Αιμίλιος Χειλάκης – Αθηνά Μαξίμου: Η κοινή πορεία, οι εντάσεις στη σχέση τους και η περιπέτεια υγείας του ηθοποιού

Από το 2005 μέχρι σήμερα έχουν συμπρωταγωνιστήσει σε αρκετά θεατρικά έργα. Το ίδιο θα επιχειρήσουν και φέτος με την παράσταση «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» του Σαίξπηρ, με την οποία θα περιοδεύσουν ανά την Ελλάδα. Ο Αιμίλιος Χειλάκης και η Αθηνά Μαξίμου παραχώρησαν μια κοινή συνέντευξη στο περιοδικό People και μίλησαν για την κοινή τους πορεία, αποκάλυψαν πώς είναι να συνεργάζονται δυο άνθρωποι που είναι παντρεμένοι, χωρίς εντάσεις (ή και με αυτές), ενώ δεν δίστασαν να αναφερθούν και στην σοβαρή περιπέτεια υγείας που πέρασε ο ηθοποιός πριν από επτά χρόνια και για την οποία είχε ξεσπάσει μια παραφιλολογία.

Τα τελευταία χρόνια παίζετε συχνά μαζί…

Αθηνά: Ναι, συνέχεια θα έλεγα.

Αιμίλιος: Έχουμε κάνει και κάποιες παύσεις, βέβαια…

Αθηνά: Είναι βοηθητικό για εμάς. Γιατί ξέρεις τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται ο άλλος, οπότε μπορεί να σου δώσει μια οδηγία και να καταλάβεις τα άλλα εννιά πράγματα που εννοεί από πίσω. Ουσιαστικά, κερδίζεις χρόνο.

Λόγω της προσωπικής σας σχέσης, δυσκολεύεστε περισσότερο όταν πρέπει να κάνετε μια παρατήρηση ο ένας στον άλλο; Εν προκειμένω ο Αιμίλιος, που κρατά και τον ρόλο του σκηνοθέτη;

Αθηνά: Μπορεί καμιά φορά να είναι πιο άγαρμπος, λόγω της οικειότητας που έχουμε. Να ακούσεις, δηλαδή, απευθείας «Μην το κάνεις αυτό, δεν είναι ωραίο, δεν το χρειαζόμαστε, είναι χάσιμο χρόνου».

Αιμίλιος: Μπορεί να διαφωνήσουμε, αλλά ξέρουμε ότι στο τέλος το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα θα είναι από ένα επίπεδο και πάνω. Έχεις ένα «εργαλείο» που λέγεται «Αθηνά Μαξίμου», άρα ξέρεις ότι αυτό που έχεις φανταστεί θα βγει. Δεν είμαστε το πρωί το «ζευγάρι» και το βράδυ «ο σκηνοθέτης και η ηθοποιός». Και στο σπίτι μας θα σκεφτούμε την πρόβα, τον ρόλο, τη δουλειά. Και την ίδια στιγμή πότε θα πάμε στο σούπερ μάρκετ κι αν έχουμε ξεχάσει κάποια πόρτα ή φως ανοιχτό. Όλα μέσα στη ζωή μας είναι. Είμαστε, επίσης, δύο άνθρωποι που αγαπάμε και σεβόμαστε πολύ ο ένας τον άλλο. Στο σπίτι και στη δουλειά. Και σεβασμός σημαίνει να πεις στον άλλο το λάθος του. Δεν τον σέβεσαι άμα του χαϊδεύεις συνεχώς τα αυτιά…

Αθηνά: Ούτε τον αγαπάς…

Aιμίλιος: Είμαστε 15 χρόνια ζευγάρι με την Αθηνά και δουλεύουμε μαζί από το 2006.

Αθηνά: Από το 2005, νομίζω.

Αιμίλιος: Από το 2005, λοιπόν, δεν έχει αλλάξει κάτι στη συνθήκη σεβασμού του προσώπου «Αθηνάς» προς το πρόσωπο «Αιμίλιος». Τα έχουμε βρει υποκριτικά και δεν έχουμε λόγους να μαλώνουμε. Έχουμε, όμως, πολλούς λόγους να θαυμάζουμε ο ένας τον άλλο. «Σε θαυμάζω γιατί σήμερα που ήμουν κακός συνεργάτης, κράτησες την ψυχραιμία σου και δεν με διαολόστειλες».

Αθηνά: Θα έλεγα ότι είναι ίδιον της ανθρώπινης φύσης να σπεύδουμε να σκεφτούμε πιο γρήγορα ό,τι μας χωρίζει και όχι ό,τι μας ενώνει. Το έχουμε στο DNA μας ως λαός, με έναν τρόπο. Εξού και είμαστε πάρα πολύ ευαίσθητοι στο να μπαίνουμε σε αντίπαλα στρατόπεδα.

Υπάρχουν φωνές στον χώρο σας που λένε «Πάλι μαζί θα παίξουν ο Χειλάκης και η Μαξίμου;».

Αθηνά: Φαντάζομαι πως θα υπάρχουν τέτοιες φωνές.

Αιμίλιος: Ε, ναι, αποκλείεται να μην το έχουν πει.

Aθηνά: Από τη στιγμή που υπάρχουν άνθρωποι που μας δηλώνουν ξεκάθαρα «πόσο μας αρέσετε μαζί», σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλοι που θα πουν το αντίθετο. Αλλά αν μπεις στη διαδικασία να σε απασχολήσει σοβαρά αυτό, έχεις χάσει φαιά ουσία χωρίς λόγο. Έτσι κι αλλιώς, δεν μπορεί αυτό που κάνεις να αρέσει σε όλους. Οπότε το παίρνεις απόφαση και λες «Σε όποιον αρέσουμε…».

Αιμίλιε, πρόσφατα εξομολογήθηκες μια περιπέτεια που είχες περάσει με την υγεία σου. Τι κρατάς από αυτή την ιστορία;
Αιμίλιος: Αυτή η περιπέτεια υγείας συνέβη τον Γενάρη του 2012. Είναι κάτι παλιό, το οποίο έχω αφήσει πίσω μου. Το αποκάλυψα τώρα, στο πλαίσιο μιας συνέντευξης που έδωσα σε μια στήλη των Νέων που λεγόταν Αυτή ήταν η σωτηρία μου. Η δική μου σωτηρία ήταν ο γιατρός μου, ο Χρήστος Γεωργάλας, που ο άνθρωπος ήρθε από το εξωτερικό για να με χειρουργήσει και δεν πληρώθηκε καν. Από εκεί και πέρα, έγινε τεράστιο θέμα στα media ότι πεθαίνω τώρα. «Ο Χειλάκης έχει καρκίνο στον εγκέφαλο και πεθαίνει». Είναι η ηλιθιότητα της πληροφορίας…

Αθηνά: Μας πήραν τηλέφωνο έντρομοι οι συγγενείς μας από την Κρήτη, οι οποίοι διάβασαν σε site «Ο Χειλάκης μπαίνει εσπευσμένα στο νοσοκομείο για εγχείρηση στο κεφάλι λόγω καρκίνου».

Αιμίλιος: Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα: Δεν έχω καρκίνο, δεν πεθαίνω από καρκίνο, δεν ήταν και τότε μέσα στον εγκέφαλο ο καρκίνος. Ήταν στη βάση του κρανίου, δηλαδή μπροστά από το μάτι. Εντάξει;

Τότε, φοβήθηκες;
Aιμίλιος: Κατάλαβα τι είχε συμβεί δύο μήνες μετά την εγχείρηση. Από την 1η Γενάρη του 2012 έως τις 6 Φλεβάρη, που έγινε η επέμβαση, ήμουν σε ένα συνεχές τρέξιμο με γιατρούς να δω πώς θα γίνω καλά. Έστελνα εξετάσεις σε Ιαπωνία, Γερμανία, Ολλανδία και Καναδά, περίμενα τα αποτελέσματα, μέσα σε 15 μέρες βρήκα τον γιατρό για την εγχείρηση, δεν πρόλαβα να φοβηθώ. Να φανταστείς, είχα πάθει διπλωπία και οδηγούσα, γιατί έπρεπε να ολοκληρώσω ένα σπικάζ. Δύο μήνες μετά συνειδητοποίησα ότι κάποιος απασφάλισε μια πυρηνική βόμβα μέσα στο κεφάλι μου. Κι ότι είμαι όρθιος κι υγιής και ετοιμάζομαι να παίξω Οιδίποδα το καλοκαίρι. Στις 6 Ιουλίου του 2012, έβλεπε ο γιατρός την αρχοντοκεφαλάρα μου στην Επίδαυρο, αυτός που πέντε μήνες πριν την είχε στο χειρουργικό κρεβάτι και έμπαινε μέσα και έφτιαχνε πράγματα. Εκείνο το βράδυ έβαλε τα κλάματα ο άνθρωπος. Του χρωστάω πολλά. Μέχρι να τον βρω, πήγαινα σε γιατρούς και τους ρωτούσα «Τι έχω;» και μου απαντούσαν «Δεν ξέρουμε» για να μη με ανησυχήσουν. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι είχα γίνει 106 κιλά από τις κορτιζόνες. Και ξαναλέω: Δεν πρόλαβα καν να φοβηθώ. Όλα έγιναν αστραπιαία.

Αθηνά: Εγώ φοβήθηκα. Ήταν από τις πιο δύσκολες στιγμές που έχουμε περάσει ως ζευγάρι, αλλά μας δυνάμωσε κι άλλο.