– Εσείς ηθοποιός, η σύζυγός σας η κ. Ασίκη ηθοποιός, η κόρη σας η Μικαέλα ηθοποιός. Εχουμε να κάνουμε δηλαδή με μία φύσει και θέσει καλλιτεχνική οικογένεια.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
– Εντάξει, οι άλλες δύο κόρες μου δεν έχουν σχέση με το θέατρο.
– Είστε μπαμπάς τριών κοριτσιών;
– Βέβαια, και με… καμάρι (γέλια). Τα άλλα δύο μου κορίτσια, λοιπόν, η μία τελειώνει τώρα το Πάντειο και η άλλη τις Βαλκανικές Σπουδές.
– Οπως και να έχει, όμως, είστε μία καλλιτεχνική οικογένεια.
– Ξέρεις κάτι; Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ έτσι, γιατί δεν μου αρέσουν οι κατηγοριοποιήσεις. Εμείς ζούμε έτσι όπως μας αρέσει και έτσι όπως νιώθουμε και ερμηνεύουμε την ανάγκη μας για έκφραση.
– Είστε ένας καλλιτέχνης που βρίσκεστε 40 και πλέον χρόνια στον χώρο και δεν έχετε εγκαταλείψει ποτέ το καλλιτεχνικό σας όραμα. Είναι δύσκολοι οι καιροί για να είναι κανείς… πιστός Δον Κιχώτης;
– Οταν θες να είσαι πιστός στο όραμά σου και στις καλλιτεχνικές σου ιδέες, πάντα είναι δύσκολοι οι καιροί. Βλέπεις, βάζεις κάποιες κόκκινες γραμμές κι ανάλογα πορεύεσαι. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιες φορές δεν μπορείς να βρεθείς κι από την απέναντι μεριά… Ομως, κι αυτό όταν συμβεί στην ουσία δεν χάνεις. Γιατί είναι ένα γεγονός που σε καθορίζει ξανά και σε επαναπροσδιορίζει σε σχέση με τα πιστεύω σου και το όραμά σου.
– Ο… πιο ήσυχος, ο πιο μοναχικός καλλιτεχνικός δρόμος είναι και ο πιο δύσκολος. Απαιτεί πολλές θυσίες, σε όλα τα επίπεδα.
– Το να πορεύεσαι σαν μοναχικός καβαλάρης σίγουρα είναι πιο δύσκολο. Ομως, δεν τίθεται θέμα θυσίας. Θυσίες κάνουν οι ήρωες και είναι κάτι που όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να θαυμάζουν, κι εγώ ήρωας δεν είμαι (γέλια). Απλώς κάνω τη δουλειά μου όπως πιστεύω εγώ πως είναι πιο σωστά.
– Πιο ουσιαστικά; Δεν σας αρέσει να στέκεστε στο περιτύλιγμα;
– Η αλήθεια είναι πως όχι! Το ιλουστρασιόν περιτύλιγμα δεν με νοιάζει, με νοιάζει η ουσία και η αλήθεια που μπορεί να κρύβει. Η υποκριτική είναι ένα ταξίδι στο οποίο πρέπει να παραδοθείς άνευ όρων. Είναι θέμα καλλιτεχνικής αξιοπρέπειας να μη στέκεσαι στο περιτύλιγμα και στην επιφάνεια.
– Βέβαια, η αξιοπρέπεια μπορεί να έχει πολλές ερμηνείες…
– Η δική μου αξιοπρέπεια έχει την κανονική, την παραδοσιακή ερμηνεία, αυτή που υπάρχει στο λεξικό. Είναι θέμα… τσίπας, πώς το λένε;
– Κι ενώ είστε ως επί το πλείστον ένας μοναχικός καβαλάρης που εκτίθεται τόσο – όσο στα φώτα, έρχεται η «Μουρμούρα» και φέρνει τα πάνω-κάτω.
– Μια χαρά είναι το… πάνω-κάτω, πού και πού επιβάλλεται. Πάντα όταν σου συμβαίνει κάτι τόσο δυνατό, είναι ένα συναίσθημα που δεν ξεχνάς ποτέ.
– Και είναι πάντα το ίδιο δυνατό ή αλλάζει η έντασή του; Εσείς είστε ένας ηθοποιός που έχει ζήσει, για παράδειγμα, την επιτυχία του «Φονιά», της «Παραγγελιάς» και τη φρενίτιδα των «Ψίθυρων Καρδιάς».
– Ναι, η ένταση δεν αλλάζει… Είναι σαν να σου συμβαίνει πάντα πρώτη φορά και η ένταση δεν αλλάζει, γιατί δεν αλλάζει η ένταση της αγάπης του κόσμου, ο οποίος κάθε φορά σού την προσφέρει με έναν καταλυτικό, γενναιόδωρο τρόπο.
– Η «Μουρμούρα» σε αυτά τα τόσο δύσκολα τηλεοπτικά χρόνια είναι σαν…
– Σαν ένα μικρό διαμαντάκι, το οποίο αστράφτει και χαρίζει μεγάλη χαρά στον κόσμο.
– Μόλις σας συναντούν στον δρόμο το πρώτο πράγμα που σας ρωτάνε ποιο είναι;
– Εννοείται το… «μα πώς την αντέχεις»! Και φυσικά αναφέρονται στη Βουλίτσα μου, στην Ελένη Κοκκίδου. Βέβαια, το ίδιο ρωτούν αντίστοιχα κι εκείνη!
– Ο κόσμος σάς έχει λατρέψει κι εσάς και τη Βουλίτσα.
– Μάλλον γιατί θυμίζουμε στον κόσμο ένα κομμάτι από τη δική του ζωή. Για άλλους είμαστε η εικόνα των γονιών τους, για άλλους των παππούδων τους, για άλλους των φίλων τους. Αυτό, όμως, δεν είναι υποκριτική; Να καταφέρεις να πείσεις τον άλλο πως είσαι κάποιος ο οποίος ουσιαστικά δεν είσαι.
– Με την Ελένη Κοκκίδου πιστεύω πια πως μετά από τέσσερα χρόνια μπορείτε να επικοινωνήσετε και μόνο με τα μάτια!
– Αυτό είναι αλήθεια, και είναι ευλογία όταν σου συμβαίνει. Είναι μαγικό… Δεν μπορώ να βρω πιο κατάλληλη λέξη.
– Πάντως, μαζί δεν κάνετε και χώρια δεν μπορείτε.
– Ο Μηνάς χωρίς τη Βούλα δεν μπορεί ούτε λεπτό και η Βούλα χωρίς τον Μηνά επίσης.
– Πόσο μοιάζετε με τον Μηνά;
– Δεν ξέρω, νομίζω πως δεν μοιάζω, αν και η γυναίκα μου, μου λέει ότι του μοιάζω πολύ!
– Ποιο είναι δηλαδή το κοινό χαρακτηριστικό σας;
– Το ότι είμαστε γκρινιάρηδες (γέλια)!
– Γκρινιάρηδες ή παραπονιάρηδες;
– Α, να, μπράβο! Παραπονιάρηδες… Αλλωστε, όλοι οι άνδρες νομίζω πως είμαστε παραπονιάρηδες.
– Πώς ένας καλλιτέχνης κρατιέται υποκριτικά ζωντανός μέσα σε μία δουλειά που συνεχίζεται για τέσσερα χρόνια;
– Μόνο όταν δεν εφησυχάζει και δεν θεωρεί τίποτα δεδομένο. Ολους εμάς αυτό το… «διαμαντάκι» μάς κάνει δυνατούς και μας κάνει να θέλουμε να συνεχίσουμε, προσπαθώντας διαρκώς να γινόμαστε καλύτεροι.
– Γιατί η μουρμούρα είναι μεταδοτική στις μέρες μας;
– Γιατί συνεπάγεται με τις δυσκολίες της ζωής.
– Η φτώχεια φέρνει γκρίνια;
– Εννοείται, αν και η μουρμούρα είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη και σε όσους έχουν λεφτά. Πολλές φορές όταν υπάρχει γκρίνια, η ρίζα του κακού δεν βρίσκεται μόνο στο οικονομικό.
– Τι θα συμβουλεύατε ένα ζευγάρι που μουρμουρίζει;
– Τώρα στα δύσκολα όλοι πρέπει να αντλήσουμε δύναμη από την αγάπη που μας ενώνει και από το χιούμορ μας.
Επιστρατεύστε το χιούμορ σας, σώζει ζωές. Ολα αυτά που μας συμβαίνουν, από ένα σημείο και μετά, δεν μπορούμε να τα πάρουμε τόσο στα σοβαρά, δεν γίνεται…
Επιστρατεύστε το χιούμορ σας, σώζει ζωές. Ολα αυτά που μας συμβαίνουν, από ένα σημείο και μετά, δεν μπορούμε να τα πάρουμε τόσο στα σοβαρά, δεν γίνεται…
– Τέσσερα χρόνια «Μουρμούρα», τέσσερα χρόνια κι «Αυγά Μαύρα». Συνεχίζετε και φέτος με την κ. Ασίκη με μεγάλη επιτυχία…
– Δόξα τω Θεώ! Πρόκειται για το έργο του Διονύση Χαριτόπουλου. Για μία παράσταση γλυκόπικρη που μιλά για τον Εμφύλιο και επιχειρεί να παρουσιάσει την Ελλάδα μέσα από παιδικά μάτια. Θαρρώ πως είναι ένα έργο απίστευτα επίκαιρο…
Πηγή: TV Εθνος
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ