Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη επαφή μου με τα βιβλία. Ήμουν μικρή την πρώτη φορά που η μαμά με πήρε από το χέρι και πήγαμε στο γραφείο του πατέρα μου. Εκεί, δείχνοντάς μου μία από τις βιβλιοθήκες, μου είπε: “Σε αυτά τα τέσσερα ράφια θα βρεις βιβλία που θα σου αρέσουν. Πάρε όσο χρόνο θέλεις, δες τα εξώφυλλα, διάβασε στο οπισθόφυλλο την περίληψη, αν θέλεις άνοιξε μια τυχαία σελίδα και ρίξε μια ματιά και όταν τελειώσεις, έλα να μου πεις ποια τρία διάλεξες για να διαβάσεις αυτό το καλοκαίρι”. Ομολογώ πως το πρώτο συναίσθημά μου ήταν η απογοήτευση και με αυτή, λοιπόν, την παιδική αίσθηση κατάφωρης αδικίας που ένιωθα, σούρθηκα στο γραφείο και… σκαρφάλωσα στη βιβλιοθήκη. Αράδιασα μερικά βιβλία στο πάτωμα και άρχισα να τα περιεργάζομαι.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Θυμάμαι πεντακάθαρα, πως μετά τα πέντε πρώτα που έπιασα στα χέρια μου, η φυσική κίνηση που μου βγήκε αβίαστα ήταν να τα ανοίγω και να μυρίζω τις σελίδες τους -μια συνήθεια που με ακολουθεί έως σήμερα! Και όσο περισσότερα βιβλία “μύριζα”, τόσο πιο εύκολη άρχισε να γίνεται η διαδικασία και τελικά η επιλογή μου! Μάλιστα, κατέληξα στο συμπέρασμα πως όσο πιο ιδιαίτερη η μυρωδιά του, τόσο καλύτερο θα είναι και το ανάγνωσμα! Ξέρω, είναι πολύ “παιδική” θεώρηση, αλλά ακόμα δεν την έχω αντικρούσει!
Ακόμα και τώρα, όταν μπαίνω σε ένα βιβλιοπωλείο, παίρνω βαθιές ανάσες, να ρουφήξω όσο περισσότερο μπορώ από αυτό το βαθύ άρωμα. Ένα μείγμα από στυφό χαρτί, πικρό μελάνι και… σοφία! Και όσο πιο παλιό το βιβλίο, τόσο πιο “γλυκιά” η μυρωδιά! Σαν κρασί που μεστώνει! Και όταν πιάνω τα βιβλία στα χέρια μου, αφού επεξεργαστώ το εξώφυλλο, το δέσιμο, την έκδοση, προσπαθώ να πάρω κλεφτές… τζούρες από το άρωμά του, με μια μικρή συστολή, μήπως με βλέπει κανείς και απορήσει!
Το ίδιο μου συνέβη και πριν λίγες ήμερες, όταν έπεσε στα χεριά μου ένα βιβλίο στο οποίο δεν κατάφερα να αντισταθώ! Και η πρώτη -σπασμωδική πλέον- κίνησή μου ήταν να το ανοίξω και να “τρέξω” τις σελίδες του για να αναδυθεί το άρωμά του! Και είχε την πιο γλυκόπικρη εσάνς, ξέρεις από αυτές που σε γοητεύουν αλλά είσαι σίγουρη ότι κάπου θα υπάρχει και μια… παγίδα! Άλλωστε και ο τίτλος του είναι το ίδιο γλυκός και ταυτόχρονα πικρός: “Φιλί στα μάτια”. Τι είναι το φιλί στα μάτια; Είναι στοργή ή έρωτας; Και αν είναι έρωτας, γιατί να είναι στα μάτια; Μήπως είναι ένδειξη κάποιου ανομολόγητου πάθους; Ή μήπως αποχωρισμού; Ο αινιγματικός τίτλος είχε ήδη κερδίσει το ενδιαφέρον μου, το μόνο που έμενε τώρα ήταν να… αποκωδικοποιήσω αυτό το μεγάλο ερωτηματικό που μου δημιούργησε! Άλλωστε, το άρωμά του προμήνυε πως θα μου έμενε αξέχαστο!
Λίγο κόκκινο… Και λίγο φως… Σαν δυο δροσοσταλίδες πάνω σε πέταλα τριαντάφυλλων, φιλοτεχνεί υγρά τα χείλη τους. Θα τα ενώσει με μια πινελιά. Το χέρι τρέμει. Τα χείλη σμίγουν πάνω στον μουσαμά. Υγραίνει τα δικά της χείλη, σαν να νιώθει το στόμα του. Επιτέλους, το φιλί που ποτέ δεν έδωσαν…
1922
Η Μαριγώ, με τα λιγοστά υπάρχοντά της από τη ρημαγμένη Σμύρνη, πέρασε στην Ελλάδα και μπήκε στη δούλεψη των Βασταρδήδων. Με τα χρόνια, δύο μυστικά βασάνιζαν το μυαλό της· το ένα αφορούσε τις γυναίκες στο σπιτικό του καραβοκύρη, το άλλο πολλά, αναρίθμητα κορίτσια που πουλούσαν τη σαγήνη τους στα πέρατα της γης. Η Σμυρνιά οικονόμος, όμως, τα κράτησε επτασφράγιστα, κι ας της έκαιγαν τα χείλη, κι ας της μάτωναν την καρδιά.
1992
Ο Άλκης ήθελε να γίνει ηθοποιός. Ο ρόλος του Άμλετ ήταν το όνειρό του. Η Αλεξία ζωγράφιζε με μουντές πινελιές τα κομμάτια της ζωής της και πρόσμενε τον έρωτα για να αποτινάξει το προσωπείο του φόβου. Το Φιλί στα μάτια, το δικό τους ανομολόγητο μυστικό, δεν ήταν μόνο ένας πίνακας· ήταν μια έκκληση για πόθο και επαφή. Μια κραυγή απόγνωσης για το ανεπίδοτο φιλί ενός απαγορευμένου έρωτα. Όταν όμως όλα τα μυστικά αποκαλυφθούν συμπαρασύροντας όσους βρεθούν στο διάβα τους, η σχέση των δύο νέων εγκλωβίζεται στην παγίδα της σιωπής. Θα βρουν άραγε τη δύναμη να σπάσουν τα αόρατα δεσμά τους;
Το νέο βιβλίο της Πασχαλίας Τραυλού που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα μιλάει για ακριβώς αυτό “το ανομολόγητο μυστικό ενός ανεκπλήρωτου έρωτα, είναι μια έκκληση για πόθο και επαφή, είναι η διαμαρτυρία για την ένοχη σιωπή”. Μέσα από τις ιστορίες που εκτυλίσσονται σε παρελθόν και “παρόν” η συγγραφέας προσπαθεί να ενώσει τις τελείες ενός μυστηρίου, κρατώντας το παράφορο πάθος και τον έρωτα ως πρόσχημα για να αγγίξει πολύ δυνατότερες πτυχές της ζωής και κυρίως της γυναίκας! Θεματικές δύσκολες και συχνά δύστροπες, που αφορούν τις πιέσεις που μπορεί να δέχεται μια γυναίκα, σε σχεδόν όλες τις εκφάνσεις της ζωής της και σε ολόκληρο το φάσμα των βιωμάτων της, που όμως σε παρασύρουν σε μια δίνη από την οποία μοιάζει αδύνατο να απαγκιστρωθείς!
Περίμενα καιρό να διαβάσω ένα νέο μυθιστόρημα από την Πασχαλία Τραυλού, αλλά αυτή η αναμονή με δικαίωσε τελικά, διότι αυτό το βιβλίο τολμώ να πω πως είναι και καλύτερο από ποτέ (η συγγραφέας έχει κάνει έως τώρα 360.000 πωλήσεις αντιτύπων)! Η καταιγιστική γραφή και ο μεστός λόγος της Πασχαλίας Τραυλού στο “Φιλί στα Μάτια” καταφέρνει να σε “κρατήσει” μέχρι την τελευταία σελίδα, παίζοντας με ευαίσθητες… χορδές και καταφέρνοντας να ισορροπήσει πάνω στις αμαρτίες του “τότε”, στα σφραγισμένα χείλη του “τώρα” και στις ολέθριες συνέπειες του “μετά”, χορεύοντας σε ένα τρελό ρυθμό που δεν σε αφήνει να τον… αφήσεις! Ακριβώς όπως ταιριάζει σε κάθε μεγάλο μυθιστοριογράφο! Και με άρωμα… ξυλώδες και σαγηνευτικό!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ