”Ο γιος μου και η γυναίκα μου είναι τα μόνα πρόσωπα που, αν κάποιος τους κάνει κακό, είμαι ικανός να τον σκοτώσω και δεν με νοιάζει τίποτα. Και δεν είναι σχήμα λόγου”, είπε χαρακτηριστικά ο Δημήτρης Αποστόλου, δημοσιογράφος, σεναριογράφος και διευθυντής του Down Town. Και συνεχίζει: ”Αυτός ο μικρός, μου έχει φέρει μεγάλη ευτυχία!”
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο 48χρονος Δημήτρης, σε συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό ”People”, μίλησε για τον γιο και τη σύζυγό του, Μάγδα Πένσου, την μητέρα του, τις σχέσεις, την κατάθλιψη και τους ”Δύο ξένους!”
Όπως παραδέχτηκε ο ίδιος, είχε τρέλα με την μητέρα του. ”Οι δυσκολίες μας ένωσαν τόσο πολύ, που στα χρόνια που ακολούθησαν κατάλαβα ότι, στο τέλος της μέρας μόνο η μάνα, σου μένει”, είπε ο ίδιος και δήλωσε σχετικά με το πώς έφτασε στο συγκεκριμένο συμπέρασμα: ”Όταν ήμουν 20 ετών, έπαθα ένα αυτοκινητικό ατύχημα κι έσπασα την λεκάνη μου. Για τους επόμενους 12 μήνες, ήμουν καθηλωμένος σε ένα κρεβάτι και δεν μπορούσα να σηκωθώ. Εκεί έτρωγα, εκεί έκανα μπάνιο, εκεί με άλλαζαν όταν ήθελα τουαλέτα. Τότε ήταν που χάθηκαν όλοι οι φίλοι. Μέχρι κι η κοπελιά μου, τότε μου είπε, ”Συγνώμη αλλά δεν μπορώ να κάνω την νοσοκόμα” και χάθηκε. Εξαφανίστηκαν όλοι κι από τότε ήταν που έζησα την απόλυτη μοναξιά. Κι έμαθα ότι ζούμε όπως ονειρευόμαστε: μόνοι!”
Επιπλέον, ο ίδιος ανέφερε πως, ”όταν έχεις μια ζωή τόσο κόσμο γύρω σου κι ανακαλύπτεις στα δύσκολα πως τελικά δεν είχες τίποτα, τότε απογοητεύεσαι!” Και σχετικά με την φιλία του με τον Αλέξανδρο Ρήγα, που όλοι έχουν σαν παράδειγμα, ο Δημήτρης δήλωσε: ”Με τον Αλέξανδρο είμαστε η νύχτα με τη μέρα. Έχουμε πολλές φορές διαφορές, άλλες ζωές, απόψεις και αγωνίες, όμως δεν τον χρεώνω ”φίλο” μου. Δεν τον έχω για τόσο λίγο: Ο Αλέξανδρος είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι – μέρος της ζωής μου.”
Πώς ήταν η προσωπική του ζωή μέχρι τα 40; ”Από τα 25 μέχρι και τα 40 μου, ξεκίνησε το ”ηλεκτροσόκ” των σχέσεων. Ποτέ δεν έψαχνα τις λύσεις στις φοβίες μου, μέσα από τις γυναίκες. Στα πιο τρελά μου όνειρα, λειτουργούσαν σαν απάγκιο. Αλλά ούτε εκεί βρήκε η ψυχή μου γαλήνη. Ιστορίες της πλάκας, άνθρωποι περαστικοί, ιδιοτελείς σχέσεις, ένας αποτυχημένος γάμος, γυναίκες που δεν κατάφερα να μετρήσω σωστά και να μάθω πριν φύγουν και τελικά ένα κουβάρι που κατάφερα να ξεμπλέξω επιτυχώς πριν από 5,5 χρόνια, όταν γνώρισα τη γυναίκα μου. Έστω και στο τέλος, φάνηκα τυχερός!”
Υπήρξαν περίοδοι κατάθλιψης; ”Βέβαια. Τη μεγάλη πτώση, την έζησα το ’96-’98, όταν γράφαμε τους ”Δύο Ξένους”. Έναν χρόνο πριν είχα ξεκινήσει να έχω κρίσεις πανικού. Όταν δε, πήγαινα καλοκαίρι σε κάποιο νησί, πρώτα έψαχνα πού είναι το κέντρο υγείας και πόσο απέχει από το ξενοδοχείο μας και μετά άρχιζαν οι διακοπές μου.”
Πώς γίνεται την ώρα που κάνει τεράστια επιτυχία, να πάθει κατάθλιψη; ”Το ότι κάναμε επιτυχία, το κατάλαβα τρία χρόνια μετά. Μέσα μου ήμουν ερείπιο, πριν. Εκείνη την εποχή είχα ζαλάδες, ατονία και μία άρνηση για τα πάντα. Δεν χαιρόμουν τίποτα. Πήγα στο Λονδίνο για εξετάσεις. Μια μέρα πριν μπω στο νοσκοκομείο, περπατούσα πάνω σε μια γέφυρα στην Chelsea και μου έρχεται μια τρελή σκέψη: ”Γιατί δεν πέφτεις κάτω; Και που ζεις, τι κάνεις;” Η πλήρης ματαιότητα. Δεν μιλάμε για διάθεση απόπειρας, μια τρέλα της στιγμής, πήγα να κάνω κανονική απόπειρα.”
Διάβασε περισσότερα στο ”PEOPLE” που κυκλοφορεί!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ