Άννα Μονογιού: Μετά από εξήμιση χρόνια σχέσης κάνει όνειρα για οικογένεια!

Η πρωταγωνίστρια της σειράς του Mega «Την τύχη μου μέσα», μέσα από πολλές εσωτερικές διεργασίες, ενδοσκόπηση, σκέψη και εμπειρίες, έμαθε πια να είναι η ίδια πρωταγωνίστρια και της δικής της ζωής. Πιο ώριμη και κατασταλαγμένη από ποτέ η Άννα Μονογιού μιλάει για όλα στο κυπριακό περιοδικό Down Town και τον Αλέξανδρο Πρίφτη.

Φαίνεσαι πολύ ισορροπημένος άνθρωπος…
Νομίζω ότι μόνο φαίνομαι. Σίγουρα πλέον είμαι, αλλά κάποτε δεν ήξερα πού πατούσα και πού βρισκόμουν. Ξέρεις, εκεί επάνω στην εφηβεία μου έπεσαν πάρα πολλά: άγχη, ανασφάλειες, απαισιοδοξία και είχα ανάγκη από βοήθεια. Είχα κατάθλιψη.

Πήγες σε ψυχολόγο;
Πήγα, πώς δεν πήγα; Χρειάστηκα τη βοήθειά του και ευτυχώς ήταν καταλυτική. Μπόρεσα να βάλω ορισμένα πράγματα που με απασχολούσαν σε μία τάξη. Για καλό ήταν.

Δεν τα εξωτερίκευες στους δικούς σου ανθρώπους;
Ναι, μιλούσα. Αν και ως παιδάκι ήμουν αρκετά εσωστρεφής και κλειστή, είχα και έχω πολύ δυνατό δέσιμο με τους δικούς μου. Η οικογένειά μου είναι τα πάντα για μένα και τότε, μάλιστα, με στήριξαν πολύ.

Στη σειρά «Την τύχη μου μέσα», υποδύεσαι τη Γεωργία…
Την αποκαλούν «Ζιζί»! Κι είναι κι αυτή άλλη μία υπέροχη έμπνευση της ταλαντούχας Χριστιάνας Αρτεμίου. Μου αρέσει αυτός ο ρόλος, αυτή η κοπέλα, γιατί είναι ανεξάρτητη, δυναμική, τρυφερή, έχει μία ελαφρά άγνοια κινδύνου και έλλειψη αυτογνωσίας. Πιστεύει ότι μπορεί να τραγουδήσει, ενώ στην ουσία, δεν έχει καλή φωνή. Εδώ κολλάει ο τίτλος «Την τύχη μου μέσα!».

Στον έρωτα υπήρξες τυχερή;
Έχω κάνει μόνο δυο τρεις μακροχρόνιες σχέσεις στη ζωή μου, οπότε θα σου έλεγα πως ναι, είμαι τυχερή. Γνώρισα πολύ καλούς ανθρώπους που με εμπιστεύτηκαν και τους εμπιστεύτηκα και, σήμερα, μπορεί να μην είμαστε μαζί, αλλά ξέρω ότι υπάρχει μεγάλη αγάπη. Δεν μιλάμε κάθε μέρα στα τηλέφωνα, αλλά αγαπιόμαστε.

Έχεις εξήμιση χρόνια σχέση. Μήπως ήρθε η ώρα να κάνεις τη δική σου οικογένεια;
Ναι, θέλω ένα παιδί, βασικά θέλω να κάνω οικογένεια. Τώρα το θέμα του γάμου για μένα είναι αυτό που σου λέω: η οικογένεια. Εγώ αυτό θεωρώ γάμο. Το εθιμοτυπικό και το γραφειοκρατικό κομμάτι με αφήνει αδιάφορη. Το θέμα είναι να είσαι μαζί με τον άλλο ουσιαστικά Κι’ εμένα μου αρέσει η ρουτίνα, η καθημερινότητα.

Ναι, αλλά το πολύ μαζί δεν σκοτώνει;
Σκοτώνει αν το αφήσεις. Αν δεν ανανεώσεις τη σχέση σου κι αν αφεθείς εντελώς. Αν θεωρήσεις τον άλλο δεδομένο και πάψεις να τον διεκδικείς ακόμη και στα πιο απλά και καθημερινά πράγματα. Εκεί το χάνεις, αλλά οφείλεις να προσπαθήσεις να κερδίζεις τον άλλον καθημερινά.

Γιατί ποτέ δεν είδαμε φωτογραφίες σου με τον σύντροφό σου στα περιοδικά;
Και γιατί να δείτε; Εγώ είμαι ηθοποιός, όχι star. Μάλλον αντι-star θα με χαρακτήριζα. Κάνω τη δουλειά μου και η δημοσιότητα σταματάει εκεί. Δεν μπαίνει μέσα στο σπίτι μου. Δεν την αφήνω δηλαδή. Για μένα star είναι ο άνθρωπος που έχει γίνει γνωστός και αγαπητός μέσα από τη δουλειά του, αυτός που θα πάει ο άλλος, ο κακεντρεχής να τον υποτιμήσει κι έπειτα θα σκεφτεί από μόνος του ότι «αυτός όμως έχει κι ένα έργο πίσω του», άσχετα αν δεν του αρέσει. Star είναι εκείνος που έχει χτίσει κάτι το οποίο δεν αμφισβητείται από κανέναν. Εγώ απέχω ακόμα από αυτό.