Αντώνης Ρέμος: Όταν αντίκρισα για πρώτη φορά την κόρη μου σοκαρίστηκα και συγκινήθηκα πάρα πολύ!

Λίγο πριν τη μεγάλη συναυλία που θα δώσει την Παρασκευή 10 Ιουλίου στο ΓΣΠ της Κύπρου, ο Αντώνης Ρέμος μιλάει για την κόρη του Ελένη, τη συμμετοχή του στο «The Voice», τη σύντροφό του Υβόννη Μπόσνιακ, τις αλλαγές που συνέβησαν στη ζωή του και την αγάπη που είναι κυρίαρχη σε κάθε του βήμα. Όλα αυτά στο κυπριακό περιοδικό Down Town και τον Γιάννη Χατζηγεωργίου.

Τι αποκόμισες από τη φετινή συμμετοχή σου στο «The Voice»; Ήσουν πιο άνετος σε σχέση με πέρσι;
Θεωρώ πως όλοι ήμασταν πιο άνετοι φέτος, γιατί έχουμε δεθεί ως ομάδα, αποκτήσαμε μεγαλύτερη χημεία μεταξύ μας, δεν παρεξηγούμαστε. Όλο αυτό, βέβαια, γίνεται για τα παιδιά, όχι για τους coaches! Εμείς πήραμε το μερίδιο που μας αντιστοιχεί, χωρίς όμως να το επιδιώξουμε. Κι είμαι πολύ χαρούμενος που και φέτος μέσα στο παιχνίδι ακούσαμε τόσο ωραίες φωνές!

Η μεγάλη συναυλία που θα κάνεις στην Κύπρο στις 10 Ιουλίου, μαζί με τους άλλους τρεις coaches, λειτουργεί και ως «ανταπόδοση» της αγάπης που σου δείχνουν οι Κύπριοι όλα αυτά τα χρόνια;
Πέρσι είχαμε κάνει κάτι αντίστοιχο στην Αθήνα. Φέτος, εφόσον μας δόθηκε η ευκαιρία να συνδράμουμε με τη συναυλία αυτή και σε κάποιο φιλανθρωπικό σκοπό, σκεφτήκαμε ότι θα δημιουργούσαμε κάτι ωραίο για τους φίλους μας εκεί. Προσωπικά, την Κύπρο την αγαπώ ιδιαίτερα, τη νιώθω σαν δεύτερη πατρίδα μου. Πολλές φορές έχω έρθει στην Κύπρο, έχω κάνει συναυλίες και ο κόσμος κάθε φορά μου δείχνει την αγάπη του. Νομίζω πως το κοινό της Κύπρου περιμένει αυτή τη συναυλία με μεγάλη χαρά.

Εφόσον έχεις ήδη συνεργαστεί με τον Μίκη Θεοδωράκη στο παρελθόν ερμηνεύοντας τα «κινηματογραφικά» του, θα τολμούσες να ερμηνεύσεις το «Άξιον Εστί», όπως έκανε ο Σάκης Ρουβάς πριν από μερικές εβδομάδες;
Αν ο Μίκης Θεοδωράκης θα ήθελε να μου το εμπιστευτεί, με μεγάλη μου χαρά! Θεωρώ, άλλωστε, ότι το «Άξιον Εστί» είναι ένα έργο λαϊκό, απευθύνεται στον κόσμο και καλά έκανε ο Σάκης και το τραγούδησε. Ίσως να διαφωνώ λίγο με τον τρόπο που το ερμήνευσε, ο οποίος ήταν πιο έντονος από όσο τον είχαμε συνηθίσει μέχρι σήμερα. Θα ήθελα να άφηνε τον εαυτό του πιο ελεύθερο και να το ερμήνευε ως Σάκης. Κατά τα άλλα δεν διαφωνώ με την επιλογή του.

Για να έρθουμε και στα της προσωπικής σου ζωής, η γέννηση της Ελένης, τον Φεβρουάριο, σε έχει κάνει πιο προσεκτικό πια στη διαχείριση της καθημερινότητάς σου;
Το παιδί άλλαξε τη ζωή μου! Εντελώς. Η Ελένη είναι προτεραιότητά μας στα πάντα. Σε όλα! Μπορεί να βγάλει μία τόση δα φωνούλα κι εμείς να σηκωθούμε όρθιοι, σαν να συμβαίνει το μεγαλύτερο γεγονός στον κόσμο. Είμαστε συνέχεια σε συναγερμό: μήπως είναι πιο ζεστή, μήπως δεν είναι σκεπασμένη καλά και κρυώσει, μήπως δεν έχει φάει όσο έπρεπε. Ασχολούμαστε πάρα πολύ με την Ελένη. Μας έχει σούζα!. Και αυτό συμβαίνει από τότε που έχει γεννηθεί. Τώρα καταλαβαίνω πως είναι όταν έχεις ένα παιδί – τα πάντα τα κάνεις για το παιδί σου! Είναι το νούμερο ένα στη ζωή σου! Θέλω να πιστεύω ότι είμαι καλός πατέρας. Ασχολούμαι πολύ με την κόρη μου. Με έχει δέσμιο! Η Ελένη με έχει φυλακίσει στην αγάπη της!

Θυμάσαι πώς λειτούργησες την πρώτη φορά που την αντίκρισες;
Σοκαρίστηκα και συγκινήθηκα πάρα πολύ! Ήταν πολύ έντονο το συναίσθημα, πολύ δυνατή η στιγμή. Ένιωσα απεριόριστη αγάπη. Πιο πολύ για την Υβόννη! Άλλωστε -το πιστεύω βαθιά αυτό που θα σου πω- θεωρώ πως το πιο σημαντικό που μπορείς να προσφέρεις σε ένα παιδί, είναι να αγαπάς τη μητέρα του… Και πάνω απ’ όλα ευχαριστώ την Υβόννη που επέμενε τόσο πολύ να κάνουμε αυτό το παιδί. Κι εγώ το ήθελα αυτό, το δήλωνα πάντοτε όπως θυμάσαι στις συνεντεύξεις που κάναμε, αλλά η Υβόννη ήθελε τόσο πολύ αυτό το παιδί…

Πώς είναι ως μητέρα;
Πολύ επιμελής, πολύ δοτική, φροντίζει πολύ τη μικρή, είναι προστατευτική. Όπως θα έπρεπε να είναι.

Τι το ξεχωριστό έχει η Υβόννη που πίστεψες ότι αυτή είναι η ξεχωριστή ώστε να γίνει η μητέρα του παιδιού σου;
Η Υβόννη είναι ένας πολύ ζωντανός άνθρωπος, αξιολάτρευτη, πολύ ευγενική, πολύ υπερήφανη, κοινωνική, γλυκιά, χαμογελαστή. Κι αυτά είναι στοιχεία που θα ήθελα να έχει η γυναίκα με την οποία θα επέλεγα να κάνω μαζί της οικογένεια.

Γιατί δώσατε το όνομα «Ελένη» στη μικρή;
Είναι το όνομα της μητέρας μου.

Ήταν σαν να της το χρώσταγες;
Ήταν το δώρο μου προς εκείνη. Η μητέρα μου ήταν ο άνθρωπος που πάντα είχα στη ζωή μου και το γεγονός ότι το παιδί μου ήταν κορίτσι σήμαινε ότι θα πάρει το όνομά της. Δεν υπήρχε δεύτερη σκέψη επάνω σ’ αυτό. Όταν μάθαμε ότι το παιδί θα ήταν κορίτσι, ήταν δεδομένο ότι θα πάρει το όνομα της μητέρας μου.

Καταλαβαίνω ότι έχεις μεγάλη αδυναμία στη μητέρα σου…
Πολύ μεγάλη! Η μητέρα μου έχει παλέψει πολύ για να μεγαλώσει εμένα και τον αδελφό μου. Εργαζόταν ως καθαρίστρια σε σπίτια. Και δούλεψε πολύ σκληρά -και στη Γερμανία και αργότερα στην Ελλάδα- για να αναθρέψει σωστά τα παιδιά της. Η σχέση μου μαζί της είναι πολύ έντονη, όπως άλλωστε θεωρώ ότι συμβαίνει με όλα τα παιδιά, ίσως έχοντας κι ένα λόγο παραπάνω λόγω της απουσίας του πατέρα μου απ’ το σπίτι εξαιτίας του χωρισμού τους όσο ήμουν ακόμη μικρός. Ουσιαστικά η οικογένειά μου ήταν η μητέρα μου.

Ντράπηκες ποτέ στο σχολείο που η μητέρα σου εργαζόταν ως καθαρίστρια; Αισθάνθηκες ποτέ μειονεκτικά;
Όχι. Ποτέ! Πάντα ήμουν υπερήφανος για εκείνην! Άλλωστε, κι εγώ ξεκίνησα να δουλεύω από πολύ νωρίς, να κάνω χειρονακτικές δουλειές, για να συμβάλλω κι εγώ έτσι στα έξοδα του σπιτιού. Η δουλειά δεν είναι ντροπή.

Τι είναι ευτυχία για σένα σήμερα, Αντώνη;
Να έχουν υγεία το παιδί μου και η οικογένειά μου. Το να μπορώ να στέκομαι στα πόδια μου, να δουλεύω και να προσφέρω στους δικούς μου ανθρώπους είναι για μένα η μεγαλύτερη ευτυχία.

Έχεις φανταστεί πώς θα είναι η μέρα που θα σε φωνάξει πρώτη φορά «μπαμπά» η Ελένη;
Νομίζω ότι κι αυτό θα είναι ένα σοκ για μένα! Η Ελένη είναι ένας μεγάλος έρωτας. Και μεγαλώνοντας νομίζω πως θα με σκλαβώσει ακόμη περισσότερο…