Fly me to the moon: 10 χρόνια Πλανητάριο!

Από τις πιο ρομαντικές εκφράσεις που μπορούν να ανταλλάξουν τα ερωτευμένα ζευγάρια, είναι μια παράκληση, μία πρόσκληση σε ένα ταξίδι μαγικό, η φράση “Fly me to the moon”. Εμένα, όμως, πάντα με στοίχειωνε! Από τη μία φανταζόμουν μια σκηνή, όπως αυτή από τα αγαπημένα “Φιλαράκια”, των εραστών κάτω από τα άστρα να ονειρεύονται την κοινή ζωή τους:

Και από την άλλη, πολλές φορές, μέσα στο κεφάλι μου “κουδούνιζε” αυτό το τραγουδάκι:

Και όμως, πέρα και πάνω από όλα αυτά, ένα πράγμα μου ‘ρχεται πάντα πρώτο κάθε φορά που ακούω τη φράση “Fly me to the moon”: η κυριολεκτική της σημασία, ένα ταξίδι στο φεγγάρι και όχι μόνο! Ένα ταξίδι στην άκρη του γαλαξία μας, εκεί που η αστρόσκονη και τα φωτεινά άστρα ανατέλλουν και δύουν με ασύλληπτες ταχύτητες!

Τι μπορεί να γίνει αφού ούτε αστροναύτης είμαι, ούτε αστρονόμος, ούτε σε κάποιο διαστημικό πρόγραμμα δουλεύω για να έχω την ευκαιρία να πραγματοποιήσω το όνειρό μου;

Και όμως! Υπάρχει τρόπος για μας τους κοινούς θνητούς να “ταξιδέψουμε” στο διάστημα και τον ανακάλυψα όταν ήμουν παιδάκι του Δημοτικού: ακούει στο όνομα Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο και εδώ και 10 χρόνια μας ταξιδεύει ως τα πέρατα του γαλαξία μέσα στον υπέροχο και μαγικό του Θόλο!

Το Πλανητάριο βέβαια είναι πολύ παλιότερο, λειτουργεί ίσως περισσότερα από 50 χρόνια, όμως στη σημερινή, ψηφιακή και υπερσύγχρονη μορφή του πρωτολειτούργησε πριν 10 χρόνια.

(Αν θέλεις να μάθεις περισσότερα για το Πλανητάριο και την ιστορία του σε παραπέμπω στην πληρέστατη ιστοσελίδα του Ιδρύματος Ευγενίδου http://www.eugenfound.edu.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=6 ).

Το Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο είναι αμφιθεατρικό, με θολωτή οθόνη διαμέτρου 25 μέτρων, κεκλιμένο κατά 23,5 μοίρες ως προς το επίπεδο. Η επιφάνεια της οθόνης είναι τριπλάσια του παλαιού φτάνοντας τα 950 m2 αντί των 350 m2 του παλαιού, καταλαμβάνει δηλαδή επιφάνεια ίση με δύο γήπεδα του μπάσκετ. Καθένα από τα νέα καθίσματα υποστηρίζει πλήρως το κεφάλι του θεατή και είναι κεκλιμένο αναλόγως της θέσεώς του στο αμφιθέατρο.

Τα συστήματα προβολής στο Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο βασίζονται στο συνδυασμό ηλεκτρονικών υπολογιστών και ισχυρών προβολικών συστημάτων υψηλής ανάλυσης. Τα συστήματα αυτά αντλούν στοιχεία από εκτενέστατες βάσεις δεδομένων με μεγάλη ποικιλία θεμάτων και περιεχομένων και δεν στηρίζονται απλά σε ένα ηλεκτρομηχανικό αστρικό προβολέα.

Με τέτοιες τεχνικές προδιαγραφές, κάθε ψηφιακή παράσταση στο μαγικό θόλο του πλανηταρίου είναι μια ξεχωριστή εμπειρία. Η παράσταση όμως “Στα Μονοπάτια των Άστρων”, με την οποία γιορτάστηκαν τα δεκάχρονα του Πλανηταρίου, είναι μοναδική!

Μπροστά στα μάτια εκατοντάδων θεατών -και φυσικά στα δικά μου- η ιστορία του σύμπαντος, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον εκτυλίχθηκαν με τη δύναμη τρισδιάστατων εικόνων που μπορούσαν να σε παρασύρουν κυριολεκτικά σε ένα ταξίδι στα άδυτα του γαλαξία μας! Τι είδαμε;

Μια μοναδική αναπαράσταση του μαγνητικού πεδίου του ήλιου αλλά και των πλανητών γύρω από αυτόν.

Τον τρόπο που δημιουργήθηκε, τις ηλιακές κηλίδες του, τη σύσταση αλλά και το μέλλον του ήλιου, αυτού του λαμπρού αστέρα από τον οποίο εξαρτώμαστε (και ο οποίος θα “πεθάνει” σε 5 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια).

Τη δημιουργία άστρων, αστρικών νεφελωμάτων, την ιστορία “γεννήσεων” και “θανάτων” στο σύμπαν, όπως το εκπληκτικό νεφέλωμα του Ωρίωνα.

Τροχιές και συγκρούσεις αστέρων!

Λευκούς, καφέ και κόκκινους “νάνους”, πάλσαρ και μαύρες τρύπες….

…. και πάνω απ’ όλα: αστρόσκονη, το υλικό από το οποίο όλοι είμαστε τελικά καμωμένοι ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ!

Και για να σε βάλω ακόμη περισσότερο στο κλίμα δες το υπέροχα σκηνοθετημένο trailer της παράστασης με τη μαγική μουσική του!

Υ.Σ.: 1. Να ευχαριστήσω την Εύη, που πάντα μου δίνει την ευκαιρία να παρακολουθώ τις υπέροχες πλανηταριακές παραστάσεις!

2. Η προσέλευση του κοινού κάθε ηλικίας στην επετειακή αυτή προβολή ήταν απίστευτα μεγάλη, τιμώντας έτσι μία “πύλη” πολιτισμού που μας αξίζει!

3. Bonus θέαμα: Μόλις άνοιξε τις πύλες της μία εξίσου μοναδική έκθεση φωτογραφιών του Λουκά Χαψή, με τίτλο «Ναοί στο σχήμα του ουρανού…»! Aστρικές τροχιές, αστερισμοί, νεφελώματα και ο Γαλαξίας με το λεπτό, μυστηριακό φως τους διασχίζουν το νυκτερινό ουρανό και πλαισιώνουν την αρχαία μας κληρονομιά. Από την Ολυμπία ως τη Δήλο και από το Δίον ως την Κνωσό, ο φωτογράφος Λουκάς Χαψής μάς παρασύρει σε μια ονειρική όσο και πρωτότυπη επίσκεψη σε δεκατέσσερεις σημαντικές τοποθεσίες, όπου πάλαι ποτέ έλαμψε ο ελληνικός πολιτισμός.