Ένα βότσαλο στη Λίμνη…

“Θα πάμε στη Λίμνη;” έλεγε η Κορίνα εδώ κι ένα μήνα! “Γιατί να μην πάμε;” της έλεγα. Και κάπως έτσι, μετά από μηνύματα επί μηνυμάτων στο facebook η παρέα μαζεύτηκε. Όταν είχα πρωτοταξιδέψει στη Βόρεια Εύβοια για τη Λίμνη, περίμενα να συναντήσω μια… λίμνη. Κι όμως! Το μέρος είναι παραθαλλάσιο, εντυπωσιακά όμορφο και ήσυχο, όμως δεν έχει λίμνη. Έχει βότσαλα!

Έχω χλευάσει άπειρες φορές όλα εκείνα τα κλισέ “Σαν την Ελλάδα πουθενά” και “η Ελλάδα είναι η ομορφότερη χώρα στον κόσμο” κτλ. Η αλήθεια είναι όμως πως αυτός ο ήχος της θάλασσας σε συνδυασμό με το χταποδάκι να σε περιμένει αργότερα στην ταβέρνα δίπλα στο κύμα, το ούζο και πολλά πολλά άλλα, της δίνουν αν μη τι άλλο πολλούς πόντους!

Μόλις φτάσαμε λοιπόν στο σπίτι που θα μέναμε το Σαββατοκύριακο και αφήσαμε τα πράγματά μας, η θάλασσα κρατούσε ρυθμικά τη μελωδία της ευτυχίας. Ξέρεις αυτό το άφρισμα, το σύρσιμο των βότσαλων που μπορεί να κοιμήσει και την πιο έντονη στενοχώρια σου. Να κάνει βούτυρο τα πιο τσιτωμένα νεύρα.

Κι εκεί που νόμιζες πως τα είχες δει όλα και βρισκόσουν στον παράδεισο – έστω και για ένα Σαββατοκύριακο – το ηλιοβασίλεμα σου αποδείκνυε πως μπορείς να νιώσεις ακόμη πιο ωραία. Ο ήλιος βασίλεψε, η πανσέληνος ανέτειλε! Στο λέω, αυτό το διήμερο was ment to be… perfect!

Καθήσαμε στην αυλή και απολαμβάναμε το φεγγάρι. Όλοι εκεί γύρω στα τριάντα κάναμε αυτό το εκνευριστικό (αλλά λατρεμένο) flashback στα παλιά. Πώς αλλιώς; Μα με τη μουσική… Όλα εκείνα τα hits των ’90s, όταν γράφαμε από το ραδιόφωνο σε κασέτα και φορούσαμε “τρακτερωτά” παπούτσια. Από όλα όσα έβαλε ο Dj Greg (ή αλλιώς ο Γρηγόρης) μου έμεινε περισσότερο αυτό… Μου θύμησε ημερήσιες εκδρομές με το σχολείο στο δημοτικό!!

Και κάπως έτσι… ξημέρωσε Κυριακή! Ναι βάλαμε να ακούσουμε και το “Σε πέντε ώρες ξημερώνει Κυριακή”!!!

Αφού ξυπνήσαμε με το ζόρι πριν πιάσει μεσημέρι, καταβροχθίσαμε όλες τις προμήθειες που είχαμε πάρει μαζί μας για πρωινό, πήραμε το δρόμο για τη μικρή πολή της Λίμνης. Ευτυχώς που έχουμε ξεκινήσει το blog και με έπιασε αυτός ο φωτογραφικός οίστρος. Συνήθως ξεχνάω να “απαθανατίζω” τα μέρη που επισκέπτομαι.

Little History Lessons: Εκεί λοιπόν που έψαχνα ωραία μέρη για να “την πω” σε Νατάσα, Άρτεμη, Εβίτα και Μαρκέλα από το γραφείο, ότι το blog post μου είναι το πιο ωραίο, έπεσα πάνω στο άγαλμα της Λέλας Καραγιάννη. Δεν θα το είχα συναντήσει αλλιώς. Γεννήθηκε στην περιοχή και πολέμησε στην αντίσταση ενάντια στους Γερμανούς. Εκτελέστηκε το 1944, όπως αναγράφει και η επιγραφή του αγάλματός της.

Και μιας και κάνουμε μαθήματα ιστορίας να σου πω, πως το όνομα Λίμνη ουδεμία σχέση έχει με λίμνες και βουνά, αλλά προέρχεται από την αρχαία λέξη Ελύμνιον, που ήταν και το όνομα της πόλης στην αρχαιότητα. Αυτά…

Λίγο πριν φύγουμε τα κύματα αγρίεψαν και όλη η παραλιακή της μικρής πόλης λούστηκε στο θαλασσινό νερό. Κανείς δεν ήθελε να φύγει από τη Λίμνη εκείνο το Σαββατοκύριακο. Ούτε η ίδια η θάλασσα. Το θέαμα πάντως ήταν εντυπωσιακό…