Θυμάμαι εκείνα τα Σαββατόβραδα στο σπίτι μας όταν έπεφτε «σύρμα» να σωπάσουμε όλοι, γιατί… ξεκινούσε! Και όταν ξεκινούσε, η ένταση της τηλεόρασης δυνάμωνε, τα φώτα χαμήλωναν και οι γονείς μου έπαιρναν θέση στις πολυθρόνες τους. Είχε την δική της «ιεροτελεστία» η ώρα της Έλενας! Βλέπεις, η μητέρα μου της είχε μεγάλη αγάπη, την εκτιμούσε και τη θαύμαζε. Μάλλον σεβασμός ήταν, τώρα που το σκέφτομαι. Εγώ ακόμα τότε δεν σκάμπαζα και πολλά, δεν είχα διαβάσει ποτέ τα άρθρα της και δεν είχα ανακαλύψει ακόμα τις τηλεοπτικές σειρές της. Έμαθα, όμως, σχετικά νωρίς (για μένα) την Έλενα Ακρίτα, μέσα από τα «Φώτα Πορείας»! Μαζί της ευτυχώς γνώρισα και μια μεγάλη μερίδα του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού και κυρίως τι πάει να πει συνέντευξη. Ξέρεις, όχι από αυτές τις «στεγνές», αδιάφορες και «ξύλινες» που έχουμε συνηθίσει, αλλά τις μαγικές συζητήσεις που φέρνουν στην επιφάνεια ένα σωρό πράγματα, μέσα από τα πιο απλά λόγια και φιλικές κουβέντες.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Κάπως έτσι είναι η Έλενα Ακρίτα και ως συγγραφέας, κατά τη γνώμη μου. Δείχνει μια «ανθρωπιά» απέναντι στους ήρωές της. Και δεν εννοώ μονάχα την ανθρώπινη, σχεδόν απτή, υπόσταση που τους δίνει μέσα από την αριστοτεχνική γραφή της, αλλά και τον τρόπο που διαχειρίζεται τους χαρακτήρες της! Υπάρχει ένας σεβασμός, τόσο απέναντι στις προσωπικότητες που «πλάθει», όσο και απέναντι στο κοινό της, που παρασύρεται σε ιστορίες τόσο αληθοφανείς μέσα από τις περιγραφές τους, που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και οριακά κινηματογραφικές! Δεν είχα, λοιπόν, καμία αμφιβολία, όταν έπιασα στα χέρια μου το ολοκαίνουριο μυθιστόρημά της, «Το Μυστικό της Μπλε Πολυκατοικίας», πως θα με… βουτούσε σε μια μοναδική εμπειρία. Το μόνο που έμενε να γίνει, ήταν μέσα από την ανάγνωσή του να επιβεβαιώσω τον εαυτό μου. Και το κάνω περίτρανα!
«Τη δεκαετία του ’70, σε κεντρικό δρόμο της πόλης διαπράττεται ο τέλειος φόνος. Πολλά χρόνια αργότερα, το 2016, η δημοσιογράφος Ελσινόρη Χατζή λαμβάνει ένα ανώνυμο mail με τρία στοιχεία που θα την οδηγήσουν στην ανατομία ενός εγκλήματος. Ο άγνωστος αποστολέας διψάει για δικαίωση και εκδίκηση.
Στη μία άκρη της αττικής γης, το υπέρλαμπρο αρχοντικό της Κηφισιάς. Στην άλλη άκρη, η εμβληματική Μπλε Πολυκατοικία στα Εξάρχεια. Αν οι τοίχοι τους είχαν φωνή θα φανέρωναν πολλά: μυστικά και ψέματα, πάθη και λάθη, φόνους και πόνους κι αγάπες κόκκινες σαν αίμα. Μια τεθλασμένη γραμμή, ραγισμένη σαν καρδιά, συνδέει τους ήρωες της τραγωδίας. Ο αναρχοαυτόνομος Ντίλαν, η καταθλιπτική αρχόντισσα, η ερωτευμένη κομμώτρια, το κορίτσι με τα τατουάζ, όλοι στοιχειώνονται από βαθιά θαμμένες αλήθειες.
Η Ελσινόρη ξεκινάει μια επικίνδυνη έρευνα στα παρασκήνια της πολιτικής ζωής· μια έρευνα που θα τη φέρει σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του «ιδεολόγου» πολιτικού, ο οποίος πατάει επί πτωμάτων. Ο χρόνος κυλάει αντίστροφα… Όταν ανοίξει το κουτί της Πανδώρας, τότε θ’ απειληθεί η ζωή της και οι ζωές όσων αγαπάει».
Ένα όνομα ξεχωρίζει και πάλι στην περίληψη του βιβλίου: Ελσινόρη Χατζή. Μα, φυσικά, η Ελσινόρη! Μετά τη διαλεύκανση του μυστηρίου στο «Φόνος 5 αστέρων», η Έλενα Ακρίτα μας συστήνει ξανά τη νεαρή δημοσιογράφο που μεσουράνησε στο προηγούμενο σύγγραμμά της και μέσα από εκείνη μας φέρνει για άλλη μια φορά αντιμέτωπους με μια υπόθεση συναρπαστική.
Στο «Μυστικό της Μπλε Πολυκατοικίας» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα, όλα είναι πιθανά. Μπορείς να ξεκινήσεις τις εικασίες σου από το πρώτο ξεφύλλισμα του βιβλίου, αλλά το σίγουρο είναι πως τίποτα δεν εξελίσσεται όπως θα περίμενες. Γιατί αυτή είναι η «μαγική» ικανότητα της κυρίας Ακρίτα, να σε… περιμένει στην επόμενη γωνία, να σου κλείνει το μάτι περιπαικτικά και να σε εκπλήσσει σε κάθε νέα σελίδα που γυρίζεις. Περιττό να μιλήσω εδώ για… πένες και λοιπά, δεν είναι αυτός ο ρόλος μου. Ας μείνω, λοιπόν, στο γεγονός πως η Έλενα Ακρίτα ξέρει πώς να σε «θαμπώσει» και αυτό είναι μεγάλη μαγκιά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ