Δ. Σκαρμούτσος: Παθιασμένος με τα tattoo του! Ποια μυστικά κρύβουν;

Ο Δημήτρης Σκαρμούτσος μοιράζεται με τους αναγνώστες του Inked, του μεγαλύτερου περιοδικού για tattoo lovers, το πάθος του για τα tattoos. Ο διάσημος chef μιλά για τα άγρια χρόνια στην Αμερική, θυμάται πότε ”χτύπησε” το πρώτο του tattoo και αποκαλύπτει γιατί είναι παθιασμένος με τα σχέδια που αποτελούν ένα ξεχωριστό καμβά στο κορμί του.

“Η σχέση μου με τα tattoos ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Θυμάμαι που πηγαίναμε με την παρέα μου και αράζαμε έξω από του Τζίμη στην Πλάκα. Ήταν τότε από τα πρώτα studio στην Ελλάδα. Πιτσιρικάδες εμείς, φοβόμασταν να περάσουμε την είσοδο και κοιτάζαμε στα κλεφτά από το δρόμο να δούμε τι παίζει μέσα. Εκείνη την εποχή όποιος κυκλοφορούσε με tattoo έτρωγε τη στάμπα του περιθωριακού και όλοι νομίζανε ότι είχε κάνει φυλακή. Το πρώτο μου το έκανα στην Ολλανδία…. Τα γούσταρα από μικρός τα tattoos και θα ήθελα να ασχοληθώ επαγγελματικά. Χωρίς πλάκα, αν είχα καλό χέρι δεν θα είχα γίνει μάγειρας, αλλά tattoo artist. Αν με ρωτούσες εκείνη την εποχή αυτό θα σου έλεγα.”

“Ο Τάσος είναι ο artist που έχει επιμεληθεί τα περισσότερα από τα tattoos μου. Είναι φίλος και αδερφός μου! Όπως εγώ, έτσι κι αυτός γουστάρει τα old school σχέδια και κάνει απίστευτα tattoos. Τώρα μου ετοιμάζει όλη την πλάτη. Άμα το δεις, θα πάθεις πλάκα! Τελείως νέκρα, παραδοσιακό old school με τριαντάφυλλα και τα ρέστα. Μιλάμε για classic σχέδιο που σκοτώνει! Προσπαθώ να το τελειώσω εδώ και τρεις μήνες, αλλά συνειδητοποιώ ότι το σημείο της πλάτης πονάει πιο πολύ απ’ όλα. Καμιά φορά σκέφτομαι ότι με πήραν τα χρόνια και δεν αντέχω τον πόνο!”

“Στο αριστερό μου χέρι έχω ένα tattoo αφιερωμένο στο γιο μου. Είναι το σήμα της αγάπης στα αιγυπτιακά και το όνομα του Δημήτρη Junior. Στα δάχτυλα του δεξιού χεριού είναι το tattoo που έκανα για μια κοπελιά μου. Πρόκειται για την Άννα με την οποία χωρίσαμε πριν από τρία χρόνια.”

“Το Long Beach είναι ένα πανέμορφο μέρος. Κλασική Καλιφόρνια! Παλιότερα η περιοχή ήταν κακόφημη. Υπήρχε ένας δρόμος γεμάτος με παλιά tattoo shops και εκπληκτικούς artists. Κάποια από αυτά τα μαγαζιά είχαν τεράστια ιστορία που σε “άγγιζε” από τη στιγμή που πάταγες το πόδι σου μέσα. Ωστόσο, ήταν λίγο απρόσωπα και λειτουργούσαν με τη λογική του street shop…. Όταν γύρισα από την Αμερική είχα ήδη αρκετά tattoos και συνάντησα προβλήματα. Ευτυχώς που ήμουν μάγειρας γιατί δεν θα είχα βρει δουλειά ποτέ! Στην κουζίνα δεν παίζει ρόλο η εξωτερική εμφάνιση, αλλά το πόσο καλά μαγειρεύεις.”

“Κατάγομαι από φτωχή οικογένεια και έμαθα από τον πατέρα μου ότι για να πετύχεις πρέπει να δουλέψεις. Ποτέ δεν γούσταρα να ζήσω large. Έμεινα στην Αμερική και είδα πως είναι το τρύπιο και άδειο όνειρο. Δεν μπορείς να χτίζεις στην άμμο όταν ξέρεις πως δεν είναι σταθερή. Στην Ελλάδα κάναμε αυτό ακριβώς. Νομίζαμε πιάσαμε την καλή με δανεικά.”