Αλέξια: “Δεν πληρώθηκα ποτέ για το ‘Τα κορίτσια ξενυχτάνε’”

Επιστρέφει, είκοσι χρόνια μετά, στην Ελλάδα που αγαπά για μια ιδιαίτερη συναυλία στις 4 Οκτωβρίου στο Ηρώδειο. (Το live αυτό ακυρώθηκε για τεχνικούς λόγους και θα πραγματοποιηθεί, όπως ανακοινώθηκε επίσημα, στο άμεσο μέλλον.) Η Αλέξια Βασιλείου όμως είναι να σαν να μην έλειψε στιγμή αφού ακόμα τα κορίτσια ξενυχτάνε με τα τραγούδια της! Η γνωστή ερμηνεύτρια μίλησε στην Κορύνα Μαντάγαρη και το ένθετο Weekend για τη ζωή της στο Λος Άντζελες, την αλλαγή στην καριέρα της αλλά και το ίδρυμα που φέρει το όνομά της..

Μιλησέ μας για τη μεγάλη συναυλία στο Ηρώδειο…

Ανυπομονώ! Η συναυλία μου αυτή θα είναι μιά ρετροσπεκτίβα του ρεπερτορίου μου, αναδρομή σε όλη μου την μέχρι σήμερα καριέρα. Από τα ποπ χρόνια μου και τα “Κορίτσια ξενυχτάνε”, στο “Άσπρο – Μαύρο” της Eurovision, “Τα Κλασσικά” με την Ρένα Βλαχοπούλου, τον δίσκο μου με τον Μίκη Θεοδωράκη, από τους δύο Jazz δίσκους μου, ο ένας με την συμμετοχή του θρυλικού πιανίστα Chick Corea και του μπασίστα John Patitucci, ο άλλος που έφτασε μέχρι τα Grammy, στο χοροθέατρο Οκτάνα “Η κυρία με τις Καμέλιες” σε μουσική του φίλου μου Αριστείδη Μυταρά, το οποίο είναι ένα τρίφωνο χορωδιακό avant garde κομμάτι που θα τραγουδήσω μαζί με την καταπληκτική Μαρίνα Σάττη και το φωνητικό της σύνολο Φωνές. Θα ακούσετε ακόμα αρκετά από τα καινούργια μου τραγούδια από τον τριπλό δίσκό μου Re-bE.

Μετά το ’98 συνειδητά αποστασιοποιήθηκες. Τι ήταν αυτό που σε έκανε να αποχωρήσεις; Είχες κουραστεί από το σύστημα;

Δεν μπορώ το σύστημα, έχω δικό μου σύστημα! Δεν μπορώ να κάνω συνέχεια τα ίδια, τον ένα δίσκο μετά τον άλλο ακριβώς το ίδιο μόνο και μόνο γιατί ο προηγούμενος έκανε επιτυχία, βαριέμαι .Η πορεία μου έχει μια εξέλιξη, μια ροή.

Από τα «Τα κορίτσια ξενυχτάνε», τραγούδησες «Κεκλεισμένων των Θυρών», του Θεοδωράκη και jazz. Η Αλέξια της δεκαετίας του ’80 δεν συνάδει καθόλου με την Αλέξια του σήμερα. Αυτό πώς το διαχειρίστηκες;

Η αλήθεια είναι, ότι μπορώ και αλλάζω μουσικά είδη και μεταπηδώ από στυλ σε στυλ με τεράστια ευκολία και δεξιοτεχνία ανάλογα με την διάθεση μου και τις ανάγκες έκφρασης μου την κάθε εποχή. Φροντίζω να είμαι ευτυχισμένη με το να εκπληρώνω κάθε μέρα επιθυμίες μου και να συναναστρέφομαι με ανθρώπους οι οποίοι με εμπνέουν και τους οποίους θαυμάζω.

Όταν αποφάσισες να κάνεις την αλλαγή, δέχτηκες κριτική απο τους συναδέλφους σου;

Ναι, δέχτηκα τον ρατσισμό τους, γιατί από ποπ πέρασα σε έναν άλλο χώρο που δεν ήμουν, για παράδειγμα, όταν συμμετείχα στη μεγάλη συναυλία προς τιμήν του Μίκυ Θεοδωράκη.Δέχτηκα όμως αρνητικά σχόλια τόσο από τους ποπ αλλά και από τους πιο ποιοτικούς. Θεωρώ όμως ότι ανήκω στη μουσική, στην τέχνη που περιλαμβάνει όλα τα είδη της. Άλλωστε εξελίχθηκα πολύ μετά το ποπ.

Έζησες για μεγάλο χρονικό διάστημα στην Αμερική. Μίλησέ μας για τη στροφή στην καριέρα σου αλλά και τη ζωή σου εκεί.

Σπούδασα στην Βοστώνη στο Berklee College of Music, για 5 χρόνια, και μετά μετακόμισα στην Νέα Υόρκη γιαάλλα δύο χρόνια. Μετά ήρθε η 2η συμμετοχή μου στην Eurovision και η αρχή της καριέρας μου στην Ελλάδα. Στο Λος Άντζελες πήγα το 1994 για να ηχογραφήσω μέρος του δίσκου μου “In a Jazz mood” χάρη στον τότε διευθυντή της BMG Μίλτο Καρατζά. με δύο από τους σημαντικότερους μουσικούς του 20ου – 21ου αιώνα, τον πιανίστα/συνθέτη της Jazz μουσικής Chick Corea και τον μπασίστα John Patitucci, στο στούντιο του Chick, The Mad Hatter.Αγάπησα το Λος Άντζελες, ήξερα ότι ήθελα να ζήσω εκεί και το 2009 μετακόμισα μόνιμα. Εκεί έχω ιδρύσει το δικό μου ίδρυμα: The Alexia Vassiliou International Music Foundation το οποίο φέρνει την Μουσική Ακρόαση στα σχολεία και στις κοινότητες. Έχω επίσης την δική μου «Μέθοδο Μουσικής Ακρόασης», το «Re-bE» το οποίο σημαίνει ότι επανερχόμαστε στην αυθεντική μας κατάσταση, που είναι αυτή της χαράς, διά της μουσικής ακρόασης, της έκφρασης και του Αυτοσχεδιασμού. Το «Re-bE» θα μπεί σε νηπιαγωγεία, σε σχολεία, σε γυμνάσια και λύκεια ξεκινώντας από την Κύπρο, αφού έχω ήδη έρθει σε συμφωνία με τον αρμόδιο υπουργείο, ενώ υπάρχουν προτάσεις και για το Λος Άντζελες μέσα στο 2016. Μέσα στο 2017 θα συνεχίσουμε στην Ελλάδα, στις Σκανδιναβικές χώρες και στη Γαλλία.

Αναφέρεσαι συνέχεια πως η μουσική σε βοήθησε όταν ήσουν «στις μαύρες σου».Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή σου;

Η στιγμή που αισθανόμουν απελπισία ήταν όταν δεν υποστήριζα ποια πραγματικά ήμουν και από ευγένεια έκανα αυτά που μου έλεγαν άλλοι ότι είναι σωστό. Από η στιγμή που ξεκίνησα να ακούω τη δική μου φωνή αυτές οι μέρες λιγόστεψαν. Αυτός είναι και ο λόγος που δημιούργησα το πρόγραμμα «Re-bE» έτσι ώστε τα παιδιά να μάθουν να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις. 　

Πέρασες μια περίοδο που ήσουν ποπ είδωλο. Τα κορίτσια αντέγραφαν τον τρόπο που ντυνόσουν και χτενιζόσουν. Σου λείπει αυτό;

Συχνά, συναντώ κορίτσια και αγόρια τα οποία άκουγαν τα ποπ μου από τότε που ήταν παιδάκια και τώρα μεγάλωσαν και πολλοί από αυτούς έχουν την δική τους οικογένεια. Με συγκινεί το ότι είμαι μέρος των πιο τρυφερών τους αναμνήσεων. Θα σου πώ το εξής: Σε όλα τα μέρη του κόσμου που έχω πάει μέχρι τώρα, από το Παρίσι στο Λος Αντζελες, στο Λονδίνο, στην Κύπρο, θα συναντήσω τουλάχιστον έναν που θα μου πει πως “Τα κορίτσια ξενυχτάνε” ήταν ο πρώτος του δίσκος. Αυτό για μένα είναι πολύ σπουδαίο, είναι διαβατήριο! Αν και δεν με πλήρωσαν ποτέ για αυτό το δισκο! Κι αυτό το λέω για πρώτη φορά. Από την BMG ναι, πήρα χρήματα απο την Polygram όμως ποτέ! Μάλιστα μου έστειλαν πριν απο χρόνια πως τους χρωστάω 13 € !

Τι ρόλο έχει η συντροφικότητα και ο έρωτας στη ζωή σου;

Επιτέλους επήλθε η ισορροπία. Η ζωή μου είναι όμορφα γεμάτη από ότι μου δίνει τις ωραιότερες χαρές χωρίς να έχω κάτι ανάγκη περισσότερο από κάτι άλλο.

Μετά το Ηρώδειο , θα υπάρξει συνέχεια στις εμφανίσεις σου στην Ελλάδα;

Βεβαίως τώρα που έχω δίπλα μου αυτούς τους εξαιρετικούς συνεργάτες αυτά τα εξαιρετικά ηθικά πλάσματα, θα υπάρξει συνέχεια.