Αλεξία Έβερτ: “Το ιατρικό λάθος που σημάδεψε τη ζωή μας”

Ένα βιβλίο με τίτλο “Το ιατρικό λάθος”, έγραψε η Αλεξία Έβερτ όπου περιγράφει την οδυνηρή της εμπειρία με μετά την περιπέτεια του συζύγου της Γιώργου Αλβέρτη. Η προδημοσίευσή του παρουσιάστηκε αρχικά στο περιοδικό Life&Style και σήμερα στο Πρώτο Θέμα. Δείτε μερικά αποσπάσματα.

Τον άνδρα μου τον Γιώργο Αλβέρτη, τον γνώρισα σε ένα πάρτι στο οποίο δεν ήθελα να πάω- το είχα όμως υποσχεθεί σε μια φίλη μου, ήταν μοιραίο… Τώρα πια είνμαστε μαζί ένδεκα και μισό χρόνιακαι ο γιος μας, ο Γιώργος θα κλείσει τα ένδεκα σε τρεις μήνες. Ο Γιώργος Αλβέρτης σταμάτησε να εργάζεται για την τράπεζα τον Ιανουάριο του 2005, λόγω σοβαρότατων επιπλοκών στην υγεία του, έπειτα από εγχείρηση κύστης στον εγκέφαλο. Το χειρουργείο και η μετεχειρητική παρακολούθηση έκαναν πολλούς γιατρούς να κουνάνε τα κεφάλια και να σιγοψιθυρίζουν για το θράσος, την απροσεξία και την αμέλεια των υπευθύνων συναδέλφων τους-πάντοτε όμως πίσω από κλειτές πόρτες.

Όταν σκαλίζεις τις πληγές, πληγές που δεν κλέινουν με το χρόνο, επόμενο είναι να πονέσεις. Αυτό τον πόνο, τον βαθύ και βουβό, προσπαθώ σε όποια κλίμακα με διαπερνά την κάθε μου μέρα, να τον δαμάσω. Με πνίγουν αναπάντητα ερωτήματα που με στοιχειώνουν, με πρώτο και πιο ααπλό αλλά και πιο γοερό, το γιατί; Ένα βροντερό πώς; Μετά την επέμβαση όλοι οι γιατροί μας διαβεβαίωσαν ότι όλα θα πάνε καλά.Δεν πήρε κανέανας μερίδα ευθύνης. Ένας μάλιστα μου τον αποκάλεσε άτυχο.

Όταν τα βιώνεις όλα αυτά, είσαι χαμένος. Κρέμεσαι από τα χείλη του γιατρού. Όταν, εξουθενωμένοι από την παράνοια, καλέσαμε έναν από τους καλύτερους νευρολόγους της Ευρώπης, ήταν πια πολύ αργά. Είπε με θλίψη στην αδερφή μουόταν είδε τις μαγνητικές: “Τι κρίμα!” Γιατί ήταν ήδη αργά για τον Γιώργο μας, που μπήκε όρθιος στην κλινική και αφέθηκε γεμάτος εμπιστοσύνη στα χέρια των γιατρών.

Την πραγματική κατάσταση του Γιώργου την συνειδητοποίησα 100% τον Ιούνιο, όταν πήγα στη Γερμανία και ο νευροχειρούργος- στενός συνεργάτης του νευρολόγου του οποίου είχε έρθει εδώ να δει τον Γιώργο-μου είπε μια κουβέντα που με έκανε να χάσω τη γη κάτω από τα πόδια μου. “Λυπάμαι κυρία Αλβέρτη…” Αποφασίσαμε ότι ήταν καλύτερα να τον φροντίσουμε σπίτι και όχι σε κέντρο αποκατάστασης. Και εμείς μέρα με τη μέρα, με αγάπη που περισσέυει, να προσπαθούμε να βοηθήσουμε τον αγαπημένο μας να γίνει και πάλι αυτός που ονειρεύτηκαν και κατάφεραν οι γονείς του μέσα από κόπους μιας ζωής.

Ο Γιώργος πολλές φορές είναι σε έναν κόσμο όπου δεν ξέρω τις σκέφτεται. Ποτέ δεν επιβάρυνε άλλουςμε δικά του προβλήματα κι ούτε τώρα το κάνει. Δεν έχει αίσθηση χώρου και χρόνου, ούτε πρόσφατη μνήμη-αυτή προσπαθούν να ενισχύσουν στο πρόγραμμα της ΕΛΕΠΑΠ. Δεν ξέρει πού είναι, τι κάνει. Δεν σκέφτηκα ποτέ “Γιατί συνέβη αυτό σε μένα;” Αναρωτήθηκα γιατί συνέβη στον άνδρα μου.

Από το σύνολο των ανθρώπων που γνώριζαν τον Γιώργο από την όμορφη Μιτζέλα Μαγνησίας,όπου πέρασε όλα τα καλοκαίρια Μαγνησίας, εώς την Τήνο και τον Άγιο Βλάσιο Καλαβρύτων, από το χώρο του αθλητισμού ως τις αίθουσες συνεδρίων, ότι όλοι ήταν περήφανοι πουτον είχαν φίλο-ακόμη και άυτοί για τους οποίους ο Γιώργος αποτελούσε απλώς μια σύντομη γνωριμία.

Το χρονικό της δραματικής ιστορίας

Μετά τις βόλτες με το σκάφος και τις εξόδους στο Κολωνάκι και μετά την διακόσμηση του αραχωβίτικου εξοχικού από τις φίλες της Αλεξίας που απέκτησαν μετά το γάμο τους, η οικογένεια θα ζήσει τα τελευταία χαρούμενα Χριστούγεννα. Ο Ιανουάριος του 2005 είχε άλλα πλάνα για τη ζωή τους.

Οι γιατροί που ήταν παρόντες στο χειρουργείο για την αφαίρεση κύστης τρίτης κοιλίας στον εγκέφαλο ήταν ο Δημήτρης Αγγελιδάκης, ο Δημήτρης Ρολόγης και ο Αθανάσιος Γρίβας. Μετά την επέμβαση η Αλεξία Έβερτ μιλάει ανοιχτά για εγκληματική αμέλεια των γιατρών που κατέστρεψε τη ζωή του άντρα της και της οικογένειά της, καταθέτει μήνυση εναντίον των τριών γιατρών (ένα μήνα πριν από την παραγραφήτου αδικήματος) και πέντε χρόνια σχεδόν μετά την εισαγωγή στο χειρουργείο.

Στις 12 Ιανουαρίου 2010 ο κατηγορούμενος, Δημήτρης Αγγελιδάκηςν θα δέσει τη γραβάτα που φορούσε στη χειρολαβή του αυτοκινήτου του και κάνοντας βίαιους ελιγμούς θα απαγχωνιστεί. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ η ΕΔΕ του νοσοκομείου τον άφησε ακάλυπτο αφού εκείνος δεν συμμετείχε στην επέμβαση ως κύριος χειρουργός αλλά ως θεράπων ιατρός.

Ίσως στις 23 Νοεμβρίου που θα εκδικαστεί η υπόθεση της αμέλειας κατά των δύο γιατρών δοθούν κάποιες απαντήσεις. Η δικαστική μάχη θα έχει και δεύτερο γύρο στις 28 Ιανουρίου ου 2012: το ζευγάρι διεκδικεί ποσό αποζημίωσης 11 εκατομμυρίων ευρώ.

Όσο γιατί άργησε η Αλεξία Έβερτ τόσο πολύ να καταθέσει μήνυση: “Εγώ εκείνη την περίοδο ήμουν καταρρακωμένη, δεν είχα μυαλό να σκεφτώ… Από τη μία πλευρά σκεφτόμουν πως αν λειτουργήσει το γνωστό σύστημα αλληλοστήριξης των γιατρών δεν δικαιωθούμε, θα είναι σα να με σκοτώνουν εκείνη την ώρα! Από την άλλη έχω ένα γιο. Κάποια στιγμή θα μου πει: Τι έκανες για τον πατέρα μου;” Ξέρω ότι ό άντρας μου αν είχε συμβεί σε μένα αυτό, θα είχε σκοτώσει τον γιατρό.” Ούτως ή άλλως η υπόθεση έχει πολλά θύματα.