Ένα καπάκι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο;

Όλοι οι ονειροπόλοι ξεκίνησαν θέλοντας να αλλάξουν τον κόσμο. Μέχρι που κατάλαβαν ότι ο κόσμος δεν αλλάζει. Τουλάχιστον όχι αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς. Κάπως έτσι μπορεί να παρασύρουμε και τους άλλους να ακολουθήσουν το παράδειγμά μας και έτσι να κάνουμε τούτον εδώ τον πλανήτη ένα πιο όμορφο μέρος για τα παιδιά μας. Για τα παιδιά όλου του κόσμου. Αφού σε αυτά ανήκει το μέλλον. Γιατί αν γλυτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα: #ΥπερασπισουΤοΠαιδι.

Τα παιδιά είναι άλλωστε αυτά που πολλές φορές μας δείχνουν το δρόμο, σαν φωτεινοί σηματοδότες. Παρατήρησε πώς αγαπάει ένα παιδί και μπορεί να μάθεις τι σημαίνει αληθινή αγάπη. Άκου ποια είναι τα άγχη του και μπορεί να μάθεις το νόημα της ευτυχίας. Μίλα μαζί του για τα όνειρά του και μπορεί να βρεις το νόημα της ζωής. Κι αν τολμάς, γίνε κι εσύ παιδί!

«Επιλέγοντας» όμως να παραμείνεις μεγάλος, πρέπει να μάθεις ότι χρειάζεται να «αλλάζουμε συνήθειες» όταν αυτές δεν βοηθούν στην βελτίωση στην ποιότητα της ζωής μας. Όταν αντί να μας κάνουν καλό καταστρέφουν κιόλας το περιβάλλον μας. Χρειάζεται να διορθώνουμε, όσο μπορούμε, ότι δεν είναι σε αρμονία με τη φύση μας. Ένα μικρό βήμα κάθε φορά. Σκέψου το -και θα σου εξηγήσω γιατί- σαν ένα δοχείο που ξεκινάει με ένα πλαστικό καπάκι και ξαφνικά ξεχειλίζει από αυτά. Και το δοχείο αυτό αδειάζει και γεμίζει ξανά με πλαστικά καπάκια που συγκεντρώνονται για ένα σκοπό. Την προσφορά.

Αυτό το μαγικό συναίσθημα που στην περίπτωση μας μου/μας ενέπνευσε ο Ροδόλφος Χαριτόπουλος. Μαθητής Δημοτικού. Ένα παιδί, όπως λέγαμε και πριν, με τα πιο όμορφα και αθώα μάτια.

Ο Ροδόλφος είναι ο εγγονός της νονάς μου. Στο σχολείο του συγκεντρώνουν πλαστικά καπάκια θέλοντας να μυήσουν τους μαθητές στην ανακύκλωση -ένα τεράστιο κεφάλαιο που πρέπει να το ανοίξεις κι εσύ- αλλά και για να βοηθήσουν έναν συνάνθρωπό μας με κινητικά προβλήματα. Τα συγκεντρωμένα καπάκια θα δοθούν για να καλύψουν τα έξοδα για ένα αναπηρικό καροτσάκι. Φυσικά και χρειάζεται μία τεράστια ποσότητα από αυτά.

Σκέφτηκα, λοιπόν, να βοηθήσω κι εγώ από το δικό μου μετερίζι. Καιρό τώρα, προσπαθώ να βάλω στη ζωή μου μικρές συνήθειες που προστατεύουν ή τουλάχιστον δεν κάνουν κακό στο περιβάλλον. Οι φίλες μου το έκαναν before it was cool οπότε κάπως είχα μία ενημέρωση για περιβαλλοντικά θέματα.

Η τελευταία μου προσπάθεια ξεκίνησε βάζοντας αυτό το δοχείο στο γραφείο μου για να μαζεύω τα καπάκια από τα νερά που πίνω. Θα μου πεις ότι κανονικά θα έπρεπε να έχω γυάλινο μπουκάλι στο γραφείο μου -και έχεις δίκιο- αλλά ένα βήμα τη φορά. Αυτό το δοχείο, που λες, άρχισε σταδιακά να ξεχειλίζει. Γιατί εκτός από τα δικά μου καπάκια έμπαιναν κι αυτά της Νίκης και μετά και της Εβίτας, της Νατάσσας, της Μαρίας, της Άννας, της Ξένιας, του Φίλιππου. Ολόκληρη η ομάδα του TLIFE αλλά και από τα αδελφάκια site μας μπήκαν στη διαδικασία να αναρωτηθούν για τον σκοπό της συγκέντρωσης και κάπως έτσι το δοχείο γέμισε εκτός από καπάκια και με αγάπη!

Τι είδους καπάκια μαζεύουμε;

Χυμών, γάλακτος, απορρυπαντικών, αναψυκτικού, λαδιού, μαρκαδόρων. Μπορείς τις συσκευασίες τους να τις συγκεντρώνεις και να τις πετάς στον μπλε κάδο.

Η δράση έχει ξεκινήσει να γίνεται δημοφιλής στην χώρα μας κάπου στο 2014 και μέχρι σήμερα έχουν συγκεντρωθεί τόνοι από καπάκια. Φαντάσου πόσο πλαστικό υπάρχει πάνω στον πλανήτη μας! Σταδιακά, κινητοποιήθηκαν άνθρωποι σε ολόκληρη την Ελλάδα και φυσικά υπάρχουν φορείς, δράσεις και ομάδες όπου κι εσύ μπορείς να απευθυνθείς αν θέλεις να βοηθήσεις.

Εμπνεύσου από τους ανθρώπους που ήδη το κάνουν και γίνε κι εσύ έμπνευση για άλλους. Γίνε η αφορμή για να ξεκινήσει ένα ντόμινο αλλαγών. Γίνε -για να μιλήσω με «πιασάρικα» κλισέ- η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο. Όλες αυτές οι σκέψεις για τις μικρές συνήθειες της καθημερινότητας που θα φέρουν μεγάλες αλλαγές στη ζωή μας αλλά και στη ζωή των γύρω μας επιβεβαιώθηκαν και σε μια «πράσινη» εκδήλωση που βρέθηκα πρόσφατα στην Τεχνόπολη. Μια γιορτή με κοκτέιλ (και όνειρα) και περιβαλλοντικό πρόσημο. Έγινε με αφορμή τη νέα καμπάνια της ΑΒ Βασιλόπουλος, που σίγουρα έχεις δει στα τηλεοπτικά σποτ της, στο πλαίσιο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης. Είναι αυτή η γνωστή ιστορία με τις πλαστικές σακούλες που φεύγουν από τη ζωή μας για να μπουν οι πολλαπλών χρήσεων. Αλλά δεν σταματάει εκεί η δράση τους. Ένα κινητό «Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης & Ανακύκλωσης» ξεκινάει ένα ταξίδι ενημέρωσης για να μάθει στον κόσμο και κυρίως στα μικρά παιδιά, που έχουν περισσότερο ανοιχτές τις κεραίες τους, πώς να προστατεύουν το περιβάλλον. Για τα επόμενα δύο χρόνια αυτό το «πράσινο λεωφορείο» θα περάσει από όλη την Ελλάδα υπενθυμίζοντας σε όλους τον σεβασμό στο περιβάλλον.