Ήταν ένα μικρό σταφύλι…

Κοίτα να δεις… Όσο έφτιαχνα αυτό το post συνειδητοποίησα πως μάλλον την αφεντομουτσουνάρα μου ήθελα να βγάλω στη φόρα, παρά αυτό το εντυπωσιακά μιρκοσκοπικό σταφυλάκι! Μια “α λα Andy Warhol” φωτογραφία ήταν πάντα απωθημένο μου…

Όχι σοβαρά τώρα! Η Μαρκέλλα σήμερα είχε πάει λαϊκή και κατέφτασε στο γραφείο περιχαρής με ένα τσαμπί από αυτό το μικρό σταφυλάκι… Όταν μου πρόσφερε εντυπωσιάστηκα!

Ένιωσα ξαφνικά σαν τον Γκιούλιβερ στο ταξίδι σε μια λιλιπούτεια χώρα. Ή σαν τον μικρό αδερφό της Αλίκης που ξαφνικά μεταμορφωνόταν σε γίγαντα με μια γουλιά από το τρελό τσάι του λαγού.

Κατάλαβα για μια στιγμή πώς μπορεί να νιώσει κανείς αν βρεθεί στο στόχαστρο της μηχανής του τρελού επιστήμονα στο “Aγάπη μου συρρίκνωσα τα τα παιδιά”.

Mα δες πόσο μικρή μοιάζει μια ρώγα από αυτό το σταφύλι ανάμεσα στα δάχτυλα! Σαν να έγινε το αμπέλι παιδικό και ξαφνικά το φρούτο αυτό μετατράπηκε σε παιδικό παιχνίδι…