15 χρόνια χωρίς την Αλίκη!

Αλίκη Βουγιουκλάκη: ”Η Μουσίτσα”, ”Το Ποντικάκι”, ”Η Ζαβολιάρα”, ”Η Μανταλένα”, ”…το Ναυτάκι”, ”Η Σωφερίνα”, ”Η… Σοσιαλίστρια”, ”Η Αρχόντισσα…”, ”Η Νεράιδα…”, ”Το κορίτσι του καμπαρέ”, ”Η κόρη του ήλιου”, ”Το κορίτσι του λούνα παρκ”, ”Η Μοντέρνα Σταχτοπούτα”! Η ζωή της και η πορεία της φαντάζει ένα παραμύθι…

Η Αλίκη Σταματίνα Βουγιουκλάκη, η ”γατούλα” του ελληνικού κινηματογράφου, γεννήθηκε στο Μαρούσι Αττικής στις 20 Ιουλίου ή του 1933 ή του 1934 -δεν έχει διασαφηνιστεί εδώ και χρόνια- και άφησε την τελευταία της πνοή, τρεις μέρες μετά τα γενέθλιά της, στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών ύστερα από σύντομη μάχη με τον καρκίνο, στις 23 Ιουλίου του 1996.

Τα παιδικά της χρόνια ήταν ιδιαίτερα φτωχικά και δύσκολα καθώς ο πατέρας της δολοφονήθηκε στην κατοχή και η Αλίκη μεγάλωσε με την μαμά της και τα δυο της αδέρφια, Αντώνη και Τάκη.

Το 1952 έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου είχε γραφτεί κρυφά από τους δικούς της, και προτού αποφοιτήσει, ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της στο θέατρο. Μάλιστα, από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 άρχισε να εμφανίζεται στον κινηματογράφο σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Είχε αφοσιωθεί με πάθος και μεγάλη λαχτάρα στην υποκριτική και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η Αλίκη έπαιζε ρόλους ακόμα και στην καθημερινή ζωή της!

Σύντομα καθιερώθηκε στο χώρο και λόγω της εξαιρετικής δημοτικότητας που απέκτησε στο ευρύ κοινό ονομάστηκε (από τον Φιλοποίμενα Φίνο αρχικά) Εθνική Σταρ της Ελλάδας. Η Αλίκη δεν παρίστανε τη σταρ, ήταν! Παρόλα αυτά, μια μερίδα της κριτικής διατύπωσε αρκετές επιφυλάξεις, όχι τόσο για το ταλέντο της και τον επαγγελματισμό της, όσο για τους μανιερισμούς και τα στερεότυπα που εισήγαγε στον χώρο του θεάματος.

Η ίδια είχε πει: ”Ήμουν αληθινή και όχι δήθεν. Δεν είμαι δήθεν σταρ. Είμαι πραγματική σταρ. Δεν είμαι δήθεν ταλαντούχα. Είμαι πραγματικά ταλαντούχα. Δεν έχω κάνει δήθεν αποτυχίες. Έχω κάνει μεγάλες αποτυχίες. Δεν έχω κάνει δήθεν επιτυχίες. Έχω κάνει τα μεγαλύτερα ρεκόρ!”

Η φήμη της είχε ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο με την συμμετοχή της στην ταινία “Μανταλένα” του 1960, η οποία εκπροσώπησε την Ελλάδα στο φεστιβάλ Καννών. Η συγκεκριμένη ερμηνεία, μάλιστα, της χάρισε το 1ο Bραβείο Eρμηνείας στο Kινηματογραφικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Η σημαντική εμπορική κάμψη που σημείωσε από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο ελληνικός κινηματογράφος, ώθησε τη Αλίκη ν’ ασχοληθεί σχεδόν αποκλειστικά με το θέατρο. Το 1975 έφερε στην Ελλάδα τα μιούζικαλ, με το έργο του Νιλ Σάιμον “Καμπίρια”. Ανέβασε επίσης με μεγάλη επιτυχία και άλλα έργα αυτού είδους, όπως το “Καμπαρέ”, τη “Τζούλια” και την “Εβίτα”.

Σύντροφός της υπήρξε αρχικά, ο Μάριος Πλωρίτης, ώσπου το 1959 συναντάει στα κινηματογραφικά πλατώ της ταινίας “Αστέρω” τον παλιό της συμφοιτητή στη δραματική σχολή, Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Οι δυο τους, παρόλο που η σχέση τους ήταν μία διαρκής κόντρα, παντρεύτηκαν στις 18 Ιανουαρίου 1965 και στις 4 Ιουνίου 1969 ήρθε στη ζωή ο γιος τους, Γιάννης. Στις 5 Ιουλίου 1975, οι δύο ηθοποιοί πήραν διαζύγιο, αλλά μέχρι τότε είχαν πρωταγωνιστήσει σε πολλά κινηματογραφικά και θεατρικά έργα, από τα πιο εμπορικά και πετυχημένα στην ιστορία του ελληνικού θεάματος.

Το 1980 η Αλίκη αποφασίζει να ξαναπαντρευτεί. Αυτή τη φορά στο πλευρό της στην εκκλησία θα είναι ο Κύπριος επιχειρηματίας Γιώργος Ηλιάδης. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο γάμος τους έμεινε μυστικός για πολλά χρόνια μετά τη λήξη του! Στη συνέχεια, νέο κεφάλαιο στη ζωή της άνοιξε ο Βλάσης Μπονάτσος, ενώ τελευταίος σύντροφος της ζωής της για μια δεκαετία (1986 – 1996) ήταν ο ηθοποιός Κώστας Σπυρόπουλος. Η Αλίκη όμως, τόνιζε πάντα: “O άντρας της ζωής μου είμαι εγώ!”.

Η τελευταία της παράσταση -μιούζικαλ για την ακρίβεια- ανέβηκε το 1996 και ήταν “Η μελωδία της ευτυχίας”. Λίγο χρονικό διάστημα μετά, όλη η Ελλάδα θρηνούσε για το Αλικάκι της! Μέχρι σήμερα όμως, η Αλίκη, η εθνική σταρ της Ελλάδας, παραμένει ανεξίτηλη στη μνήμη και τις καρδιές μας!