Διακοπές! Μια λέξη που από μόνη της, χωρίς άλλες γύρω γύρω να τη στολίζουν, σε κάνει να χαμογελάς. Μόνο με όμορφα πράγματα μπορείς -για να μην σου πω πρέπει- να τη συνδέσεις. Ειδικά τις διακοπές του καλοκαιριού. Και είναι αυτές οι μέρες τώρα που στις συζητήσεις μας κυριαρχούν μόνο τα νησιά, οι θάλασσες, τα καράβια… Κορμί κι αλάτι, που λέει και η φίλη μου η Έμη!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Δεν πάνε πολλές μέρες που γύρισα από τις δικές μου διακοπές και παρόλο που έχω ήδη μπει για τα καλά σε ρυθμούς Αθήνας, έχω ακόμα λίγη από την ξεγνοιασιά και τη χαρά του νησιού που πήγα. Όταν με ρωτάνε πως πέρασα, η απάντηση είναι μία: τέλεια! Δεν θα μπορούσα να περάσω διαφορετικά άλλωστε σε ένα μέρος τόσο μαγικό, όπως είναι η Αλόννησος.
Θα χρησιμοποιήσω καταχρηστικά τον όρο “πριγκίπισσα των Σποράδων” για να τη χαρακτηρίσω. Δεν έχω πάει σε όλα τα νησιά του συμπλέγματος αλλά πιστεύω πως ακόμα και όταν -άμα- πάω σε ΟΛΑ, δεν θα αλλάξω γνώμη.
Δεν έχω μιλήσει με κάποιον που να την επισκέφτηκε και να έμεινε απογοητευμένος. Αντίθετα, πολλοί είναι αυτοί που την έκαναν σταθερό καλοκαιρινό τους προορισμό, άλλοι βρήκαν εποχιακή δουλειά και γύρισαν το επόμενο καλοκαίρι ή και το καλοκαίρι μετά από αυτό (και πάει λέγοντας) ενώ κάποιοι γνώρισαν τον έρωτα της ζωής τους και έμειναν για πάντα. Είναι η ενέργεια του νησιού που σου προκαλεί ένα τόσο όμορφο συναίσθημα. Φυσικά, φεύγοντας έδωσα κι εγώ στον εαυτό μου αυτή την σιωπηλή υπόσχεση να ξαναπάω!
Την ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο Πατητήρι, το γραφικό λιμάνι της. Άλλη μια φορά το έχω πάθει αυτό με νησί! Χρειάστηκα λίγα δευτερόλεπτα για να συγκεντρώσω το μυαλό μου και να αφήσω πίσω μου τον Αχιλλέα (δεν είναι τέλειο όνομα για πλοίο;) και να κατευθυνθώ προς την φίλη μου την Γεωργία που περίμενε να με υποδεχτεί!
Η Γεωργία δουλεύει στο τουριστικό γραφείο του Διογένη. Από τους λίγους ντόπιους που συναναστράφηκα και για τον οποίο κρατάω μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Χαμογελαστός και ευδιάθετος έτοιμος να σου δώσει συμβουλές για το νησί που ξέρει καλύτερα από κάθε άλλον αλλά και να σου πει όμορφες ιστορίες που θα σε ξεμυαλίσουν. Ακόμα κι αν δεν είσαι πελάτης στο γραφείο του, θα σου πει πρόθυμα όσα χρειάζεσαι να μάθεις. Αυτά που δεν γράφουν στα τουριστικά φυλλάδια…
Τα υπόλοιπα θα τα ανακαλύψεις μόνη σου! Εύκολα. Το νησί είναι μικρό και μπορείς να το γυρίσεις όλο σπιθαμή προς σπιθαμή. Αν έχεις μεταφορικό μέσο είναι πολύ πιο εύκολο αλλά να ξέρεις ότι Αλόννησος ενδείκνυται και για πεζοπορία. Δεν θα σου πουλήσω μούρη ότι εγώ το γύρισα όλο. Οι μέρες που έμεινα δεν ήταν πολλές και επίσης δεν οδηγώ αλλά όσα είδα ήταν αρκετά για να με ξελογιάσουν και για να με κάνουν να θέλω να δω και τα άλλα. Η υπόσχεση που λέγαμε!
Η φυσική ομορφιά του τόπου είναι το πρώτο που θα σε κερδίσει. Καταπράσινη από ελιές και πεύκα, με πεντακάθαρες θάλασσες με βότσαλα και λαμπερά νερά. Για του λόγου το αληθές να σου πω μόνο ότι το 2012 ο Δήμος Αλοννήσου είχε πάρει το Χρυσό Βραβείο για τις πιο ποιοτικές και καθαρές παραλίες (Quality Coast). Οικολογικός παράδεισος, σου λέει!
Αυτή την ομορφιά ζήλεψε και η φώκια Μονάχους Μονάχους που αποφάσισε να εγκατασταθεί στην γύρω θαλάσσια περιοχή! Ασφαλώς, πηγαίνοντας στο νησί ήθελα πάρα πολύ να συναντήσω ένα φωκάκι. Για την ακρίβεια λύσσαξα! Παρόλο που το λέω φωκάκι να σου πω ότι μιλάμε για ένα πλάσμα που φτάνει τα 300 κιλά και τα 3 μέτρα περίπου. Έμαθα, όπως καταλαβαίνεις, τα πάντα και ότι ζουν προστατευμένες στο νησάκι Πιπέρι που αποτελεί τον πυρήνα του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου. Σύντομα θα σου τα πω όλα γιατί φυσικά έκανα και το ρεπορτάζ μου και αξίζει τον κόπο να τα μάθεις κι εσύ αφού στην Ελλάδα έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό από το συγκεκριμένο είδος. Και είναι μόνο 500 περίπου φώκιες σε όλο τον κόσμο! Και δυστυχώς κινδυνεύουν…
Τι άλλο όμως μου άρεσε στην Αλόννησο;
Οι παραδοσιακοί οικισμοί και τα γραφικά ψαροχώρια που πρωταγωνιστούν στις φωτογραφίες που έβγαλα (και που κάποιες από αυτές τις βλέπεις εδώ) και που άνετα γίνονται καρτ ποστάλ, χωρίς να χρειάζεται να είναι ιδιαίτερα ταλαντούχος αυτός που τις τραβάει. Το τοπίο είναι μαγικό από μόνο του! Συνδυασμός βουνού και θάλασσας για να μην χρειάζεται να διαλέξεις! Δεν είναι λίγοι οι “σκαφάτοι” που αράζουν κάθε χρόνο στο νησί μαγεμένοι από την εικόνα της φύσης και δίνουν στον ήσυχο και σοφιστικέ τόπο έναν κοσμοπολίτικο αέρα.
Από το σημείο που πρέπει οπωσδήποτε να περάσεις είναι το Πειρατικό μουσείο που βρίσκεται κι αυτό στο Πατητήρι. Εκεί θα βρεις ολόκληρη την ιστορία και την παράδοση του νησιού που αξίζει να αφιερώσεις λίγο από τον χρόνο των διακοπών σου για να μάθεις. Στο μουσείο θα δεις έναν από τους λόγους που τα φωκάκια είναι είδος υπό εξαφάνιση αφού υπάρχουν ανάμεσα στα εκθέματα τσαρούχια φτιαγμένα από το δέρμα τους.
Για να το βρεις θα πρέπει να ρωτήσεις που βρίσκεται γιατί στο νησί, είναι απίστευτο, αλλά δεν υπάρχουν πινακίδες με οδούς. Οι ταμπέλες στους δρόμους σε οδηγούν μόνο στα κεντρικά σημεία! Μια μέρα, ανεβαίνοντας σκαλοπάτια ανάμεσα σε παραδοσιακά λιθόκτιστα σπίτια που είναι περιτριγυρισμένα από κληματαριές και λουλούδια ανάκαλυψα ίσως τη μοναδική…
Η βραδινή ζωή του νησιού έχει άλλους ρυθμούς. Ταβερνάκια, μικρά μαγαζάκια και μπαράκια που ξεχειλίζουν από κόσμο την περίοδο που έχει πολύ τουρισμό. Μπορείς να βρεις και τα λεγόμενα κλαμπάκια αλλά εμένα η μουσική που μου έμεινε φέτος από όσα επισκέφτηκα, ίσως και γιατί γενικά είναι στις προτιμήσεις μου, ήταν ο Μίλτος Πασχαλίδης.
Ξεχώρισα ένα πιάνο-μπαρ στην Χώρα όπου κάνουν live δύο εξαιρετικά ταλαντούχοι τραγουδιστές. Με μουσικές που σε ταξιδεύουν κάτω από το φως του φεγγαριού και το εντυπωσιακό μπαρ του που είναι στημένο επάνω σε ένα βράχο! Επίσης, απόλαυσα το twisted mojito -γιατί καλοκαίρι χωρίς mojito δεν έχει- με πράσινο μήλο!
Στα σοκάκια του νησιού θα συναντήσεις κυρίως ξένους τουρίστες και στην πλειοψηφία τους Ιταλούς. Κάπως έτσι μπορείς να εξηγήσεις πάντως και τα πολλά παγωτατζίδικα με αυθεντικό ιταλικό παγωτό. Η χαρά μου δεν περιγράφεται! Όχι για το παγωτό, αφού σταμάτησα πια την παιδική συνήθεια να μετράω πόσα έφαγα, αλλά γιατί είχα την ευκαιρία να κάνω εξάσκηση στη γλώσσα που προσπαθούσα όλο το χειμώνα να μάθω. Ευτυχώς, βέβαια, είχα πάντα δίπλα μου την Γεωργία, που είναι και η δασκάλα μου και non avevo la preoccupazione (=δεν είχα καμία ανησυχία)!
Σου αφήνω τελευταίο και καλύτερο, για μένα, το φαγητό. Δεν έχω φάει πιο ωραίο μουσακά! Εντάξει, ίσως της μαμάς μου να είναι λίγο καλύτερος. (Αν δεν παινέψουμε το σπίτι μας!)
Πιο φρέσκα θαλασσινά τα οποία σε κάποια μέρη, όπως στα Καλαμάκια και τη Στενή Βάλα, μπορείς να τα φας λίγο αφού ψαρευτούν. Ντόπια προϊόντα, ολόφρεσκα. Καρπούζι, παντζάρια, κρίθαμα (είναι χόρτα που τα βρίσκουνε πάνω στα βράχια), κολοκυθοκεφτέδες, αλοννησιώτικη τυρόπιτα…
Τα σκέφτομαι και τρέχει το σαλάκι μου! Πραγματικά όμως, έφαγα μέχρι σκασμού όλες τις μέρες που ήμουν στο νησί. Και δεν με νοιάζει αν πήρα κάνα δυο κιλάκια. Με το μαύρισμα που έκανα δεν φαίνεται τίποτα άσε που γι’αυτό έχουμε και τον Λευτέρη εμείς εδώ στο TLIFE!
Διακοπές λοιπόν με όλη τη σημασία της λέξης! Χαλάρωση και ξεγνοιασιά… Καλοκαίρι… Λίγα να σκέφτεσαι και πολλά να θυμάσαι!
P.S. Ψάξε στο You Tube το τραγούδι Vespa 50 Special από τους Lunapop. Ναι, είναι ιταλικό και πολύ χαρουμενιάρικο!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ