Α. Γαλανού: Η συγγραφέας του βιβλίου “Τότε που τραγουδούσαν οι θεοί” αποκαλύπτεται στο TLIFE

Μπορούν οι κοινωνικές και ταξικές διαφορές να κρατήσουν χωριστά ένα ερωτευμένο ζευγάρι; Μπορεί ο περίγυρός μας, να μας εμποδίσει να ζήσουμε το όνειρό και να γνωρίσουμε την αγάπη; Αυτά και πολλά άλλα τέτοια ερωτήματα έρχεται να απαντήσει μέσα από το νέο της βιβλίο “Τότε που τραγουδούσαν οι θεοί” η βραβευμένη συγγραφέας Άννα Γαλανού.

Γεννημένη στην Κρήτη και έχοντας στις συγγραφικές “αποσκευές” της άλλα τρία μυθιστορήματα (Αντιμέτωποι με το χθες, Το παράπονό μου μια κραυγή, Οι τρεις φωτιές) , η γνωστή συγγραφέας επιστρέφει με ένα δυνατό μυθιστόρημα γεμάτο πάθος, έρωτα και πολλά διλήμματα. Το νέο της βιβλίο με τίτλο “Τότε που τραγουδούσαν οι θεοί” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Διόπτρα” και η κεντρική παρουσίαση του θα γίνει στα Public του Συντάγματος την Τρίτη 8 Απριλίου.

Το TLIFE μίλησε με την συγγραφέα και έμαθε όλες τις κρυφές πτυχές του εαυτού της…

Θέλω κατ’ αρχήν να ευχαριστήσω τον εκδοτικό μου οίκο τη Διόπτρα για την υποστήριξη που μου παρέχει. Το αίσθημα της ασφάλειας, ότι υπάρχουν δηλαδή άνθρωποι πίσω σου που σε εμπιστεύονται και σε στηρίζουν, είναι πολύ σημαντικό για κάθε συγγραφέα.

Η κεντρική παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει στα Public του Συντάγματος τη Τρίτη 8 Απριλίου στις 8 το βράδυ. Το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα σταθμό για μένα, γιατί υλοποιείται η επιθυμία που είχα ανέκαθεν να αναφερθώ στο πρόβλημα που δημιουργούσαν και δυστυχώς δημιουργούν ακόμα, οι ταξικές και κοινωνικές διαφορές ανάμεσα στις σχέσεις των ανθρώπων και που πολλές φορές φθάνουν μέχρι τα όρια του ρατσισμού.

Δυο ζευγάρια είναι οι κεντρικοί ήρωες του βιβλίου. Ένα σύγχρονο, κι ένα άλλο με διαφορά σχεδόν τέσσερεις δεκαετίες. Και τα δυο ζευγάρια έχουν σχεδόν τα ίδια κοινά χαρακτηριστικά. Ζουν ένα μεγάλο έρωτα με έντονο πάθος και μια απίστευτη αγάπη. Μοναδικά συναισθήματα που θα ήταν ιδανικά αν δεν υπήρχαν ταξικές και κοινωνικές διαφορές.

Οι ήρωες βρίσκονται σε αδιέξοδο, ο περίγυρος τους είναι εχθρικός, απειλητικός, κάποιες φορές πισωγυρνούν αναποφάσιστοι, όμως ξέρουν ότι δεν θα μπορέσουν για πολύ να ζήσουν χώρια ο ένας από τον άλλο.

Το βιβλίο πηγαίνει από το σήμερα στο χθες αφηγούμενο μια ιστορία που απογυμνώνει τη ψευτιά, την υποκρισία και τον δηθενισμό που ταλανίζει πολλές φορές τις σχέσεις με τον υποτιθέμενο καθωσπρεπισμό του.

Με απασχολούν πολύ τα κοινωνικά θέματα… και δεν είναι λίγα. Έτσι λοιπόν η αφετηρία του κάθε βιβλίου μου είναι κάτι που με αφυπνίζει. Αφού λοιπόν βρίσκω το θέμα που θέλω να γράψω, σχεδιάζω την ιστορία στο μυαλό μου. Έμπνευση μου αποτελούν οι άνθρωποι, τυχαίοι συνήθως. Παρατηρώ πολύ τις χειρονομίες τους, τα χαμόγελα τους, τον τρόπο που εκφράζονται, τις σιωπές τους. Καμιά φορά για να ξεκινήσω το βιβλίο αφορμή μπορεί να είναι ένα γεγονός ή μια εικόνα που συνθέτει όλα όσα σκέφτομαι. Τότε βρίσκω την αρχή της κάθε ιστορίας μου.

Μα ασφαλώς και συμβαίνει. Πάντα υπάρχει ένας περίγυρος στον καθένα μας που συνήθως κριτικάρει εκ του ασφαλούς και οι καλές κουβέντες περισσεύουν τις περισσότερες φορές! Όλοι το γνωρίζουμε αυτό και συνήθως αμυνόμαστε επιτιθέμενοι. Δεν είναι σωστό. Χρειάζεται αγώνας και διάρκεια σε ό,τι κάνουμε για να επιβληθούμε στο τέλος. Αυτό δεν το πετυχαίνουμε παρά μόνο αν μένουμε σταθεροί στις θέσεις, στα συναισθήματα και στις απόψεις μας.

Γεννήθηκα στη Κρήτη, η μητέρα μου είναι Κρητικιά και ο πατέρας μου κατάγεται από την Ανατολική Ρωμυλία. Από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη! Στο ενδιάμεσο είναι όλη η χώρα. Έτσι νιώθω, όπου κι αν πηγαίνω με αγκαλιάζουν οι άνθρωποι, μου χαμογελούν και αισθάνομαι όπως όταν πάω στο σπίτι μας στο νησί.

Για τους φίλους μου στη Κρήτη, έχω ένα μόνο να πω. Είναι σαν να μην έφυγα ποτέ. Κάθε φορά που πηγαίνω συνεχίζουμε τη κουβέντα από κει που είχε μείνει λίγους μήνες πριν. Συνήθως δεν μιλάμε για τη συγγραφέα Άννα Γαλανού, αλλά για την “Αννούλα τους” που τους έλειψε, όπως και σε μένα άλλωστε. Είναι πάρα πολύ συγκινητικό αυτό.

Στην Ε΄ Δημοτικού, προς το τέλος της χρονιάς, ο δάσκαλος μας έβαλε να γράψουμε μια έκθεση για το πώς ήταν ο χρόνος αυτός. Εγώ αντί για έκθεση, έγραψα μικρά κωμικά σκετσάκια σατιρίζοντας τους συμμαθητές μου. Δηλ. με λίγα λόγια τα κουσούρια τους περιέγραφα, μη εξαιρουμένου ασφαλώς και του εαυτού μου. Το σκετς αυτό παίχτηκε από τους ίδιους τους μαθητές στο τέλος της χρονιάς και εγώ από τότε άρχισα να γράφω. Δεν σταμάτησα ποτέ. Όλα αυτά τα χρόνια τις μεγάλες σιωπές που περνούσα τις έκανα διηγήματα, περιγραφές, μικρά ερωτικά ποιήματα και πολλά άλλα…

Έχω σταματήσει εδώ και πολύ καιρό να εργάζομαι στο χώρο της διαφήμισης. Δούλεψα πολλά χρόνια και κάποια στιγμή αποφάσισα να βγάλω από το συρτάρι τις σκέψεις μου και να τις κάνω βιβλία. Δεν θα μπορούσα να συνδυάσω ποτέ την επαγγελματική μου δραστηριότητα, που ήταν αρκετά έντονη, με τη συγγραφή. Είναι δυο τελείως διαφορετικά πράγματα. Ένα βιβλίο θέλει το ντάντεμα του, το κανάκεμα και τη θλίψη του. Τα δυο αυτά πράγματα δεν είναι καθόλου συμβατά.

Ναι κάτι υπάρχει και το βασικό η έμπνευση δηλαδή, δεν είναι από τα πράγματα που μου λείπουν. Ο Θεός είναι πολύ καλός μαζί μου σ’ αυτό τον τομέα. Δουλεύω κάτι, όμως χρειάζεται αρκετό ψάξιμο. Αμέσως μετά τη περιοδεία μου, ελπίζω να έχω το χρόνο να αφοσιωθώ τελείως εκεί.

Ήμουν περιοδεία στη Θράκη και επισκέφτηκα επίσης τη Δράμα και την Καβάλα. Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο κόσμο που ήρθε στις παρουσιάσεις και υπογραφές του βιβλίου μου, ευχαριστώ για τις αγκαλιές, τη ζεστασιά και την αγάπη τους. Νιώθω άλλος άνθρωπος μετά από αυτή την επαφή με τους φίλους και αναγνώστες μου.

Επόμενοι σταθμοί μου είναι Αθήνα, όπου εκτός από την Κεντρική παρουσίαση έχω επίσης και πολλές προσκλήσεις από βιβλιοπωλεία και πολυκαταστήματα, Θεσσαλονίκη, Λέρος – εκεί έγραψα ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου – Ρόδος, Λάρισα, Πάτρα και φυσικά Κρήτη. Επίσης υπάρχουν πολλές ακόμα προσκλήσεις, όμως αναφέρω αυτές που ήδη έχουν κλείσει.