Μαγική βόλτα στο Αττικό Πάρκο! Έλα και συ μαζί μου! Θα ενθουσιαστείς!

Μπορεί να έχεις πάει μπορεί και όχι. Αν έχεις πάει, έχεις νιώσει τη μαγεία! Αν όχι θα προσπαθήσω να σου μεταφέρω λίγη από αυτή που νιώθεις, όταν περάσεις την πόρτα του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου στα Σπάτα.

Στην αρχή νιώθεις λίγο… “μαγκωμένος” με τα 15 ευρώ που κοστίζει το εισιτήριο, αλλά περπατώντας στο πάρκο και βλέποντας σε απόσταση αναπνοής, σχεδόν όλο το ζωικό βασίλειο, λες: Χαλάλι!

Tα υπέροχα φλαμίνγκος σε καλωσορίζουν μόλις μπεις στο πάρκο και μετά… αρχίζει η περιπέτειαααα! Από τον ενθουσιαμό δεν ξέρεις τι να πρωτοκάνεις… Να τα παρατηρήσεις, να τους “μιλήσεις” ή να τα βγάλεις φωτογραφία; Τα κάνεις όλα.

Η βόλτα στο πάρκο είναι σαν εκδρομή. Πας με το πάσο σου και αφήνεις το θαύμα της φύσης να σε πάρει μαζί του. Σιγά σιγά το μυαλό ταξιδεύει… Γίνεσαι παιδί!

Βλέποντας την καμηλοπάρδαλη, (Mέλμαν) το λιοντάρι, (Άλεξ) τη ζέμπρα, (Μάρτιν) τον λεμούριο (βασιλιά Τζούλιαν) και φυσικά τους πιγκουίνους, νόμιζα ότι συμμετείχα μαζί τους στις αταξίες και τις συνωμοσίες τους, στην ταινία Μαδαγασκάρη κι αν μπορείς … πες ότι έχω λάθος !

Κάποια στιγμή διψάς και κουράζεσαι. Η καφετέρια στο κέντρο του πάρκου είναι πραγματικά μια όαση… Δροσερό νερό και καφεδάκι παγωμένο με θέα τις καμηλοπαρδάλεις και τις στρουθοκάμηλους. Ε δεν το ΄χεις και κάθε μέρα αυτό. Α! και κει που κάθεσαι στην καφετέρια “τσουπ” δίπλα σου ένα όμορφο παγώνι!

Το παρακάλεσα να ανοίξει λίγο τα φτερά του για να το φωτογραφίσω αλλά δεν μου έκανε τη χάρη… Ήταν όμως μια ευχάριστη έκπληξη η επίσκεψή του!

Ήπιαμε σχετικά γρήγορα τον καφέ και σηκωθήκαμε για να συνεχίσουμε την βόλτα στον παράδεισο… Θα μπορούσες να τον πεις και Κιβωτό του Νώε… Ταιριάζει.

Όλα τα ζώα ήταν μοναδικά! Έμαθα πράγματα που δεν ήξερα και εντυπωσιάστηκα με την φροντίδα και τη λεπτομέρεια των ανθρώπων του Αττικού πάρκου! Πολύ καλή δουλειά.

Το μυαλό μου όμως ήταν στη λατρεία μου! Περίμενα πως και πως να πάει η ώρα έξι, για να πάμε στα δελφινάκια! Α έχουμε και μια άλλη αδυναμία εκτός από τα δελφίνια. Τους παπαγάλους!

Πέρσι πιάσαμε φιλίες με έναν… Φέτος ξανά ! Δεν ξέρω αν ήταν ο ίδιος, αλλά είχε όρεξη για παιχνίδια και μεταξύ μας… ήθελε νεράκι και του δώσαμε! Eπειδή είμαι και λίγο …πολυλογού, άρχισα να του μιλάω. “Τι κάνεις;” του λέω κοιτώντας τον. Σιωπή… και σε ένα λεπτό όταν ήθελε εκείνος μου είπε: “Γειά σου τι κάνεις”; Αξίζει να δεις τα βίντεο!

Αν άκουσες προσεκτικά, εκτός από… τα δικά μου, τα υπόλοιπα “τι κάνεις” τα είπε ο παπαγάλος!

Δεν θέλω να αδικήσω τα υπόλοιπα ζώα αλλά θα ήθελα πολύ χώρο εδώ στo editors blog για να σου τα δείξω…Και το καλό στο άφησα για το τέλος! Αν το ΄χεις δει θα καταλάβεις τον ενθουσιασμό μου! Τα δελφινάκια!

Μόλις μπήκαμε στο χώρο της πισίνας ένιωσα μια μαγική γαλήνη και ηρεμία! Μετά ένα αυθόρμητο χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό μου. Όταν δε άρχισαν να μας δείχνουν πόσο έξυπνα είναι, υπό τις οδηγίες των καταπληκτικών εκπαιδευτών τους, η χαρά μετατράπηκε σε συγκίνηση. Ένιωσα όπως έχω νιώσει ελάχιστες φορές στη ζωή μου! Σαν να ήθελα να κλάψω! Καταπληκτικό θέαμα, καταπληκτικά πλάσματα!

Ps: Μετά από αυτή την ηρεμία να μη σου δείξω και κάτι άλλο να σε τσιτώσω λίγο; Κροκόδειλος και ταραντούλα! Μακριά κι αγαπημένοι!

Πες αλήθεια δεν ανατρίχιασες; Εγώ ναι…

Ευτυχώς ο κροκόδειλος, ήταν ήσυχος… Μετά από λίγη ώρα μάλιστα, προφανώς βαρέθηκε όλους εμάς που περνούσαμε και τον κοιτάγαμε με περιέργεια, και βυθίστηκε εντελώς μέσα στη λίμνη του…