Ο Άγης Εμμανουήλ, εκτός από ηθοποιός είναι και υπερμαραθωνοδρόμος εδώ και χρόνια, και έχει ήδη ξεκινήσει την προετοιμασία για ένα ιδιαίτερο πρότζεκτ: το «2421 χλμ για την κλιματική αλλαγή».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Κύριο σώμα της δράσης είναι ένας υπερμαραθώνιος που θα ξεκινήσει από την Αθήνα στις 11/8, θα διασχίσει 7 χώρες της Ευρώπης και θα καταλήξει στη Γλασκώβη την 1η Νοεμβρίου 2021, τη μέρα που θα πραγματοποιηθεί η επόμενη Παγκόσμια διάσκεψη για την κλιματική αλλαγή, η σημαντικότερη ίσως για το μέλλον της ανθρωπότητας. Μία δράση που θα γίνει με την ελάχιστη παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα, για αυτό και η επιλογή του τρεξίματος.
Το TLIFE συναντήθηκε μαζί του και μας μίλησε για όλη αυτή την προσπάθεια και τη δράση χρόνων σε υπεραποστάσεις τονίζοντάς μας πόσο σημαντικό είναι να ευαισθητοποιηθούμε όλοι σε ζητήματα όπως αυτό της κλιματικής αλλαγής.
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να πάρεις την απόφαση να ξεκινήσεις αυτή τη προσπάθεια; Ποιο ήταν το κίνητρό σου;
Το κίνητρο είναι κάτι που πηγάζει από μέσα μας. Είναι μια εσωτερική ανάγκη που έρχεται και κουμπώνει με ένα εξωτερικό ερέθισμα και αυτός ο συνδυασμός δημιουργεί την ιδέα.
Στη δική σου περίπτωση το εξωτερικό ερέθισμα ποιο ήταν;
Να αναφέρω αρχικά ότι αυτή δεν είναι η πρώτη δράση που κάνω. Θα έλεγα ότι έχω μια έμφυτη κοινωνική και οικολογική ευαισθησία. Το 2014 είχα τρέξει “240 χλμ για τον Αιγιαλό”, 7 χρόνια πριν είχα μεταφέρει είδη πρώτης ανάγκης σε πυροσβέστες στις καταστροφικές φωτιές της Πελοποννήσου (2007) και τώρα είχε έρθει η ώρα να ξανακάνω κάτι. Το εξωτερικό ερέθισμα αυτή τη φορά ήταν τα ντοκιμαντέρ του David Attenborough, “A life on our Planet” που περιγράφουν ένα δυστοπικό μέλλον εκτός και αν καταφέρουμε να αξιοποιήσουμε σωστά τις ελάχιστες ευκαιρίες που έχουμε για να σώσουμε την κατάσταση.
Πόσο καιρό προπονείσαι γι΄αυτό;
Μια ζωή θα έλεγα. Υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που ξεκινούν αργά να ασχολούνται με την υπερασπόσταση και κάνουν σπουδαία κατορθώματα. Όλο αυτό όμως κατά τη γνώμη μου χρειάζεται να έχεις μια υποδομή για να το κάνεις. Εγώ ξεκίνησα να τρέχω σε Μαραθώνιους το 1996 αλλά ήδη από το 1980 ήμουν στους στίβους, στο μπάσκετ, στο μπόντι μπίλντινγκ. Είμαι εκ φύσεως αθλητικός τύπος.
Με την υπεραπόσταση “συναντήθηκα” το 2014, όταν έκανα τα “240 χλμ για τον Αιγιαλό”. Έκανα την απόσταση μέσα σε πέντε μέρες Ιούλιο μήνα, με καύσωνα… Από τότε, έχω τρέξει σε 10 υπερμαραθώνιους. Η τελευταία χρονιά όμως, ήταν και η πιο σημαντική γιατί αναβαθμίστηκα. Έτρεξα σε 12 μήνες 4 υπερμαραθώνιους, 2 μαραθώνιους και μέχρι τον Απρίλη που έκανα τη βασική μου προετοιμασία, μέσα σε έναν μήνα, έτρεξα 4 μαραθώνιους (οι τρεις σερί) και πέντε σερί πενηντάρια (το τελευταίο μίση ώρα πιο γρήγορο από τα προηγούμενα 4)!
Η ενασχόλησή σου με τις υπεραποστάσεις να φανταστώ ότι έχει πάει πίσω το κομμάτι της υποκριτικής;
Nαι,η αλήθεια είναι ότι η υποκριτική έχει πάει πίσω. Έχει πάει πίσω γιατί λειτουργώ σαν ένα καλομαθημένο – κακομαθημένο παιδί που είναι εκατομμυριούχο. Βέβαια αυτό έχει και ένα τίμημα γιατί αν και παραμένω παιδί, δεν είμαι εκατομμυριούχος. Ο άνθρωπος όμως είναι ένα προσαρμοστικό ζωό. Για παραδειγμα, επόμενες γενιές θα κληθούν να προσαρμοστούν σε μια πολλή δύσκολη πραγματικότητα.
Αντιστοίχως και εγώ προσαρμόστηκα για να μπορέσω να κάνω αυτά που θέλω, αυτοβούλως όμως. Δεν έχω κάνει οικογένεια, η δουλειά μου έχει πάει πίσω… Έχω αφοσιωθεί πλέον στις υπεραποστάσεις για ένα σκοπό όμως και είναι κάτι που με γεμίζει πολύ περισσότερο από το θέατρο. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Μετά την δράση σου για τον Αιγιαλό, πόσο άλλαξε η ζωή σου;
Ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία η οποία συνδυάστηκε με ένα γενικότερο κλίμα της εποχής που κάπως με ηρωοποίησε. Αυτό από μόνο του είναι κάτι που σε “τρέφει”, γιατί σε όλους μας αρέσει να είναι οι άλλοι καλοί μαζί μας και να μας θαυμάζουν. Ωστόσο ο σκοπός αυτού του άθλου για εμένα ήταν πολύ πιο σημαντικός από όλο το υπόλοιπο, το υλιστικό κομμάτι, δηλαδη. Όλο αυτό είχε να κάνει με την προστασία του Αιγιαλού, με τη φύση. Οι καταστάσεις οι ψυχοσωματικές που μπαίνεις όταν βάζεις τον εαυτό σου σε μια τέτοια διαδικασία, είναι πρωτόγνωρες.
Αυτή η εμπειρία είναι συγκλονιστική, είναι κάτι το υπερβατικό, ολοκληρωτικό και απόλυτο που σαφέστατα το προτιμάς από τις προηγούμενες εμπειρίες σου. Για να το γειώσω λίγο είναι καθαρά ορμονικό …Είναι φοβερό να τρέχεις 24 ώρες μόνος σου σε ένα βουνό. Όταν σκέφτεσαι τι πρόκειται να κάνεις φοβάσαι. Όπως και τώρα φοβάμαι όταν σκέφτομαι αυτό που πάω να κάνω. Όταν όμως ξεκινά γίνεσαι ένα με τη φύση και εκεί συνειδητοποιείς και τις πραγματικές διαστάσεις σου ως δίποδο…
Φτάνεις στα όριά σου,”πεθαίνεις” και μετά από λίγο “ανασταίνεσαι”, αποκαλύπτονται άλλες δυνάμεις που σε πάνε παρακάτω. Αυτό είναι ένα μεγάλο σχολείο για τη ζωή και φυσικά και για την Τέχνη. Στις παραστάσεις κλασικών θεατρικών έργων οι ήρωες που είναι εκτός ορίων – όπως κάθε άνθρωπος στις μεγάλες του στιγμές- παίρνουν σάρκα και οστά από μία γενική θεώρηση των πραγμάτων που δύσκολα ξεφεύγει από την πάρα πολύ ενοχλητική και βασανιστική για μένα πολιτική κορεκτίλα και τον ορθολογισμο.
Αυτό που ετοιμάζεσαι να κάνεις τώρα όμως δε συγκρίνεται. Είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο.
Για εκείνους που τρέχουν σε υπερασποστάσεις δεν φαίνεται τόσο τρελό. Είναι κάτι που το δουλεύεις μέσα στα χρόνια, είναι αυτό που λέμε “θερίζεις ό,τι έσπειρες”. Είναι κάτι μεγάλο αλλά σκεφτείται ότι η Γαλλίδα Marie Leautie θα κάνει τον γύρο του κόσμου σε δυο χρόνια. Θα τρέξει 26χιλ. χλμ. Ξεκίνησε από την Πορτογαλία, θα περάσει Ασία, Αυστραλία, Αμερική, Νότια Αμερική… Είναι ασύλληπτο τι μπορεί να καταφέρει το ανθρώπινο σώμα και ό,τι άλλο υπάρχει μέσα του. Το σώμα προσαρμόζεται. Προσωπικά δεν πάω να σπάσω κάποιο ρεκόρ. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να βγαίνουν τα ημερήσια χιλιόμετρα (περίπου 40) όσο πιο ανώδυνα γίνεται.
Πόσες ώρες περίπου την ημέρα προπονείσαι;
Εξαρτάται. Υπάρχουν δυο τρία μοντέλα που μπορείς να ακολουθήσεις. Εγώ το Μάρτη το “τερμάτισα” γιατί έκανα αρκετές μέρες συνεχόμενα σχεδόν έξι ώρες τη μέρα προπόνηση. Αυτή την περίοδο, επειδή δυστυχώς δεν υπάρχει η δυνατότητα να κάνει κάποιος την παραγωγή ώστε να ασχολούμαι μόνο με την προπόνηση, αναγκάζομαι να “τρέχω” την οργάνωση.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι προπονήσεις μου να είναι μέρα παρά μέρα γύρω στα 10-15χλμ και είναι διαδρομές πολλές φορές που κάνω μέσα στην πόλη για να πάω σε δουλειές. Επίκειται και η “Ρένα” η παράσταση που θα επαναλάβουμε στο νέο θέατρο στο Φάληρο, στην οποία παρόλο που μου αρέσει πολύ που συμμετέχω, είναι απολύτως ακατάλληλο αυτή την περίοδο, αλλά…
Με όλα τα προβλήματα ανεύρεσης πόρων που αντιμετωπίζεις, υπήρξε ποτέ η σκέψη να τα παρατήσεις;
Ναι. Πριν μερικές μέρες μου γεννήθηκε μια τέτοια σκέψη. Τον τελευταίο μήνα – τις τελευταίες δυο μέρες αυτό σταμάτησε – ξυπνούσα κάθε μέρα και έλεγα, “τι κάνω;”…Δε θα το παρατήσω όμως. Θα ξεκινήσω σίγουρα, το σημαντικό είναι να καταφέρω να φτάσω. Από εκεί που σκεφτόμουν ένα πλήρωμα πέντε ανθρώπων, τώρα μάλλον οδηγούμαστε στο σενάριο να τρέξω μόνος μου με ένα καρότσι.
Δε θα πρέπει να υπάρχει και κάποιος γιατρός μαζί σου;
Χρειάζεται σίγουρα ένας φυσιοθεραπευτής. Και είναι κρίμα που όλο αυτό δε θα κινηματογραφηθεί. Πρόκειται για μία ακόμα ήττα της ελληνικής κοινωνίας. Όπως είπα όμως είμαστε πολύ προσαρμοστικά όντα. Ξέρω ότι όταν μπω στη διαδικασία, στο δρόμο, ο φόβος θα εξατμιστεί και το ταξίδι θα γίνει πολύ ευχάριστα επώδυνο και υπερβατικό.
Το μήνυμα που θες να περάσεις μέσα από όλο αυτό ποιο είναι;
Δεν είναι το θέμα το περιβάλλον. Το περιβάλλον και ο πλανήτης δε μας έχουν ανάγκη. Μετά από κάποια χρόνια θα αναγεννηθούν, μπορούν να συνεχίσουν και χωρίς τους ανθρώπους. Έχω καταλήξει πολύ νωρίς ότι δεν το κάνω για το περιβάλλον και τον πλανήτη αλλά γιατί πιστεύω ότι αυτό είναι το σωστό. Πρέπει όλοι μας και εγώ ακόμη παραπάνω να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας.
Δε γίνεται με τον εγωισμό, την αλαζονεία, την ιδιοτέλεια, την επιθετικότητα της ζούγκλας από όπου προερχόμαστε να συνεχίσουμε. Ο άνθρωπος δεν έχει μέλλον σε αυτόν τον πλανήτη και για να μπορέσει να μεταναστεύσει σε κάποιον άλλο και να επιβιώσει, θα πρέπει να μονιάσει, αυτό υποστηρίζει ο Χόκινγκ. Η Γκρέτα Τούμπεργκ λέει ότι θα πρέπει να λειτουργήσουμε σαν να έχει πάρει φωτιά το σπίτι μας. Προτείνω να δουν όλοι τα ντοκιμαντέρ “A life on our planet”. Και μετά το “Breaking Boundaries”. Οι επιστήμονες εκεί,λένε, πως αν ακολουθήσουμε όλα αυτά που συνιστούν, ίσως σωθούμε.
Όμως έχουν συνυπολογίσει ένα τυχαίο γεγονός όπως το να καεί ο Αμαζόνιος που αυτομάτως θα ακυρώσει ότι μπορεί να καταφέρουμε τα επόμενα χρόνια; “Τρελαίνομαι” όσο ο κόσμος δεν ξεσηκώνεται. Η Γκρέτα σε μια από τις ομιλίες της λέει, “εγώ είμαι στο φάσμα του αυτισμού αλλά βλέποντας τη μη αντίδρασή σας θεωρώ πως μάλλον εσείς είστε οι αυτιστικοί “. Χαριτολογώντας οι φίλοι με αποκαλούν τρελό κι εγώ ανταπαντώ…”Εγώ είμαι ο τρελός;”
Εσένα υπήρξαν άνθρωποι που να προσπάθησαν να σε αποτρέψουν από αυτή την προσπάθεια;
Ναι υπήρξε ένας μόνο άνθρωπος που προσπάθησε να με αποτρέψει γιατί δεν ήθελε να αναλάβει την ευθύνη να με βοηθήσει. Κανείς όμως δεν προσπάθησε να με αποτρέψει για το καλό μου. Έχω δώσει διαπιστευτήρια αξιοπιστίας και αγαπάω τη ζωή μου. Οι άνθρωποί μου ξέρουν ότι αν κάτι κλειδώσει στο κεφάλι μου κάτι δεν θα μου αλλάξει κανείς γνώμη.όλοι περιμένουν πως θα φτάσω στη Γλασκώβη. Η πλευρά μου που βλέπει ρεαλιστικά τα πράγματα λέει πως με αυτές τις συνθήκες θα πρόκειται για θαύμα. Και θα ήταν το μόνο θαύμα που θα πίστευα αν μου το περιέγραφαν.
Πότε θα ξεκινήσεις;
Ξεκινάω 11 Αυγούστου για να φτάσω 1η Νοέμβρη ώστε να είμαι εκεί στην διάσκεψη. Είναι 80 μέρες. ‘Εχω υπολογίσει να τρέξω 60 με 65 μέρες. Έχω βάλει κάποια ρεπό και κάποιες μέρες ασφάλειας για κάθε ενδεχόμενο.
Η διαδρομή που θα ακολουθήσεις ποια είναι;
Αρχικά ήταν να τρέξω 3,8χιλ χλμ και να χρησιμοποιήσω πλοίο μόνο στη Μάγχη ξεκινώντας από την 1η Ιουλίου και διασχίζοντας τα Βαλκάνια… Αλλά για πιο ρεαλιστικούς λόγους, θα φύγω από Αθήνα, θα πάω Πάτρα να πάρω πλοίο για Βενετία, τρέχω τη Βόρεια Ιταλία (Μιλάνο, Τορίνο), μπαίνω Γαλλία (Λυών, Παρίσι), μετά Βέλγιο (Βρυξέλλες),Ολλανδία (Ρότερνταμ) κι από εκεί στη Βρετανία με πλοίο. Θα φτάσω στο Χαλ θα τρέξω Λυντς , Μάντσεστερ, Λίβερπουλ και θα μπω στην τελική ευθεία για Γλασκώβη.
Ο κόσμος πως μπορεί να βοηθήσει σε αυτή σου την προσπάθεια;
Στο Instagram μου υπάρχει στις πληροφορίες μου η ηλεκτρονική διέυθυνση που μπορεί όποιος έχει τη διάθεση και το περίσσευμα να μπει και να καταθέσει ένα ποσό από 5 ευρώ, με τη συμφωνία ομως πως το κάνει για να βοηθήσει τη δράση όμως και τον εαυτό του, όχι εμένα. Γ ελληνική αυτή δράση πρέπει να ολοκληρωθεί και γιατί όχι να πρωταγωνιστήσει στη Γλασκώβη το Φθινόπωρο. Είναι χρέος μας. Ακόμα και αν ακυρωθεί η διάσκεψη ο δρομέας πρέπει να φτάσει…Από την Πολιτεία εκείνοι που ασχολήθηκαν ήταν από την Περιφέρεια μέσω του συνάδελφου του Χάρη του Ρώμα.
Είναι όμως αμφίβολο αν θα καταφέρει να χρηματοδοτηθεί η δράση για τεχνικούς λόγους. Από κει και πέρα ερημιά και ερημοποίηση. Από ό,τι κατάλαβα μία ξεχωριστή ιδέα/ πρόταση δεν έχει καμιά ελπίδα να στηριχτεί στην Ελλάδα του 2021, αν δεν έχει κάποιο ελκυστικό περιτύλιγμα που τις πιο πολλές φορές κρύβει άνθρακες μέσα
Να πούμε όμως και λίγα λόγια για το “Run and Act”;
To “Run and Act” είναι μια performance Ευρωπαίων ηθοποιών. Είναι μια ιδέα που γεννήθηκε την τελευταία ημέρα του Αιγιαλού όταν μια συνδρομέας μου γνωρίζοντας ότι είμαι ηθοποιός μου πρότεινε να ενώσω σε έναν αγώνα αρχαία θέατρα. Αυτό είναι κάτι που παλεύω από το 2014. Έφτασα πολύ κοντά στην υλοποίησή του στο 2015 για να γινόταν το 2016 από το Φεστιβάλ Αθηνών και τον κ. Λούκο, που είχε έρθει σε επαφή με τον Καστελούτσι – από τους σημαντικότερους Ευρωπαίους σκηνοθέτες- για να αναλάβει τη σκηνοθεσία
. Πρόκειται λοιπόν για μια perfomance Ευρωπαίων ηθοποιών. Σύγχρονοι Φειδιππίδηδες την ημέρα της Ευρώπης (9 Μαϊου) θα ξεκινήσουν από το αρχαίο θέατρο της Μαρώνειας και θα μεταφέρουν ένα μήνυμα τρέχοντας. Το μήνυμα θα έχει τη μορφή θεατρικής παράστασης. Πρόκειται για έναν Δρόμο 2022 χιλιομέτρων που θα συνδέσει σχεδόν όλα τα αρχαία θέατρα της ηπειρωτικής χώρας μας με κατάληξη αυτό της Επιδαύρου. Συνδυάζει τον Αθλητισμό με τον πολιτισμό στον τόπο που γεννήθηκαν. Aυτό όμως χρειάζεται ανθρώπους με όραμα που να το πιστέψουν και να βοηθήσουν στη χρηματοδότηση. Προηγείται όμως το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής…
Φωτογραφίες: Πέτρος Χόντος
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ