Α. Βίσση στην Κένυα δίπλα στα παιδιά!

Η Άννα Βίσση, αρχές του Μάρτη, πραγματοποίησε ένα ταξίδι στην μακρινή Κένυα, με σκοπό να επισκεφθεί το Ίδρυμα Σοφία για τα Παιδιά και να βοηθήσει όπως μπορεί τα παιδιά που φιλοξενούνται εκεί. Στο ίδιο ταξίδι επισκέφτηκε και τις φυλακές ανηλίκων της χώρας!

Όταν η Άννα πληροφορήθηκε για το Ίδρυμα

”Έμαθα για το Ίδρυμα από την Ελίτα Μιχαηλίδου. Μου εξήγησε ότι γίνονται τρομερές προσπάθειες για να βοηθήσουν χιλιάδες παιδιά στην Κένυα που έχουν ανάγκη και πως πρέπει να κάνω αυτό το ταξίδι ζωής. Ζήτησα να με φέρει σ’ επαφή με τους υπεύθυνους του ιδρύματος και με την Πρόεδρο, την Μαρίνα Σιακόλα. Δεν σου κρύβω ότι ανέρκαθεν είχα μια καχυποψία με τους οργανισμούς… Όταν το έψαξα, όμως, κατάλαβα ότι γίνεται δουλειά. Το ταξίδι, λοιπόν, αυτό δεν το κάνω με καχυποψία. Το κάνω για να νιώσω, να δω, ν’ ακούσω και με όλες μου τις αισθήσεις να ζήσω κάτι διαφορετικό. Ελπίζω και εύχομαι να ανοίξει ένας καινούριος κύκλος για μένα, όπου θα μπορώ να φανώ περισσότερο χρήσιμη.”

Οι πρώτες τις σκέψεις πριν την επίσκεψη!

”Για να είμαι ειλικρινής, δεν ήξερα τι περίμενα και δεν θέλησα να προδιαθέσω τον εαυτό μου. Εκείνο που είχα στο μυαλό μου, ήταν μια φωτογραφία ενός παιδιού που σε κοιτά. Νόμιζα ότι είναι απορία, αλλά τελικά δεν είναι, με αυτά τα μάτια έτοιμα να ρουφήξουν ζωή, ελπίδα, αγάπη. Αυτή η φωτογραφία έφυγε τώρα από το μυαλό μου, πήγε λίγο πιο πίσω και ήρθαν μπροστά όλες οι αποχρώσεις του γκρι και της γης. Της άμεσης επαφής μαζί της και της βρωμιάς της.”

Η εμπειρία της στις φυλακές ανηλίκων

”Έμαθα για 3 αγόρια. Τον Patrick, τον Harrison και τον Bernard. Έχασαν τη μητέρα τους, ενώ ο πατέρας τους βρίσκεται στη φυλακή. Αυθόρμητα ήθελα αυτό το πράγμα να τ’ αλλάξω. Τρία αδέλφια, που δεν μπήκαν καν στην εφηβεία, βρίσκονται στη φυλακή χωρίς να φταίνε σε τίποτα. Είπα στην Μαρίνα ότι ήθελα ν’ αναλάβω τα έξοδά τους. Κι ενώ χθες ήταν στη φυλακή, σήμερα θα βρεθούν στο ορφανοτροφείο, θα έχουν μια στέγη πάνω από τα κεφαλάκια τους, θα έχουν κάτι να φάνε, θα πάνε σχολείο, θα έχουν ένα μέλλον. Είναι τόσο απλό να βοηθήσεις… ”

”Την ώρα που ζεις αυτή την εμπειρία, είσαι μουδιασμένος. Έπιασα τον εαυτό μου να μην αντιδρά, αλλά να κλαίω μέσα μου.”

”Θέλω να αρχίσω να γίνομαι χρήσιμη και να προσκαλέσω όσο περισσότερους φίλους μπορώ, για να βοηθήσουμε να καλυτερεύσει αυτή η κατάσταση… Είναι σοκαριστικό και συγκλονιστικό το ότι με 20 € το μήνα, μπορεί ένα μωρό να ζήσει, να φάει και να πάει σχολείο. Να υπάρξει και να επιβιώσει.”

Διάβασε περισσότερα στο ”Down Town” που κυκλοφορεί!