Αφροδίτη Λιάντου: Η κόρη της Εβελίνας Παπούλια μιλά για τη νέα ζωή της στο Λονδίνο και αποκαλύπτει το μεγάλο όνειρό της!

Η Αφροδίτη Λιάντου είναι η κόρη της Εβελίνας Παπούλια και του Γιώργου Λιάντου. Η 20χρονη κοπέλα εκτός από ένα πανέμορφο πλάσμα, είναι ιδιαίτερα ταλαντούχα στη μουσική και αυτός είναι ο λόγος που άφησε, πριν από δύο χρόνια, την Ελλάδα για να πάει στο Λονδίνο και να ακολουθήσει ανάλογες σπουδές.

Πρόσφατα, μάλιστα, παρουσίασε το πρώτο της τραγούδι με τίτλο «Why», το οποίο θα ζήλευαν και ονόματα της διεθνούς μουσικής σκηνής. Το πρώτο δείγμα γραφής της νεαρής καλλιτέχνιδας είναι εξαιρετικό, αφού αναδεικνύει τις φωνητικές της ικανότητες με την ερμηνεία της, ενώ συνοδεύεται από ένα άψογο αισθητικά βίντεο κλιπ.

Η όμορφη Αφροδίτη, που μοιάζει τρελά στην μητέρα της, επισκέπτεται πολύ συχνά την χώρα μας και περνάει χρόνο με τους γονείς της, αλλά και τους αγαπημένους της φίλους, που τόσο της λείπουν όσο βρίσκεται στην αγγλική πρωτεύουσα. Στο τελευταίο ταξίδι που έκανε, λοιπόν, πραγματοποίησε μια πολύ fashion φωτογράφηση για το περιοδικό Glow, ενώ παραχώρησε και μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στη Σόνια Ταλαντινού.

Διάβασε όσα είπε η 20χρονη καλλονή… σε πρώτο πρόσωπο:

Γεννήθηκα τον Φεβρουάριο του 1999 στην Αθήνα.

Μεγάλωσα σε μια καλλιτεχνική οικογένεια, καθώς και οι δυο μου γονείς είναι ηθοποιοί. Επίσης, είναι λάτρεις της μουσικής κι αυτό μ’ έκανε να την αγαπήσω κι εγώ.

Ως παιδί ονειρευόμουν τον εαυτό μου πάνω σε μια σκηνή. Μου αρέσει πολύ το συναίσθημα που έχω όταν τραγουδάω μπροστά σε κόσμο και μοιράζομαι δικά μου βιώματα.

Από μικρή είχα την αίσθηση ότι θα ακολουθούσα το τραγούδι γιατί ήταν κάτι που με βοηθούσε να ξεπερνάω τις δυσκολίες. Μπορεί σαν δουλειά να είναι αγχωτική, αλλά η διαδικασία του να γράψεις ένα κομμάτι ή να παίξεις μπροστά σε κόσμο έχει κάτι το θεραπευτικό.

Η πιο δυνατή ανάμνηση από τα παιδικά μου χρόνια ίσως είναι όταν είχα ανοίξει μια παράσταση χορού τραγουδώντας το κομμάτι “Welcome to burlesque”. Ήταν η πρώτη μου φορά πάνω σε σκηνή με αρκετό κόσμο και μου έχει μείνει αξέχαστο το συναίσθημα που είχα εκείνη τη στιγμή.

Οι γονείς μου πάντοτε με έβαζαν να δοκιμάζω διαφορετικά πράγματα μέχρι να κατασταλάξω στο τι θέλω. Επειδή από μικρή τραγουδούσα, η μητέρα μου, όταν ήμουν 10, με παρότρυνε να δώσω audition στο ωδείο Αθηνών για να μπω στη χορωδία. Εκεί, έμεινα δυο χρόνια και μετά αποφάσισα πως ήθελα ν’ αρχίσω φωνητική. Όσο περνούσαν τα χρόνια έπαιρνα πιο σοβαρά το κομμάτι της μουσικής και κατέληξα πως αυτό το επάγγελμα ήθελα να ακολουθήσω.

Το να μεγαλώνεις με επώνυμους γονείς είναι το ίδιο με το να μεγαλώνεις με γονείς που δεν ασχολούνται με τον χώρο. Είναι μια δουλειά και η μόνη διαφορά είναι πως έχεις παραπάνω έκθεση λόγω των media.

Η πιο καθοριστική απόφαση που πήρα ήταν όταν έφυγα για το Λονδίνο και αποφάσισα να ξεκινήσω από το μηδέν. Ήμουν αρκετά φοβισμένη κι επικρατούσε ένα χάος στο κεφάλι μου, αλλά ευτυχώς προσαρμόστηκα γρήγορα. Τότε κατάλαβα πως όλα είναι στο μυαλό μας, τελικά.

Η πρώτη φορά που ήρθα σ’ επαφή με τη μουσική ήμουν τόσο μικρή, δεν μπορώ να θυμηθώ καν την ηλικία.

Επέλεξα ν’ ασχοληθώ με το τραγούδι γιατί εκτός του ότι μ’ έκανε να ξεχνιέμαι από τα προβλήματά μου, ήταν κάτι που δε βαριόμουν. Είμαι ένας άνθρωπος που βαριέται πολύ εύκολα και η μουσική έχει το καλό ότι εξελίσσεται συνεχώς κι εξελίσσει και σένα.

Οι σπουδές μου στη μουσική μ’ έχουν βοηθήσει να καταλάβω σε μεγαλύτερο βάθος αυτό που κάνω και μ’ έχουν προετοιμάσει για τον ανταγωνισμό που θ’ αντιμετωπίσω.

Τα ακούσματά μου είναι κυρίως η ξένη μουσική. Ακούω όλα τα είδη και δε μου αρέσει να φανατίζομαι μονάχα μ’ ένα.

Το τραγούδι είναι για μένα ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή. Είναι τρόπος έκφρασης και με κάνει να νιώθω καλά με τον εαυτό μου. Δεν είμαι ένας άνθρωπος που εκφράζεται εύκολα και το τραγούδι με βοηθάει να εξωτερικεύω τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου.

Μετακόμισα στο Λονδίνο επειδή είναι ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα μουσικής βιομηχανίας και τα πανεπιστήμια εκεί μπορούν να σου δώσουν τα απαραίτητα εφόδια πάνω στο κομμάτι της μουσικής. Επίσης, ήθελα ν’ αλλάξω παραστάσεις.

Η ζωή μου εκεί είναι αρκετά διαφορετική και οι ταχύτητες γρήγορες, κάτι που μου αρέσει, καθώς η αδράνεια είναι πληκτική.

Αγαπώ το Λονδίνο γιατί έχεις πολλά πράγματα να δεις και καινούριες ευκαιρίες συνεχώς. Επίσης, εκεί μπορείς να είσαι ο εαυτός σου χωρίς να δέχεσαι κριτική και χωρίς οι άνθρωποι να σε κοιτούν από πάνω μέχρι κάτω.

Αυτό που μ’ ενοχλεί εκεί, είναι πως είναι δύσκολο να χτίσεις φιλίες, καθώς οι άνθρωποι είναι αρκετά κλειστοί.

Μια συνηθισμένη μου μέρα είναι να ξυπνήσω, να πάω στη σχολή (σ.σ. σπουδάζω μουσική και σύνθεση), αφού πρώτα περάσω να πάρω καφέ και κρουασάν από το cafe, δίπλα στο πανεπιστήμιο. Αφού τελειώσω με τα μαθήματα, συνήθως παραμένω στη σχολή γιατί μου αρέσει να κάνω πρόβα κι επειδή πάντα βρίσκονται φίλοι τριγύρω, σχεδόν κάθε μέρα καταλήγουμε να παίζουμε μουσική μέχρι το κλείσιμο του πανεπιστημίου και μετά πηγαίνουμε σε μια pub. Έπειτα, γυρνάω στην εστία και βλέπω τους φίλους μου στα διπλανά δωμάτια, μαγειρεύω και κάνω τις δουλειές του σπιτιού. Συνήθως, αργά το βράδυ κάθομαι και γράφω κάποιο κομμάτι.

Επαγγελματικά, βρίσκομαι στη φάση που προσπαθώ σιγά σιγά να δείξω το ποια είμαι στον κόσμο. Πλέον, έχω ξεκινήσει να ηχογραφώ καινούριο υλικό και σύντομα ετοιμάζομαι να βγάλω το πρώτο μου EP.

Μια καριέρα στο εξωτερικό είναι το όνειρό μου και ο μεγαλύτερός μου στόχος. Θα δείξει πώς θα πάει και μακάρι η ζωή να με οδηγήσει εκεί.

Το πρώτο πράγμα που κάνω όταν έρχομαι Ελλάδα είναι να βλέπω την οικογένειά μου και τους φίλους μου κι έπειτα να παραγγέλνουμε σουβλάκια.