Ντριιιιίν. Το ξυπνητήρι την προηγούμενη Παρασκευή “χτύπησε” νωρίτερα από το συνηθισμένο. Πολύ νωρίτερα. Δεν με ενόχλησε. Καθόλου. Είχα ανοίξει τα μάτια μου, πριν καν ακουστεί ο πρώτος χτύπος. Ετοιμάζω τη βαλίτσα μου, τσεκάρω αν έχω ξεχάσει αυτά που ήθελα να έχω μαζί μου (δύο φορές) και Bye, Bye σπίτι.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
06:30 βρίσκομαι στο Λιμάνι του Πειραιά. Ένα νέο γρήγορο πλοίο με περίμενε. Δεμένο στο λιμάνι. Προορισμός; Το Kenshō Psarou. Ναι, η Μύκονος με καλούσε και δε θα μπορούσα να της απαντήσω αρνητικά. Καταφατικά. Τίποτα δε θα “χαλούσε” το τριήμερο αυτό. Είπα. Και έτσι έγινε. Bloom!
11:00 φτάσαμε στο ξενοδοχείο. Με περίμενε και το περίμενα. Η ιδιαίτερη αισθητική του με κέρδισε από τη πρώτη στιγμή. Είχα καλό ένστικτο. Και δε πέφτει ποτέ έξω… Πέτρα, ξύλο και φως μπροστά από την πιο δημοφιλή παραλία του νησιού. Ένα αρχιτεκτονικά άρτιο κτήριο εκτείνεται κατά μήκος των αμφιβληστροειδών μου. Το σπίτι μου για αυτό το τριήμερο. 5 αστέρων, σύγχρονο, απόλυτα εναρμονισμένο με το περιβάλλον και το ύφος των διακοπών μου αρέσουν. Τίποτα “φλύαρο” στη δομή του.
Αφήνω τη βαλίτσα στο δωμάτιο, φοράω το αντηλιακό μου και είμαι έτοιμος για το πρώτο γεύμα της ημέρας. Το πρωινό. Γλυκό, όπως η αίσθηση που σου αφήνει το προσωπικό, μόλις σε αντικρίζει στη Reception. Το γλυκό μενού του εστιατορίου επιμελείται ο βραβευμένος Pastry Chef, Δημήτρης Χρονόπουλος. Τα 30 χρόνια έμπνευσης, δημιουργίας και ακρίβειας στο χώρο της ζαχαροπλαστικής με κάνουν να αισθάνομαι ασφαλής. Σίγουρος ότι αυτό που θα δοκιμάσω θα εξιτάρει τον ουρανίσκο και τη φαντασία μου. Όπως ακριβώς και έγινε. Ενθουσιάστηκα. Ποιος εγώ, που οι γαστρονομικές επιλογές μου είναι ξεκάθαρα αλμυρές…
Σηκώνομαι από τον εντυπωσιακό χώρο του εστιατορίου, περνάω δίπλα από την πισίνα που στα μάτια μου θυμίζει θάλασσα, ανεβαίνω στο δωμάτιο μου, μόνο και μόνο για να πάρω μόνο τα απαραίτητα essentials. Παύση. Ας μείνουμε λίγο σε αυτό. Κάθε δωμάτιο στο Kenshō Psarou είναι μοναδικό. Ξεχωριστό. Όπως και εσύ. Έλαμψαν τα μάτια μου. Πρώτη φορά, ο δικός μου προσωπικός χώρος δε μοιάζει κανέναν άλλο. Διαφορετική αρχιτεκτονική. Διαφορετική διαρρύθμιση του χώρου. Άλλη αίσθηση. Δεν είναι τυχαίο. Εντάσσεται στην ευρύτερη πολιτική του ξενοδοχείου, να σου αφήσει μία ξεχωριστή αίσθηση. 31 υπερπολυτελή δωμάτια και σουίτες περιγράφουν την δική τους συναρπαστική ιστορία μέσα από την μοναδική αίσθηση που αφήνει η εμπειρία Kenshō. Έτοιμα να σε υποδεχτούν. Και να βρεις εκείνο που ταιριάζει περισσότερο στο χαρακτήρα σου. Στο δικό σου “είναι”. Ισόγειο, πρώτος όροφος, δεύτερος, τρίτος, έκτος… μπορείς να μεταφερθείς στο δωμάτιο σου χωρίς να χρησιμοποιήσεις τους υπόλοιπους κοινόχρηστους χώρους. Σημαντικό. Ειδικά, την περίοδο που διανύουμε. Η ασφάλεια είναι το α και το ω. Το Kenshō Psarou το ξέρει και το τηρεί. Ρίξε, μία ματιά στο δωμάτιο μου, όσο εγώ ετοιμάζομαι για το πρώτο μου μπάνιο 😉.
Mία από τις ομορφότερες και πιο πολυσυζητημένες παραλίες του κόσμου με περιμένει. Το σημείο, στο οποίο η αισθητική του Αιγαίου συναντά την τοπική πέτρα της Μυκόνου και το παλαιωμένο ξύλο είναι δικό μου αυτό το ΣΚ. Είμαι 50 μέτρα μακριά της. Δύο βήματα. Το ξενοδοχείο είναι “σχεδόν” μέσα της. Χωρίς να φαίνεται ξένο. Κάθε άλλο. Η sustainable αρχιτεκτονική του εναρμονίζεται με το περιβάλλον. Γίνεται προέκταση του και εσύ μέρος του. Οι κυκλαδίτικες πινελιές εναρμονίζονται με την υπόλοιπη παλέτα με τρόπο μαγικό και συνάμα σαγηνευτικό. Είμαι στην καρδιά του Αιγαίου και αισθάνομαι την αύρα του να με διαπερνά.
Επιστρέφω από την καλόβολη Prive παραλία, περνάω από τους ξύλινους διαδρόμους, χαζεύω τη θέα, στρίβω, ανεβαίνω στο δωμάτιο μου, για να ξανακατεύω. Ψέματα… Χάνομαι για λίγο στην εντυπωσιακή θέα, στης Μυκόνου τα blues, όπως τόσο μοναδικά φαίνονται από το Kensho μπαλκόνι μου, όσο το τραπέζι μου με περίμενε, με καλούσε να πάω κοντά του…
Τα βράδια μας έκρυβαν ένα ταξίδι. Γαστρονομικό. Τα ελληνικά πιάτα υψηλής έμπνευσης, φαντασίας και εκτέλεσης άφησαν τους γευστικούς μου κάλυκες εκστασιασμένους. Κλασικές συνταγές με σύγχρονες επιρροές, μοντέρνοι γευστικοί συνδυασμοί που σύντομα θα γίνουν κλασικοί. Ο Μυκονιάτης Chef, Ιπποκράτης Αναγνωστέλης, ξέρει πώς να ενώνει τα συστατικά και να μεγαλουργεί και ο Δημήτρης Χρονόπουλος πώς να περνάει την αγάπη του για τη ζαχαροπλαστική στα πιάτα του και να ολοκληρώνει με ιδιαίτερη μαεστρία τη βραδιά. Ενέδωσα στους πειρασμούς, όσο η φωτογραφική μου αιχμαλώτιζε το αγαπημένο μου χρώμα: το ηλιοβασιλεματί (σ.σ. Golden Hour) που τόσο λαμπερά πέφτει στην πισίνα του Kensho, μία ημέρα πριν το φεγγάρι “γεμίσει”.
Last but καθόλου least στην after-covid εποχή, το καλαίσθητα μποέμ ξενοδοχείο της Ψαρού τηρεί όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, χωρίς να σε κάνει να αισθάνεσαι αμήχανα. Τουλάχιστον, εγώ δεν ένιωσα έτσι. Κάθε άλλο. Αισθάνθηκα προστατευμένος, χωρίς κανένα εμπόδιο στη χαλάρωση και την απόλαυση.
Γιατί, πέτυχα το σκοπό μου. Χαλάρωσα, “χαμήλωσα” τις μπαταρίες μου, περιόρισα την ενέργεια που σπαταλώ τις υπόλοιπες ημέρες. Το άγχος που δεν ταιριάζει στην ατμόσφαιρα. Ούτε στον σκοπό του ξενοδοχείου. Ηρέμησα. Τίποτα τρομερό δεν απασχολούσε το μυαλό μου. Μόνο να απολαύσω τη διαμονή μου. Τη φιλοξενία που απλόχερα μου προσέφεραν. Τη διαφορετική Μύκονο, που τόσο πολύ ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μου. Θα ξαναπάω. Να απολαύσω το Spa Session και να χαζέψω τη θέα που ανοίγεται μπροστά μου. Να γυμναστώ, με το μάτι να μου κρυφοκοιτά το απέραντο γαλάζιο και να φτάνει στην Πάρο. Τα πόδια, όμως, εξακολουθούν (ευτυχώς) να πατούν γερά στο Μυκονιάτικο παράδεισο: Kenshō Psarou. Τι, λες θα σε δω (από) εκεί;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ