Πριν λίγες μέρες μια ανάρτηση του Νίκου Μίχα σχετικά με το εμβόλιο του κορονοϊού είχε δημιουργήσει έντονες αντιδράσεις που τον έκαναν να “κατεβάσει” την ανάρτησή του. Ο γιατρός αλλά και τραγουδιστής είχε γράψει τότε :
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Καλημέρα και καλό μήνα! Μια ερώτηση θα ήθελα να κάνω, αλλά θα ξεκινήσω λέγοντας πως ένα εμβόλιο για να κριθεί ασφαλές στο να χορηγηθεί στην κοινότητα, χρειάζεται τουλάχιστον 10 χρόνια δοκιμών και αυστηρών ελέγχων. Λοιπόν… Πείτε ότι βγαίνει το εμβόλιο… Και σας πούνε πως είναι αναγκαστικό αλλιώς έχει φύλακα, πώς θα αντιδράσετε; Εγώ που είμαι ιατρός να ξέρετε πως θα αναγκαστώ να μείνω σε σπηλιά που να έχει και έξοδο πίσω πόρτας, ώστε να μπορώ να δραπετεύσω σε περίπτωση ανάγκης!».
Ωστόσο σήμερα ο Νίκος Μίχας επιστρέφει στη μουσική μετά από 5 χρόνια, με νέο τραγούδι! Την μουσική την οποία εγώ ποτέ δεν άφησα”λέει. Μαζί με τον τραγούδι του ο Νίκος Μίχας έγραψε και μια επιστολή για όσα νιώθει και όσα έγιναν τις προηγούμενες μέρες
Αυτές τις μέρες λόγω κάποιας ανάρτησής μου στα social media σχετικά με την πανδημία, χαμογελάω με νοσταλγία που διαβάζω σε διάφορα sites για… «εκείνο το αγόρι με τα γαλανά μάτια από το Fame Story που έγινε γιατρός» …
Δυστυχώς δεν είμαι πια αγόρι αλλά είμαι γιατρός του Ε.Σ.Υ., ευγνώμων για οτιδήποτε παραμικρό μπορώ να προσφέρω στους συνανθρώπους μου.
Έστω έναν λόγο παρηγοριάς εκεί που χρειάζεται. Στους ασθενείς ή τους συγγενείς τους.
Είμαι περήφανος σαν ένας μικρός «κρίκος» στην μεγάλη αλυσίδα όλου του νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού της χώρας που ειδικά τώρα δοκιμάζεται στα όρια της ανθρώπινης αντοχής.
Τον σεβασμό μου προς όλους.
Όμως αυτό το αγόρι με τα γαλανά μάτια, παρόλο που έγινε πρόσφατα και πατέρας, εξακολουθεί να ροκάρει ζωντανό μέσα μου. Αlive and kicking με τσιγκλάει, γιατί πάντα θέλει κάτι να μου πει.
Κι έτσι μετά από 5 χρόνια το “άφησα” να ηχογραφήσει αυτό το τραγούδι για να μας πει ό,τι γουστάρει. «Σε ό,τι στην σπάει να κλείνεις το μάτι και ό,τι αξίζει να το αγαπάς»
…Δεν κάνω comeback, δεν έφυγα ποτέ, γιατί η μουσική είναι πάντα μέσα μου. Ζωή κι «ιατρικό» οξυγόνο.
Θυμάμαι με ευγνωμοσύνη εκείνα τα υπέροχα νεανικά μας χρόνια στο Fame Story με όλα τα παιδιά. Ειδικά μετά το «παιχνίδι», όταν βγήκαμε οn tour σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Που ανεβαίναμε στην σκηνή για ένα ξέφρενο πάρτι, ροκάραμε και γλεντάγαμε με χιλιάδες συνομήλικά μας παιδιά στις κερκίδες.
Να ανάβουν φωτιές. Ή αλλιώς… “Δωσ’ μου αναπτήρα να βάλω φωτιά στην βολίδα απ’ την κερκίδα εγώ αρχηγός των τρελών”.
Εύχομαι υγεία, κουράγιο και δύναμη σε όλους. Να αγαπάμε τους ανθρώπους γύρω μας και να ακούμε πολλή μουσική που εξημερώνει τα ήθη, κατευνάζει τα πάθη κι ενεργοποιεί με ωραία συναισθήματα τον νου μας.
Καλή ακρόαση!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ