Η Άννα – Μαρία Παπαχαραλάμπους μετρά πάνω από δυο δεκαετίες στον χώρο της υποκριτικής και έχει καταφέρει να διαγράψει μια σημαντική πορεία τόσο μέσα από τις επιτυχημένες τηλεοπτικές και θεατρικές της επιλογές αλλά και τον κινηματογράφο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αυτή την περίοδο, η Άννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους συμμετέχει στην τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ “Όρκος” αλλά και στην ταινία “Ταξίδι στα αστέρια” που πρόκειται να κάνει πρεμιέρα σε λίγες ημέρες. Με αφορμή αυτή την ταινία μιλήσαμε μαζί της και εκείνη μεταξύ άλλων μας αποκάλυψε τα επόμενα θεατρικά της βήματα, το μεγαλύτερο “μάθημα” που έχει λάβει στο πέρασμα τον χρόνων ενώ έστειλε και ένα δυνατό μήνυμα προς όλες τις γυναίκες.
Πείτε μου δυο λόγια για την ταινία “Ταξίδι στα αστέρια” και τον ρόλο σας σε αυτή.
Η ταινία έχει να κάνει με την ιστορία της οικογένειας Γιαννακόπουλου και την απόφαση που πήρε να αναλάβει τα ηνία της του μπασκετικού τμήματος ανδρών του Παναθηναϊκού. Ο δικός μου ρόλος στην ταινία είναι ένας μικρός σχετικά ρόλος. Υποδύομαι την γραμματέα του Παύλου Γιαννακόπουλου, το δεξί του χέρι ουσιαστικά στην εταιρεία.
Η ταινία αναφέρεται σε ένα τεράστιο κεφάλαιο της μπασκετικής ιστορίας της χώρας. Η δική σας σχέση με το άθλημα ποια είναι;
H αλήθεια είναι πως δεν έχω κάποια σχέση με το μπάσκετ. Μέσα από την ταινία έμαθα όμως κάποια πράγματα. Αυτό είναι και το καλό στην ταινία, ότι μπορεί να την παρακολουθήσει και ένας άνθρωπος που δεν έχει σχέση με το άθλημα. Έχει ενδιαφέρον γιατί παρακολουθείς την ιστορία μιας οικογένειας αλλά και ένα κομμάτι ιστορίας της χώρας, είναι μια ιστορία 35 χρόνων σχεδόν, δεν πρόκειται για μια στιγμή.
Ο κινηματογράφος είναι κάτι που σας αρέσει; Θα θέλατε ενδεχομένως να έχετε συμμετάσχει σε περισσότερες κινηματογραφικές παραγωγές;
Έχω συμμετάσχει σε ταινίες αλλά είναι λίγο δύσκολο. Δεν γίνονται και τόσες πολλές ταινίες στην Ελλάδα. Ο κινηματογράφος είναι κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ. Σαφώς θα ήθελα να έχω κάνει και περισσότερες αλλά ελπίζω ότι στο μέλλον θα έχω κι άλλες ευκαιρίες. Είναι πολύ ωραία η διαδικασία.
Aν εξαιρέσω το θέατρο που είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Ανάμεσα στον κινηματογράφο και την τηλεόραση τι θα επιλέγατε;
Kαι ο κινηματογράφος με την τηλεόραση είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Το καθένα έχει διαφορετικό τρόπο προσέγγισης, δεν είναι κάτι που μπορείς να συγκρίνεις.
Αυτή την περίοδο σας βλέπουμε και στην σειρά της ΕΡΤ “Ο Όρκος” πείτε μου δυο λόγια για τον ρόλο σας σε αυτή.
Ο ρόλος μου και εκεί είναι λίγο περίεργος. Υποδύομαι μια δικηγόρο που όμως τη στιγμή που μιλάμε έχει πεθάνει. Γίνονται βέβαια αναδρομές στο παρελθόν γιατί πρέπει να αποκαλυφθεί η αιτία του θανάτου μου. Ενώ μοιάζει με ατύχημα, σιγά-σιγά αποκαλύπτεται ότι μάλλον δεν είναι. Αποτελεί ένα μυστήριο ο τρόπος με τον οποίο η Ηρώ, η ηρωίδα που υποδύομαι, έχασε τη ζωή της, το οποίο ξετυλίγεται σιγά σιγά.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε πως η ΕΡΤ έχει κάνει μια στροφή στη μυθοπλασία. Πως βλέπετε αυτή την προσπάθεια;
Είναι μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια που μακάρι να συνεχιστεί. Είναι πολύ καλό όλο αυτό που γίνεται. Θα έλεγα όμως πως το πρόγραμμα της ΕΡΤ είναι ανεβασμένο στο σύνολό του, όχι μόνο στο κομμάτι της μυθοπλασίας.
Πριν κάποιους μήνες είχατε πει πως δεν νιώθετε δικαιωμένη από την εξέλιξη του #metoo.
Για να είμαστε ακριβείς, αυτό που είχε πει, είναι. πως είναι πολύ μεγάλη κουβέντα στο να φτάσεις στο σημείο να πεις την λέξη “δικαίωση”. Τα πράγματα βρίσκονται σε εξέλιξη και καλό θα είναι όλοι να περιμένουμε να δούμε την απόφαση που θα πάρει η ελληνική Δικαιοσύνη, εκείνη έχει τον πρώτο λόγο. Δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω αυτή τη στιγμή.
Πριν αποφασίσετε να μιλήσετε δημόσια για την παρενόχληση που είχατε βιώσει, το συζητήσατε με τα δικά σας άτομα; Ζητήσατε τη γνώμη τους;
Σίγουρα δεν ήταν μια απόφαση που την πήρα εντελώς μόνη μου. To συζήτησα με τους δικούς μου ανθρώπους και συμφώνησαν μαζί μου. Δεν το συναποφασίσαμε αλλά ήταν πολύ υποστηρικτικοί στο να το κάνω.
Υπάρχει και μια μερίδα ανθρώπων που υποστηρίζουν πως οι άνθρωποι που έχουν καταγγελθεί θα λείψουν από το θέατρο λόγω του ταλέντου τους, έχετε να πείτε κάτι;
Όχι, δεν έχω και δε χρειάζεται να τους απαντήσω τίποτα.
Ο τρόπος που τα Μέσα χειρίστηκαν το #metoo θεωρείται πως ήταν ο σωστός ή κάποια στιγμή χάθηκε η ουσία;
Όπως όλα τα πράγματα έτσι και αυτό, κάποιοι το χειρίστηκαν σωστά, κάποιοι όχι. Είναι λογικό όμως γιατί δεν είχε υπάρξει κάτι ανάλογο στο παρελθόν ώστε να έχουμε έναν μπούσουλα. Σε γενικές όμως γραμμές θεωρώ πως έγινε σωστή διαχείριση του θέματος.
Με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας, υπάρχει κάποιο μήνυμα που θα θέλατε να περάσετε;
Είναι μια εποχή που η γυναίκα οφείλει στον εαυτό της και στις επόμενες γενιές να βρει τη θέση που της αξίζει στον κόσμο. Ζούμε σε μια χώρα που μπορούμε να το κάνουμε αυτό, είμαστε ελεύθερες. Επομένως πρέπει να σταθούμε στα πόδια μας, να βρούμε τη δύναμή μας, να μην εξαρτόμαστε από τους άλλους. Δεν είμαστε ίδιες με τους άντρες, είμαστε όμως ίσες.
Είστε και μητέρα δυο αγοριών. Υπάρχει κάποια συμβουλή που τους δίνετε;
Είμαι ένας άνθρωπος που δεν του αρέσουν οι συμβουλές. Δεν τις βρίσκω καθόλου πρακτικές. Νομίζω ότι η καλύτερη συμβουλή που μπορείς να δώσεις σε ένα παιδί είναι το παράδειγμά σου. Ο τρόπος ζωής και η στάση που επιλέγεις να ακολουθείς είναι για μένα η καλύτερη “συμβουλή”. Μπορεί στα λόγια κάποιος να λέει τα καλύτερα πράγματα αλλά στην πράξη να κάνει τα αντίθετα. Επιλέγω επομένως να μην τους λέω τίποτα. Ελπίζω όμως πως ο τρόπος ζωής μου να τους δίνει ένα καλό παράδειγμα.
Μετράτε στον χώρο της υποκριτικής πάνω από δυο δεκαετίες. Ποιο είναι το μεγαλύτερο “μάθημα” που έχετε πάρει μέσα από την πορεία σας;
Aυτό που έχω μάθει, όχι μόνο μέσα από τη δουλειά αλλά από τη ζωή γενικότερα είναι, ότι τίποτα δεν ισχύει τώρα μόνο. Όλα τα πράγματα έρχονται συν τω χρόνω και μεστώνουν και φανερώνονται. Το τώρα είναι ένα μικρό κομμάτι ενός μεγάλου παζλ. Η δουλειά μας χρειάζεται αρκετή υπομονή για να βρεις την τελική γεύση που μπορείς να έχεις, σαν ένα κρασί που στο πέρασμα του χρόνου αποκτά μια διαφορετική γεύση.
Αδικημένη έχετε νιώσει ποτέ;
Όχι, μέχρι στιγμής δε θα έλεγα πως ένιωσα ποτέ αδικία
Με τον σύζυγό σας Φάνη Μουρατίδη, βρίσκεται στον ίδιο επαγγελματικό χώρο. Το ότι αντιμετωπίζεται κοινές δυσκολίες και ανησυχίες, είναι κάτι που θεωρείται ότι βοήθησε και στο να κρατηθεί αυτή η σχέση;
Σίγουρα το ότι ασκούμε το ίδιο επάγγελμα έχει ένα πολύ μεγάλο θετικό κομμάτι. Αντιλαμβάνεται ο ένας τη δουλειά του άλλου, σε πολλές περιπτώσεις μπορεί και να βοηθήσει ο ένας τον άλλο. Αλλά σίγουρα υπάρχει και ένα αρνητικό κομμάτι. Ανακυκλώνουμε την ίδια ενέργεια μέσα στο σπίτι, τις ίδιες ανασφάλειες, τα ίδια άγχη. Είναι ίδια και η άλλη πλευρά του νομίσματος.
Γίνεται το τελευταίο διάστημα και αρκετός λόγος για τις συλλογικές συμβάσεις των ηθοποιών. Θα ήθελα και τη δική σας τοποθέτηση πάνω σε αυτό το ζήτημα.
Συμφωνώ απόλυτα με το να επανέλθει η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Έτσι μπορούμε να απαιτήσουμε περισσότερα πράγματα ως ηθοποιοί. Οτιδήποτε υπάρχει μέσα σε ένα πλαίσιο, δεν αφήνει περιθώρια να συμβούν και άσχημα πράγμα.
Σας ενοχλεί όταν άνθρωποι που δεν έχουν σχέση με τον χώρο βρίσκονται ξαφνικά σε ρόλο ηθοποιού;
Δεν είναι κάτι που με ενοχλεί. Ο καθένας κρίνεται επί τω έργω. Μπορεί κάποιος να έχει βγει από ριάλιτι αλλά να είναι ταλαντούχος. Εκεί έρχεται βέβαια και το κομμάτι της συλλογικής σύμβαση. Αν ένα παιδί που βγαίνει από ριάλιτι θέλει να παίξει, μπορεί να πάει να σπουδάσει λίγο και να πάρει ένα χαρτί, να μάθει και τη δουλειά πιο σωστά και να γίνει ηθοποιός. Μπορεί να έχει πράγματι ταλέντο. Το ότι μπορεί να βγήκε από ένα παιχνίδι δεν είναι απαγορευτικό.
Αν θα λέγατε κάτι στα παιδιά που βγαίνουν τώρα από τις δραματικές σχολές, τι θα ήταν αυτό;
Όπως είπα και πριν δε μου αρέσουν οι συμβουλές. Ο καθένας έχει τη δική του διαδρομή να διανύσει. Οπότε, ότι και αν πούμε εμείς που έχουμε κάποια χρόνια στον χώρο, δεν έχει μεγάλη σημασία. Η υπομονή είναι το βασικό σε αυτή τη δουλειά και το να κοιτά ο καθένας τον δικό του δρόμο, όχι τον δρόμο των υπολοίπων.
Σας ξέρουμε αρκετά χρόνια μέσα από τη δουλειά σας. Ωστόσο δεν ξέρουμε τίποτα για το πως είστε στην καθημερινότητά σας.
Ο κόσμος ξέρεις αρκετά πράγματα για εμένα. Ξέρει όσα χρειάζεται. Το πως είμαι στην καθημερινότητά μου και το τι μου αρέσει να κάνω δε νομίζω πως είναι κάτι που ενδιαφέρει κανέναν, δεν έχει κάποια σκοπιμότητα. Το να γνωρίζει πράγματα ο κόσμος για εμάς είναι μεν μέρος της δουλειάς μας αλλά μέχρι ένα σημείο.
Τα social media τι ρόλο παίζουν στη ζωή σας;
Είμαι αυτό που λένε με το ένα πόδι μέσα και με το άλλο έξω. Δεν είμαι φανατική των social media αλλά ούτε και αρνητής τους. Αν ας πούμε κλείσουν αύριο δεν είναι κάτι που θα με επηρεάσει.
Όνειρα για το μέλλον κάνετε;
Aυτή ειδικά την περίοδο προτιμώ να ζω το τώρα. Με όσα γίνονται καθημερινά, κορονοϊός, δολοφονίες, πόλεμος,.. είναι λίγο μάταιο να κάνεις όνειρα και μακροχρόνια σχέδια. Ας είμαστε καλά τώρα. Αυτό που λέω είναι, “να ξυπνήσουμε καλά και το επόμενο πρωί”.
Σας έχουν επηρεάσει ψυχολογικά όλα αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας;
Βέβαια. Είναι στιγμές που επηρεάζομαι. Ο κορονοϊός μπροστά στον πόλεμο δεν είναι τίποτα. Αυτό αποδεικνύει και τη σοβαρότητα τον προβλημάτων, το ότι όταν έρθει κάτι πιο σοβαρό το προηγούμενο μας φαίνεται χαζό. Δε μπορείς να μείνεις ανεπηρέαστος μπροστά σε τέτοια γεγονότα.
Πιστεύετε ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο;
Kαι να θέλω να το πιστέψω η ιστορία δε με αφήνει. Ο άνθρωπος ξεχνάει πολύ εύκολα, δεν βάζει μυαλό, δεν μαθαίνει. Ανακυκλώνουμε συνεχώς τα λάθη μας. Ο πόλεμος τώρα στην Ουκρανία δεν είναι ο μόνος. Μην ξεχνάμε και τη Συρία…
Θεατρικά θα σας δούμε κάπου;
Θα σκηνοθετήσω μια παράσταση που πρόκειται να ανέβει στο Θέατρο 104 μετά το Πάσχα και ονομάζεται “Βackpack”. Πρόκειται για ένα νεοελληνικό έργο του Σπύρου Μιχαλόπουλου στο οποίο θα πρωταγωνιστώ μαζί με την Φαίη Ξυλά και τον Χρήστο Σπανό.
Φωτογραφίες: Instagram
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ