεις για εξερεύνηση με τις ώρες. Μαζί με τους ιδιαίτερους πίνακες, θα δεις να πρωταγωνιστούν στους τοίχους και οι τετράποδοι φίλοι (ρώτα για τον Λάκη, εκείνο τον μυστήριο μαύρο γάτο που θα δεις, αξίζει) της Έλενας και του Ονούφριου, του ανθρώπου που εμπνεύστηκε το ιταλικό στέκι, ξεκινώντας από την Τήνο και στη συνέχεια στο Παγκράτι για τη χειμερινή του έκδοση.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όσο απολάμβανα τα λιγκουίνι μου με μελάνι σουπιάς και γαρίδες (μην κάνεις το λάθος να ζητήσεις τριμμένο τυρί με αυτό το πιάτο), κατέβαλα προσπάθεια να ξαναβρώ τη μιλιά μου και να ρωτήσω δυο πράγματα στον μύστη των χειροποίητων ζυμαρικών, που δεν είναι άλλος από τον Ονούφριο Iωακειμίδη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Και η εξήγηση για την αγάπη του για την ιταλική κουζίνα, ήρθε κάπως έτσι: “Ο έρωτας για την ιταλική κουζίνα άρχισε από τα παιδικά μου χρόνια, καθώς η γιαγιά μου είχε καταγωγή από την Νάπολη (ε, τώρα εξηγείται). Παρακολουθούσα την τελετουργία του κυριακάτικου τραπεζιού που περιελάμβανε πάντα pasta χειροποίητη. Με συνταγές δικές της, απλά μαγειρευτά φαγητά. Πάντα μου άρεσε η καθαρότητα των γεύσεων και η επιλογή ποιοτικών πρώτων υλών καθώς επίσης και η «bella figura», η σημαία των Ιταλών σε ό, τι κάνουν. Δηλαδή, αν το πούμε πιο κατανοητά, το ωραίο στυλ, η φινέτσα σε κάθε πτυχή της ζωής τους”
Και πραγματικά, το ωραίο στυλ και η φινέτσα είναι αυτά που χαρακτηρίζουν το εστιατόριο. Υπάρχει κάτι που σε κάνει να νιώθεις πως δεν έχεις ξανασυναντήσει, κάτι που το διαχωρίζει… Και ιδού οι διαφορές δια στόματος σεφ και ιδιοκτήτη:
“Η καλύτερη φιλοφρόνηση που δεχτήκαμε είναι ότι το φαγητό θυμίζει γεύσεις σπιτικές, μαμαδίστικες. Αυτή είναι η διαφορά μας, δεν είμαστε gourmet, δεν πλασάρουμε νέες συνταγές. Ο χώρος μας πάντα θα είναι ζεστός και θα σε ταξιδεύει σε μια trattoria στην νότιο Ιταλία. Εμείς μαγειρεύουμε τα πάντα εκείνη την στιγμή, έχουμε μόνο χειροποίητο ζυμαρικό, το οποίο είναι πάντα φρέσκο και γι’ αυτό δεν έχουμε ποικιλία ειδών (ταλιατέλες, λινγκουίνι, ραβιόλι, γκαργκανέλι). Ακολουθούμε τις εκάστοτε συνταγές πιστά, χρησιμοποιούμε μόνο ιταλικά προϊόντα π.χ. guanciale και όχι μπέικον. Θέλουμε να σας πάμε ένα μικρό ταξίδι στην Ιταλία χωρίς να φύγετε από την Αθήνα”
Κι εκεί που τα λέγαμε έτσι ωραία και πίναμε το κρασί μας, ακόμη μια μυρωδιά με κάνει να θέλω να φάω και δεύτερο και τρίτο πιάτο. Κάποιος τυχερός ετοιμαζόταν να δοκιμάσει τη μοναδική puttanesca. Ε, δεν κρατήθηκα: Πάντα είχα απορία, η puttanesca από πού πήρε την ονομασία της; (Πραγματικά δεν είχα σκεφτεί ποτέ τις απαντήσεις που ακολουθούν)
“Η puttanesca είναι μια αρωματική σάλτσα με κάπαρη, ελιές, αντζούγια, σκόρδο και κόκκινη σάλτσα. Υπάρχουν διάφοροι θρύλοι για την έμπνευση της ονομασία της. Όλες πονηρές. Μια από τις εκδοχές, λέει ότι οι ιερόδουλες στην Νάπολη μαγείρευαν στο παράθυρο τους τη συγκεκριμένη συνταγή για να προσελκύσουν πελάτες λόγω της έντονης ευωδιάς που αναδύει το πιάτο. Άλλη εκδοχή μας λέει ότι οι σύζυγοι που απατούσαν τους άντρες τους, δήλωναν ότι θα φτιάξουν αυτή την συνταγή, η οποία φάνταζε πολύπλοκη στον σύζυγο άρα θα περνούσαν όλη τη μέρα στην κουζίνα, ώστε να έχουν την ευκαιρία να συναντήσουν τον εραστή, όσο ο σύζυγος «κοιμόταν» ήσυχος…”
Η μυρωδιά της βροχής που περνούσε από τις λευκές κουρτίνες του παραθύρου, μπροστά στον όμορφο πεζόδρομο έκανε τη βραδιά ακόμη πιο “χορταστική” κι έφυγα με την γλυκιά επίγευση της χειροποίητης tiramisu, θέλοντας να επιστρέψω για νέες εμπειρίες στο νότο της Ιταλίας. Τελικά αγαπούν οι Έλληνες το ιταλικό φαγητό;
“Η απάντηση είναι και ναι και όχι. Όλοι αγαπούν τα μακαρόνια, πόσοι όμως θέλουν να γευτούν την κουζίνα χωρίς να την πειράξει κάποιος; Πολλοί πελάτες μου δυσαρεστούνται γιατί δεν χρησιμοποιώ κρέμα γάλακτος ή έχω αυστηρούς κανόνες σε κάποια πράγματα. Θα τους συμβούλευα να γευτούν την πραγματική ιταλική κουζίνα και να μην επιμένουν να στρεβλώνουν τις συνταγές και τις γεύσεις.”
To Ristorante Italia θα το βρεις στην οδό Ηρώνδα 8, στο Καλλιμάρμαρο
*Στην κατηγορία Συνταγές ο Ονούφριος εισάγει τη μυσταγωγία της χειροποίητης pasta αλλά και την συνταγή για μία πονηρή puttanesca. Καλά μαγειρέματα!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164