Δ. Αλεξανδρής στο TLIFE: “Αυτή την περίοδο ασχολούμαι με τον γιο και την κόρη μου”

Σε συνέντευξη που έδωσε ο ηθοποιός, Δημήτρης Αλεξανδρής, στο TLIFE μίλησε για την ταινία στην οποία συμμετέχει, ”Το πέταγμα του κύκνου” η οποία χαρακτηρίζεται από ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον σενάριο.

”Είναι η ιστορία τριών φίλων, που γνωρίζονται στο Πολυτεχνείο και βιώνουν όλοι μαζί τις ημέρες του ’73. Παίρνουν ενεργώς μέρος στα γεγονότα και ουσιαστικά, η ιστορία επικεντρώνεται στην δυνατή φιλία που τους δένει και πόσο αντέχει αυτή, όταν ο νόμος φέρνει τον ένα απένατι στον άλλο. Μπλέκονται πολλά συμφέροντα, διαχωρίζονται η ηθική και η αξία που είχαν αυτοί οι άνθρωποι πριν καταξιωθούν και μετά”, είπε χαρακτηριστικά ο Δημήτρης Αλεξανδρής και τόνισε ότι τα γυρίσματα εκτός από ενδιαφέροντα, είχαν και πολλή πλάκα για τον ίδιο, αφού ήταν η πρώτη φορά που συνεργάστηκε με ξένους ηθοποιούς.

Και συνέχισε λέγοντας: ”Όταν σου προτείνει ένας σκηνοθέτης όπως είναι ο κύριος Τζίμας, ο οποίος έχει κάνει ταινίες που έχουν στιγματίσει ολόκληρες γενιές, να συμμετέχεις στην καινούργια του ταινία, συμφωνείς δεν συμφωνείς καλλιτεχνικά με το προϊόν, είναι πάρα πολύ τιμητικό να πάρεις μέρος σε αυτή, όσο μικρός ή μεγάλος είναι ο ρόλος. Γι’ αυτό το λόγο πιστεύω ότι δέχτηκαν και όλοι οι Έλληνες ηθοποιοί”.

Αυτήν την περίοδο όπως είπε, ασχολείται κυρίως με την 4χρονη κόρη του και τον 7χρονο γιο του, διαβάζει και παίζει μαζί τους, ίσως όμως, τον δούμε σύντομα και στο θέατρο. Σχετικά με την επιθυμία των ομοφυλοφίλων να υιοθετούν παιδιά, ο ίδιος είπε ότι σημασία δεν έχει, τι επιλογές κάνεις στην ερωτική σου ζωή, γιατί αυτό δεν είναι κριτήριο που μπορεί να σε κάνει ανίκανο γονιό, αλλά πόση αγάπη και στοργή μπορείς να δώσεις στο παιδί.

Πρώτη του επαφή με την τηλεόραση ήταν στη σειρά ”Λόγω τιμής”, αλλά η πρώτη επαφή με την κάμερα, γενικότερα, ήταν στην ταινία ”Άσπρο Κόκκινο”, λιγό μετά την αποφοίτησή του από τη σχολή. Έχει πολύ ωραίες αναμνήσεις να θυμάται από τότε, ήταν τόσο ενθουσιασμένος στα πρώτα του βήματα, που χαριτολογώντας ανέφερε ότι, το Hollywood του φαινόταν μικρό τότε. Κυρίως όμως, του ‘χει μείνει ότι στο τέλος των γυρισμάτων της σειράς, ύστερα από 10 ώρες πρόβας, δεν πήγαινε κανένας να ξεκουραστεί, αλλά έβγαιναν έξω και διασκέδαζαν όλοι μαζί. Μάλιστα, σε ένα γύρισμα που είχε γίνει στο Καρναβάλι της Πάτρας, ο κόσμος τους πλησίαζε για αυτόγραφα, αλλά εκείνοι δεν είχαν. Τότε μερικοί από τους θαυμαστές τους έδιναν χαρτονομίσματα για να υπογράψουν, κάτι που ο ηθοποιός δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ. Όσον αφορά στα ”Εγκλήματα”, δήλωσε πολύ τυχερός που συμμετείχε, αφού τον πρώτο χρόνο της σειράς ήταν και φαν της.

Ο Δημήτρης Αλεξανδρής, δεν ανήκει στην κατηγορία εκείνων, που αν ξαναγεννιόντουσαν θα έκαναν τα ίδια ακριβώς και όσον αφορά στις ανθρώπινες σχέσεις, τις χαρακτήρισε δύσκολες. ”Έχει να κάνει με το πόσο όλες αυτές οι πληροφορίες με τις οποίες μας πολιορκούν, μας αποπροσανατολίζουν από το πραγματικά ουσιαστικό. Οι αξίες θέλουν χρόνο κι ενώ υπάρχει όλη αυτή η έκρηξη της πληροφορίας και της τεχνολογίας, που θα έπρεπε να μας δίνουν περισσότερο χρόνο, μας τον λιγοστεύουν”, είπε χαρακτηριστικά.

Επιπλέον, τόνισε πως, ο τρόπος με τον οποίο η αγορά ”βλέπει” πια τους ανθρώπους, ευθύνεται για πολλά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα. ”Εμείς σαν άνθρωποι πρέπει να αναθεωρήσουμε τη σχέση που έχουμε με την αγορά, το χρήμα και τη δουλειά μας, σε σύγκριση με την ύπαρξή μας”. Ο ίδιος σαν πρότυπό του έχει την Ελένη Βιτάλη και όπως, δήλωσε θα ήθελε πραγματικά, κάποια στιγμή, να παίξει όπως τραγουδάει εκείνη.

Σχετικά με την αρνητική κριτική καλλιτεχνών σε συναδέλφους τους, ο Δημήτρης είπε πως, ο καθένας μπορεί να πει ό,τι θέλει, γιατί ”σημασία έχει πόσο ”εντάξει” είσαι εσύ με αυτό που κάνεις. Αν το σχολιάσουμε συνολικότερα όλο αυτό, με μία ευρύτερη έννοια, η τέχνη τους χωράει όλους. Και πρέπει να τους χωράει όλους. Δηλαδή αν κάποιος, κάποτε συμμετείχε σε λιγότερο καλές δουλειές και τώρα ξαφνικά αποφασίσει να παίξει Σαίξπηρ, δεν μπορεί κανένας να του το ”απαγορέψει” και πόσο μάλλον ο Σαίξπηρ. Η τέχνη είναι σαν την εκκλησία, δεν έχει σημασία τι ώρα θα έρθεις. Αρκεί να ‘ρθεις”!

Από μέτρια μέχρι προσβλητικά, χαρακτήρισε τα τηλεοπτικά προϊόντα και για την ακρίβεια είπε: ”Υπάρχουν προϊόντα τα οποία νομίζω πως έχουν μεγάλη ευθύνη για την κατάστασή μας, όσο περίεργο κι αν ακούγεται αυτό. Είναι ελάχιστα αυτά που είναι φτιαγμένα πραγματικά με αγάπη και μεράκι. Τα περισσότερα πουλάνε το εύκολο, δηλαδή μαζευόμαστε 5 άτομα, λέει ο καθένας τη δική του χαζομάρα, τσακωνόμαστε ή φωνάζουμε κάποιον στην εκπομπή, να πει τις δικές του αρλούμπες για να γίνει θέμα”.

Στη ζωή του, δεν συνηθίζει να λέει μεγάλες κουβέντες, αλλά πιστεύει ότι δεν θα συμμετείχε σε σόου φιλανθρωπικού χαρακτήρα, γιατί, καταρχήν, δεν υπήρχε περίπτωση να του το προτείνουν, όπως δήλωσε. Επιπλέον, δεν συμφωνεί με όλο αυτό το πανηγύρι γιατί, τόνισε πως γίνεται με σκοπό να δημιουργηθεί μία μικρή κοινότητα τηλεοπτικών γεγονότων κι αυτό το γεγονός να ανακυκλώνεται από άλλες παραγωγές συνέχεια χωρίς κάποια διέξοδο προς κάπου, αλλά για να συντηρήσει τη ζωή αυτών των πραγμάτων.

”Κανείς δεν ενδιαφέρεται τελικά επί της ουσίας και ποιος μπορεί να είναι τόσο αλάζων που θα πει: ”ναι, εγώ θα μιλήσω επί της ουσίας”. Τελικά, δεν ξεχωρίζουμε ποιος είναι καλός ηθοποιός, χορευτής ή τραγουδιστής, αλλά όλα γίνονται για να δημιουργηθεί κάποιο σκάνδαλο. Οπότε αυτό από μόνο του, δεν προάγει μία άποψη για το τι είναι αυτά τα πράγματα, ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι. Δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτό, αλλά δεν γίνεται και καμία προσπάθεια προς κάτι διαφορετικό.”

Σχετικά με την οικονομική κρίση ανέφερε: ”Τα πράγματα δεν είναι πολύ καλά στις μέρες μας, αλλά κάποιοι το συζητάνε συνέχεια χωρίς ποτέ να βρίσκουν κάποια λύση, χωρίς να βγαίνει κάτι. Kι εγώ που παρακολουθώ κάποιες εκπομπές και διαβάζω εφημερίδες, δεν ακούω κάτι καινούργιο. Oύτε μία πιο καθαρή λύση ή διέξοδο, με μόνη εξαίρεση τη διακήρυξη του Θεοδωράκη, που μέσα σ’ όλη αυτή την θολούρα πέρασε ένα πιο αισιόδοξο μήνυμα.”

Η επιτυχία τόνισε πως είναι κάτι το απροσδιόριστο, γιατί μπορεί να έχεις όλη την καλή διάθεση και τις προθέσεις να εργαστείς πάνω σε κάτι, μπορεί αυτό να είναι πάρα πολύ καλά φτιαγμένο, αλλά τελικά να μην λειτουργεί γιατί δεν ήταν το σωστό timing. Ο ίδιος πιστεύει πολύ στην τύχη κι όχι τόσο στην ικανότητα, γιατί η δεύτερη είναι κάτι πολύ προσωπικό, αφού υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πετύχει με πολύ λίγη προσπάθεια ενώ άλλοι που έχουν πετύχει με πολλή δουλειά.

”Μπορεί το μέγεθος της δουλειάς που κάνει κάποιος και το πόσο πολύ την έχει αγαπήσει να μην τον κάνουν γνωστό ή επιτυχιμένο”, ανέφερε και στη συνέχεια αποκάλυψε, πως και ο ίδιος προβληματίζεται με την έννοια της επιτυχίας και ποιος πραγματικά μπορεί να θεωρείται επιτυχημένος ηθοποιός. ”Αυτός που δουλεύει κάθε χρόνο και κάνει καλά πράγματα ή εκείνος που εμφανίζεται κάθε 3 χρόνια, κάνει δουλειές που τις βλέπουν 10 άνθρωποι, οι οποίοι όμως έχουν στιγματιστεί από αυτόν;”

Ένα από τα όνειρά του, είναι να κάνει μια ταινία, που θα πάει στις Κάννες, στο πιο σημαντικό φεστιβάλ του κινηματογραφικού κόσμου. Αγαπάει πολύ το σινεμά γιατί τον έχει βοηθήσει πολύ στη ζωή του. Μάλιστα, τη χρονιά που πήγε στρατό, πήρε και το πρώτο του βραβείο στο φεστιβάλ, μια σημαντική στιγμή για εκείνον, αφού ήταν σαν να του έλεγαν πως ”δεν είσαι τόσο μακριά”, κάτι που του έδωσε θάρρος να συνεχίσει.

Ρεπορτάζ: Μαρία Πορτοκαλάκη