Α. Ηλιάδη: Αν νιώσω πως θέλω να είμαι μ’ έναν άνθρωπο for ever and ever, τότε θα παντρευτώ!

”Αισθάνομαι πως θέλω να βγάλω την ψυχή μου και να του τη δώσω. Βλέπω αυτό το δώρο Θεού, που το πλάσαμε εγώ κι ο μπαμπάς του και σκέφτομαι πως από μόνο του αυτό είναι ένα θάυμα”, εξομολογείται η γοητευτική μαμά, Αγγελική Ηλιάδη για τον Μπαμπίνο της! Η γνωστή τραγουδίστρια φωτογραφίζεται για το Down Town και αναφέρει σχετικά με τη σχέση που έχει με τον γιο της:

”Ο μικρός είναι πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα. Πάντα συζητάω μαζί του για οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή μου. Βλέπω και φιλτράρω πάρα πολύ καλά τις αντιδράσεις του και αναλόγως προχωράω… Εννοείται ότι θα έπαιρνα την άδειά του για να παντρευτώ. Έχει τύχει μπροστά στον Μπάμπη να ‘ερθει κάποιος και να μου πει: ”Θέλω να βγούμε για φαγητό.” κι εγώ του απάντησα: ”Αν δεν με αφήσει ο γιος μου, δεν μπορώ να βγω μαζί σου, λυπάμαι”. Ο γιος μου δεν με άφησε και δεν βγήκα. (γέλια)”

Ένα δεύτερο παιδάκι…
”Δεν φοβάμαι μήπως σπάσει αυτή η μαγική σχέση που έχω με τον Μπάμπη αν έρθει ένα ακόμα παιδάκι. Το έχω συζητήσει μαζί του και θα το ήθελε κι εκείνος πάρα πολύ να αποκτήσει αδερφάκι. Ο Μπάμπης βέβαια είναι ήδη 6 ετών και προς το παρόν δεν το βλέπω να κάνω άλλο παιδί, οπότε όταν το αποφασίσω, εκείνος θα είναι ήδη αρκετά μεγάλος.”

Στο νέο κι αγαπημένο της τραγούδι ”Όνειρα γλυκά” ο γιος της τραγουδάει την εισαγωγή…

”Η απόφαση ήταν ουσιαστικά δική του! Είχα κάνει το ντέμο στο στούντιο και το είχα πάρει στο αυτοκίνητο να το ακούω συνέχεια. Σε μια βόλτα μας με το αυτοκίνητο του το έβαλα και του είπα ”άκου μωρό μου, αυτό το τραγούδι είναι για σένα”. Επειδή όμως κάποια στιγμή οι στίχοι λένε ”όσο μεγαλώσουν τα φτερά σου, κολύμπα μακριά σε μέρη μαγικά”, ενοχλήθηκε. ”Τι εννοείς μαμά, όταν μεγαλώσω θέλεις να φύγω μακριά από εσένα;” με ρώτησε.

Του απάντησα ”όχι καρδιά μου, δεν εννοώ αυτό” και του εξήγησα πως απλά θέλω κάποια στιγμή να στηριχτεί στις δικές του δυνάμεις. Ξαπλώνω λοιπόν, ένα μεσημέρι -δεν με είχε πάρει ο ύπνος ακόμη- και έρχεται εκείνος στην πόρτα και αρχίζει να τραγουδάει όλο το κομμάτι από την αρχή μέχρι το τέλος. Ήρθε κοντά μου λες και ήθελε να με νανουρίσει και μου χάιδευε τα μαλλιά. Εκείνη τη στιγμή λοιπόν, πήρα το τηλέφωνό μου και τον ηχογράφησα και αυτό το κομμάτι το έβαλα στο CD.”

Ένας ακόμη γάμος…
”Αν και έτυχε να πάω σε αρκετούς γάμους τελευταία, ο γάμος απλά ως θεσμός δεν με ενδιαφέρει. (γέλια) Είναι μια όμορφη στιγμή για ένα ζευγάρι, αλλά για μένα αυτό που έχει σημασία στο γάμο, είναι το ότι ορκίζεσαι ενώπιον του Θεού πως θα αγαπάς έναν άνθρωπο για πάντα. Ότι θα είστε ο ένας για τον άλλο και πως θα προσωράτε μαζί σε όλα. Αυτή είναι η ουσία του γάμου για μένα και όχι να κάνω μια τελετή μόνο και μόνο για να πω ότι παντρεύτηκα. Γάμος είναι όρκος στο Θεό. Αν νιώσω πως θέλω να είμαι με έναν άνθρωπο for ever and ever, τότε θα τον κάνω… Είναι νωρίς ακόμη. Άλλωστε είμαι αρκετά αυστηρή στις αποφάσεις που παίρνω.”

Η τελευταία φορά που ταξίδεψε πίσω στον χρόνο…
”Την περασμένη Δευτέρα. Βρισκόμουν στην Τζια, ήτα περίπου τέτοια ώρα (σ.σ. άρχιζε να νυχτώνει) σε ένα πολύ όμορφο ξενοδοχείο πάνω στο βουνό -δεν ήμουν μόνη (χαμογελάει)- ήμουν με τον σύντροφό μου, κοιτούσαμε τη θάλασσα και μέσα μου σκεφτόμουν το πώς ξεκίνησε η σχέση μας με τον Κώστα (σ.σ. Μηλιωτάκη)… Έφερα στο μυαλό μου το πώς γνωριστήκαμε πριν από πολλά χρόνια, τη συνεργασία μας, τη φιλική σχέση που αναπτύχθηκε, έφερα στο μυαλό μου όλη αυτή τη διαδρομή και το πώς καταλήξαμε τελικά μαζί.”

Οι δυσκολίες που πέρασε, η εσωτερική της ισορροπία και οι ενοχές…

”Δεν είμαι εύκολος άνθρωπος. Αισθάνομαι όμως, πιο πολύ ισορροπημένη καιγια μένα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο η ισορροπία… Θα ήταν αχαριστία από μέρους μου να μην αναγνωρίσω τους ανθρώπους που είχα δίπλα μου. Είχα οπλύ σημαντικούς ανθρώπους πλάι μου, που μου προσέφεραν μεγάλη βοήθεια. Από κει και πέρα νιώθω ότι για να κάνεις το βήμα, πρέπει μέσα σου να το πάρεις απόφαση και να πεις ”Πάμε παρακάτω”. Να πεις ”Βγαίνουμε έξω, βγαίνουμε στο φως, τα αφήνουμε πίσω μας – δεν τα ξεχνάμε, αλλά τ’ αφήνουμε πίσω μας γιατί πρέπει να αναπνεύσουμε ξανά, να δούμε τον ήλιο… Πρέπει να ζήσουμε…”.

Δεν ασιθάνθηκα ενοχές. Είμαι ένας άνθρωπος που υπολογίζω τον κόσμο πολύ, υπολογίζω τη γνώμη του, δείχνω όμως, αυτό που είμαι – τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Και ο κόσμος το αντιλαμβάνεται αυτό και το σέβεται. Εγώ απλά ζω. Και η ζωή, όσο δύσκολη κι αν είναι, όσες αναποδιές κι αν σου επιφυλάσσει, δεν παύει να είναι όμορφη. Περνάς από διάφορα στάδια, ωριμάζεις πιο πολύ…”

Διάβασε περισσότερα στο ”Down Town” που κυκλοφορεί!