Δανάη Μπάρκα: «Δεν είναι τρομερό που έπρεπε να ξεσπάσει «πανδημία» για να…»!

Πέρασε 12 δύσκολες μέρες με πυρετό και συμπτώματα κορονοϊού και τώρα βρίσκεται σε περίοδο ανάρρωσης. Ο λόγος για την Δανάη Μπάρκα που στην προσπάθειά της να μοιραστεί με τους διαδικτυακούς της φίλους κάποιες ‘σκόρπιες σκέψεις» όπως λέει και η ίδια, στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα για τον κορονοϊό.

«Δεν είναι τρομερό που έπρεπε να ξεσπάσει «πανδημία» για να αναπνεύσει το περιβάλλον που ζούμε; Δεν είναι τρομερό που έπρεπε να μείνουμε στο σπίτι μας κλειδωμένοι 20 μέρες για να νιώσουμε πως νιώθουν τα ζωάκια στους ζωολογικούς κήπους; Δεν είναι τρομερό που έπρεπε να νιώσουμε εγκλεισμό για να πούμε «καλημέρα, χρειάζεστε κάτι;» Στον γείτονα μας; Δεν είναι τρομερό που έπρεπε να απομονωθούμε για να αρχίσουμε να ενδιαφερόμαστε για τους συνανθρώπους μας; ή τα αδέσποτα ζωάκια; -ποιος χρειάζεται φαί, κρεβάτι, ύπνο, σούπερ μάρκετ, σπίτι, ψώνια; Δεν είναι τρομερό που έπρεπε να αισθανθούμε φόβο, μοναξιά, άγχος, αρρώστια για να δούμε ποιοι πραγματικά είναι δίπλα μας; Δεν είναι τρομερό που στην Αφρική πεθαίνουν καθημερινά εκατοντάδες παιδάκια απ’ την πείνα αλλά επειδή το θεωρούμε «μακριά» δεν ενδιαφερόμαστε όσο θα έπρεπε, ενώ αυτή την στιγμή φοβόμαστε κάτι που πριν 1 μήνα το θεωρούσαμε επίσης «μακριά» και τελικά δεν ήταν;’, έγραψε αρχικά στην ανάρτησή της η Δανάη Μπάρκα.

Και συνέχισε: «Επειδή τα παραπάνω όντως προκαλούν «τρόμο» για διάφορους λόγους-κι ας μην συνδέονται, κι ας είναι σκόρπιες σκέψεις, τα αφήνω εδώ για να ανατρέχω μετά από μήνες που θα τολμήσω να δω κάποιον που έχει ανάγκη από βοήθεια και δεν θα του την προσφέρω γιατί ίσως θα έχω ξεχάσει τι περάσαμε (αν το έχουμε περάσει βέβαια) σαν ανθρωπότητα. Τα αφήνω εδώ γιατί ήταν οι πρώτες μου σκέψεις όταν άνοιξα τα μάτια μου και είδα την βροχή και τα γκρι σύννεφα από πάνω μας. Τα αφήνω εδώ να υπάρχει, για να μην το «αφήσω» όταν ξεπεράσουμε την κρίση αυτή -να τα θυμάμαι και να βρίσκω τρόπους να υπενθυμίζω σε μένα και σε όποιον μπορώ τι σημαίνει «ανθρωπιά», τι σημαίνει «νοιάζομαι για τον κόσμο που με φιλοξενεί», τι σημαίνει «προσέχω για να έχω». Τα αφήνω για να μην «ανθίσει πάλι το με ξέχασες» που είπε η Κική, και λησμονήσουμε τι ζήσαμε. Έτσι απλά ήθελα να το μοιραστώ κι αυτό όπως διάφορες άλλες σκέψεις που κατά καιρούς σας λέω, γιατί η επικοινωνία είναι σπουδαίο αγαθό, και είμαι λάτρης της. Εσείς, τι θα θέλατε να κρατήσετε από αυτή την περιπέτεια που ζούμε; Αν μη τι άλλο, θα έχουμε πάντα ο ένας τον άλλον…»